ไปต่อหรือพอแค่นี้

ผมมีเรื่องอยากปรึกษาครับผมอยู่กับคนๆนึงแบบถามเขาว่าเราเป็นอะไรกันผมถามเขาตลอดแต่เขาก็ยิมๆและก็ไม่ได้พูดอะไรเราอยู่ด้วยกันมาจะ1ปีแล้วช่วงหลังๆเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยเรื่องไม่เป็นเรื่องบ้างเรื่องจริงจังบ้างเราก็ขอโทษและง้อเขามาตลอดเขาขอหรืออยากได้อะไรเราก็พยามทำให้ตลอดผมไม่เคยขออะไรและไม่เคยได้อะไรจากเขาเลยผมก็ไม่ได้อะไรมีวันนึงผมเห็นเขาเล่นโทรศัพท์ผมเห็นเขายังมีรูปกับแฟนเก่าเขาอยู่ผมก็เงียบไม่ได้พูดอะไรแต่ตอนคุยกันใหม่ๆผมเคยบอกไปแล้วว่าผมไม่ชอบให้เราอดีตหรืออะไรให้ฟังแต่ผมกับมาเห็นรูปนี้ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงได้แต่เก็บไว้ผมไม่เคยได้เล่นโทรศัพท์เขาเลยแต่เขาเล่นของผมได้ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรผมก็มานั่งคิดดูที่ไม่ให้ผมเล่นหรือใช้โทรศัพท์เขาคือเขากลัวมาเห็นรูปพวกนี้หรอตอนทำงานในคอมของเขาผมก็เปิดไปเจอรูปเขากับแฟนเก่าผมก็รู้สึกเจ็บเวลาไปไหนเราแถบจะไม่ได้ถ่ายรูปคู่กันเลยผมก็เริ่มเก็บมาคิดและเรื่องที่ห้องผมก็เป็นคนเก็บกว้าดเกือบทุกอย่างแต่เขากับมาว่าผมว่าทำไม่เรียบร้อยทั้งๆที่ผมตั้งใจทำและผมเป็นคนทำความสะอาดคนเดียวตลอดผมกลับจากที่ทำงานมาเหนื่อยเขาก็เลิกงานมาเหมือนกันแต่เขาถึงห้องก่อนผมพอผมไปถึงเขาก็ใช้ให้ผมทำแต่ตัวเองนอนเฉยๆแทนที่มาถึงจะทำเองก่อนเห็นผมยังไม่กลับก็ควรทำไปก่อนรู้ว่าทำงานมาเหนื่อยเหมือนกันแต่ผมขับรถตากแดดตากฝนแต่เขาอยู่ในห้องแอร์เขาสบายกว่าผมตั้งเยอะแต่ผมก็ไม่ได้อะไรได้แค่บอกว่างานที่ห้องก็ควรๆช่วยกันบ้างกลับมาเหนื่อยเหมือนกันเขากับมาหาเรื่องทะเลาะกับผมเรื่องนี้ ผมขอสรุปเลยนะครับเหมือนผมอยู่กับเขาเขาเห็นผมเป็นแค่คนใช้หรอเวลาพูดอะไรไปก็ไม่เคยเขาใจผมเลยเอาตัวเองเป็นใหญ่ไม่เคยฟังที่ผมพูดเลยผมเป็นฝ่ายยอมเขาตลอดทำอะไม่ได้ใจเขาผมก็ขอโทษตามง้อจนผมเริ่มรู้สึกเหนื่อยเริ่มท้อ นับวันยิ่งทะเลาะกันแต่เรื่องเดิมๆผมก็ได้แต่เก็บไว้จนตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกท้อใจมากๆครับผมพูดดีกับเขาตลอดหลังๆเขาเริ่มมีคำที่ไม่ควรพูดออกมาแต่เขากับพูดออกมาทั้งๆที่ตัวเขาเองเป็นคนบอกกับผมว่าไม่ให้พูดแต่ตัวเองพูดเองได้ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีเคยคิดว่าถ้าบอกเลิกไปว่าจะเป็นยังไงเขาจะสบายใจขึ้นใหม่ที่ไม่มีผมแต่ผมก็รักเขาเลยไม่กล้าพูดออกไปแต่จนถึงตอนนี้ความอดทนของเรามีขีดจำกัดเหมือนกันที่โดนมาทุกวันทำให้ผมรู้สึกว่าเหมือนตัวเองจะเป็นซึ่มเศร้าไปแล้วผมก็เลยอยากถามเพื่อนๆพี่ครับว่าผมควรไปต่อหรือพอแค่นี้ครับ