ไฟหมอดในการทำงานนอกบ้านพลันตัวมาเป็นแม่ค้า

อายุก็ปาไปแล้ว36ปี ไม่มีอะไรเลย แม้แต่งานก็ไม่มีทำเลี้ยงลูกเป็นแม่บ้านแบบนี้มา7-8ปีแล้ว ตั้งแต่ที่คลอดลูกคนที่(2559.) ก็ไม่ได้ทำงานอีกเลย แฟนทำงานเลี้ยงมาตลอด พอจะทำงานจริงๆก็หมดไฟในการทำงานแล้ว มันดูน่าเบื่อไปหมดไม่มีความกระตื้อรื้ออะไร กลายเป็นคนที่ติดห้องติดบ้านไปแล้วถนัดที่จะทำงานบ้านมากกว่าทำงานนอกบ้าน ตอนนี้ไม่มีความคิดที่จะออกไปทำงานนอกบ้านอีกเลยทั้งๆที่ตัวเองก็เป็นคนที่ทำงานเก่งมาก ขยันมากด้วย แต่อาจเป็นเพราะหยุดงานนานมากไปหน่อยเลยทำให้หมดไฟ หรือเรียกแบบเราๆคือ ไฟหมอดหมดแล้วมีคนรอบข้างหลายๆคนที่เคยว่าเรา ว่าเราไม่ออกไปหางานทำนอกบ้านเรอะเพราะตอนนี้ลูกโตมากแล้วและสามารถช่วยเหลือตัวเองได้มากแล้ว เราไม่สนใจคำพูดใครรอกเพราะเรารู้ตัวเราเองดีว่าเราถนัดแบบไหน แต่เรากับมองว่า การที่ไม่ได้ออกไปทำงานนอกบ้าน เราเองก็ไม่ได้ไปสร้างความเดือดร้อนให้ใคร เราก็อยู่กินอยู่ใช้ของเราไปไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร แต่คนอื่นกับเดือดร้อนสะเองเหมือนเขาหวังดีแต่ความจริงแล้วเขาแค่หมั่นไส้เราที่เราสบายมีแฟนทำงานเลี้ยงแค่นั้น เราเคยมีประสบการณ์ออกไปทำงานนอกบ้านนะเพราะเบื่ออยู่ห้อง แต่เอาเข้าจริงเรากับทำงานนอกบ้านไม่เคยทนเลย ทำได้อย่างมาก7วันออก ทุกที่เลยก็ว่าได้ โรงงาน งานห้าง อื่นๆ ส่วนสาเหตุที่ทำไม่ได้เพราะเราไม่ชอบการที่อยู่รวมกันหลายๆคนเป็นกลุ่มเป็นก้อนและบางคนก็ทำเป็นเบ่งเหมือนข้าอยู่เก่ามาก่อนคนที่มาทีหลังต้องเคารพ และส่วนใหญ่ก็คุยอะไรกันไม่รู้ นินทาใครให้เราฟังมากมายและลับหลังเราก็นินทาเรา ชีวิตพนังงานลูกจ้างก็มีแค่นี้วนลูบอยู่แค่นี้ ใครที่มีความอดทนในที่ทำงาน สามารถทนฟังเสียงนกเสียงกา เสียงหมาเห่าได้ และทนทำได้เป็นปีๆ นับถือเลยค่ะว่าคุณนั้นเก่งมากจริงๆ

คนเรานะคะต้องรู้ตัวตนของตัวเองนะคว่าเองชอบหรือถนัดกับอะไร อย่าไปฝืนทำกับสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ จะเสียทั้งสุขภาพจิตและสุขถาพใจเปล่าๆในแต่ละวัน ทำอะไรแล้วไม่มีความสุข อย่าหาทำค่ะ ถามตัวองค่ะว่าต้องการอะไรชอบอะไร ถนัดแบบไหน ตอนนี้เรารู้แล้วว่าถนัดอะไร เราถนัดที่จะเป็นนายตัวเอง เลยพลันตัวเองมาเป็นแม่ค้าขายของที่ตลาดนัด ขายทุกอย่างที่เราอยากขายโดยมีแฟนเราเป็นคนลงทุนให้ ขายดีบ้างไม่ดีบ้างก็ความสุขเราค่ะ ไม่เดือดร้อนใครดี