สวัสดีครับ😊
....อย่ามาดูถูกผมเลย ผมโดนมาเยอะแล้ว อย่าว่าผมเลย ผมรู้ตัวเองดี
....ผมจะมาเล่าสิ่งที่ผมโดนมา การโดนครั้งนี้มันทำให้ผมมีความรู้สึกนึงขึ้นมา คือ "สมเพชตัวเอง"
-ผมไม่อยากจะดูถูกตัวเองหรอกครับ ไม่อยากเปรียบเทียบกับใครด้วย เพราะผมรู้ตัวว่าผมควรยืนตรงไหน
-ผมนอนของผมดีๆในบ้านในช่วงหยุดเรียน (บ้านที่ผมอาศัยอยู่เป็นบ้านป้าที่ปล่อยร้าง ป้าแท้ๆผมอยู่เมืองนอก ผมต้องมาอยู่บ้านที่นี่เพราะบ้านจริงของผมให้พ่ออยู่ ปัญหาครอบครัวน่ะครับ) บ้านเก่ามากแล้วครับแต่ผมก็ทำความสะอาดทุกวันนะ ก่อนเข้ามาอยู่ผมกับแม่ก็ช่วยกันทำความสะอาด
ผมนอนอ่านนิยายบนที่นอนของครับ ผมอยู่เดียวในบ้าน ผมมักจะปิดประตู ปิดม่านหน้าต่างอยู่เดียวๆมืดๆอ่านนิยาย ส่วนแม่ก็ไปทำงานครับ ส่วนรอบบ้านผมก็ไม่ป้า น้า ที่อยู่รอบบ้าน ไม่ค่อยได้เห็นหน้าคุยกันหรอกครับเขาก็งานการของเขา ผมนอนดีๆของนี่แหละครับมีป้าเดินมา(เขาเป็นป้า เมียหลวงลุงผม) เขาเดินมาเปิดประตูมอง ผมก็เห็นไม่ได้คิดอะไร ป้าเขาก็ถามผมว่าไม่ไป.ร.ร หรอ ผมก็ปกติของผมว่า "ไม่ไปครับวันหยุด
และสิ่งที่เขาพูดต่อมาเขามองรอบบ้านผม (ซึ่งบ้านหลังนี้เข้าก็เคยมาอยู่ก่อนหน้าผม เพราะก่อนที่เขาจะทำบ้านใหม่เขาก็มาขออยู่ที่นี่ ซึ่งมันก็ไม่ขนาดนั้นผมอยู่มาเหมือนเดิมทุกอย่าง ผมมีความสุขที่อยู่) และสิ่งที่ป้าเขาพูดว่า "บ้านหรือที่เก็บขยะ" ณ ตอนนั้นผมได้ยินผมนิ่งเงียบไปเลย รู้สึกหายใจไม่ออก และสิ่งที่ตามมาคือสมองของผมมันก็คิดความรู้สึกนี้ขี้นมาว่า "สิ่งเขาพูดมันก็จริง ครับ บ้านที่ผมนอน บ้านที่ผมอาศัย และกินข้าวที่นี่ มันคือขยะ ผมกินผมนอนกับขยะ เพราะงั้นอย่าว่าผมเลยผมตัวดี อย่าให้ได้สมเพชตัวเองขนาดนี้เลย ผมโดนมาเยอะแล้ว และที่สุดคือดีที่เป็นผมที่ได้รับคำๆนั้นเพราะผมไม่อยากให้แม่ได้ยินเลย....🙂 เพราะงั้นอย่าว่าผมเลย แค่สิ่งที่ผมเป็นอยู่และการใช้ชีวิตของผมในแต่ละวันก็เหนอยพอแล้ว
เพราะงั้นอย่าว่าผมเลย ผมรู้ตัวผมเองดี
....อย่ามาดูถูกผมเลย ผมโดนมาเยอะแล้ว อย่าว่าผมเลย ผมรู้ตัวเองดี
....ผมจะมาเล่าสิ่งที่ผมโดนมา การโดนครั้งนี้มันทำให้ผมมีความรู้สึกนึงขึ้นมา คือ "สมเพชตัวเอง"
-ผมไม่อยากจะดูถูกตัวเองหรอกครับ ไม่อยากเปรียบเทียบกับใครด้วย เพราะผมรู้ตัวว่าผมควรยืนตรงไหน
-ผมนอนของผมดีๆในบ้านในช่วงหยุดเรียน (บ้านที่ผมอาศัยอยู่เป็นบ้านป้าที่ปล่อยร้าง ป้าแท้ๆผมอยู่เมืองนอก ผมต้องมาอยู่บ้านที่นี่เพราะบ้านจริงของผมให้พ่ออยู่ ปัญหาครอบครัวน่ะครับ) บ้านเก่ามากแล้วครับแต่ผมก็ทำความสะอาดทุกวันนะ ก่อนเข้ามาอยู่ผมกับแม่ก็ช่วยกันทำความสะอาด
ผมนอนอ่านนิยายบนที่นอนของครับ ผมอยู่เดียวในบ้าน ผมมักจะปิดประตู ปิดม่านหน้าต่างอยู่เดียวๆมืดๆอ่านนิยาย ส่วนแม่ก็ไปทำงานครับ ส่วนรอบบ้านผมก็ไม่ป้า น้า ที่อยู่รอบบ้าน ไม่ค่อยได้เห็นหน้าคุยกันหรอกครับเขาก็งานการของเขา ผมนอนดีๆของนี่แหละครับมีป้าเดินมา(เขาเป็นป้า เมียหลวงลุงผม) เขาเดินมาเปิดประตูมอง ผมก็เห็นไม่ได้คิดอะไร ป้าเขาก็ถามผมว่าไม่ไป.ร.ร หรอ ผมก็ปกติของผมว่า "ไม่ไปครับวันหยุด
และสิ่งที่เขาพูดต่อมาเขามองรอบบ้านผม (ซึ่งบ้านหลังนี้เข้าก็เคยมาอยู่ก่อนหน้าผม เพราะก่อนที่เขาจะทำบ้านใหม่เขาก็มาขออยู่ที่นี่ ซึ่งมันก็ไม่ขนาดนั้นผมอยู่มาเหมือนเดิมทุกอย่าง ผมมีความสุขที่อยู่) และสิ่งที่ป้าเขาพูดว่า "บ้านหรือที่เก็บขยะ" ณ ตอนนั้นผมได้ยินผมนิ่งเงียบไปเลย รู้สึกหายใจไม่ออก และสิ่งที่ตามมาคือสมองของผมมันก็คิดความรู้สึกนี้ขี้นมาว่า "สิ่งเขาพูดมันก็จริง ครับ บ้านที่ผมนอน บ้านที่ผมอาศัย และกินข้าวที่นี่ มันคือขยะ ผมกินผมนอนกับขยะ เพราะงั้นอย่าว่าผมเลยผมตัวดี อย่าให้ได้สมเพชตัวเองขนาดนี้เลย ผมโดนมาเยอะแล้ว และที่สุดคือดีที่เป็นผมที่ได้รับคำๆนั้นเพราะผมไม่อยากให้แม่ได้ยินเลย....🙂 เพราะงั้นอย่าว่าผมเลย แค่สิ่งที่ผมเป็นอยู่และการใช้ชีวิตของผมในแต่ละวันก็เหนอยพอแล้ว