รบกวนช่วยแต่งสุนทรพจน์หน่อยค่ะ

นี่เป็นตอนี่ 3 ในการเล่าเรื่องการดำเนินชีวิตของผม ก่อนอื่นให้กำลังใจท่านใดที่หลงเข้ามาอ่าน (และมีปัญหาต่างๆ) ชีวิตเรา อยู่ในมือเรา เราเป็นผู้สร้าง และผู้ทำลาย เรากำหนดทั้งนั้น นี่คือความเชื่อของผม....

คือ นางเอกโดนเชิญไปงานเลี้ยงแล้วนางเอกก็ไปกับลูกชายนางเอกใส่ชุดสีเทาแล้วโดนไปรังแกกลางห้องโถงแล้วโดนนางร้ายกับเพื่อนนางร้ายเอาเค้กป้ายหน้าแล้วทำเป็นไม่กลัวเพราะแฟนนางใหญ่แล้วแฟนนางคือแฟนเก่านาง นางเอง

เมื่อวานไม่ได้งานเลย วันนี้ก็ 11 - 12 โมง แล้ว ยังเริ่มไปได้นิดส์เดว เครื่องเร็วขึ้นทั้งที ขออนุญาตเล่น Civilization 5 คลอไปด้วยนะ ส่วน Civ6 ฉันเล่นไม่เป็น Civ7 ก็ทำได้แค่ดูคลิปสอน ฉันอยากลองเสี่ยงก

แม่นัดไปซื้อเครื่องสำอาง แวะตลาดนัดปลายเดือน หลังคณะพยาบาล แต่ฉันเกิดใจไม่สู้ ว่าจะไม่ไป สุดท้ายแม่ก็ขอให้ไปส่ง ก็เลยว่าจะไป แต่แม่เปลี่ยนใจ เพราะของเหลือในตู้เย็นก็ยังมีอยู่ ฉันเลยเอาแมงกะไซ ออกไปเอง

แต่โค้ดยังเป็นโครงแบบก็อปต่อ ๆ กันมาอยู่นะ หนทางยังอีกยาวไกล ถ้าฉันทำได้วันละ 5 - 8 ชั่วโมง ต่อเนื่องทุกวัน เทียบเท่าคนปกติ จะเป็นผลดีกับชีวิตฉันมาก เรื่องแฟน เธอมองหาคนใหม่ไว้บ้างเน่อ เป็นห่วงเธอเร

เหมือนเล่นได้ 2 ชั่วโมง อืดได้ 3 ชั่วโมง ว่างั้น รอเดือนหน้า อัปเกรดฮาร์ดแวร์ หวังว่าจะดีขึ้น งานวันนี้ ทำงานได้มากชั่วโมง แต่เถลไถลไปทางคันเจ้อ มากกว่าด้านเกม ไม่ได้โค้ดอะไร เวลาฉันลาเธอไปทำงานต่อ

ปิดบราวเซอร์ต่อละนะ วันนี้งานคืบหน้า ประมาณ 4 ชั่วโมง สังเกตจากเพลงประกอบการ์ตูน Digimon Adventure ที่ฟังอยู่ แต่... มันยังเป็นการแก้รูปของเก่าอยู่ โค้ดก็เป็นโครงทั่วไป ยังไม่ใช่ส่วนของเนื้อเกม ก็ยั

เผื่อว่าเธอจะรอกระทู้ปิดวัน จริง ๆ มันต้องเป็นตอนภาคค่ำ แต่ฉันลืมว่านัดเธอไว้ งานแทบไม่คืบ แต่จะพยายามเข้าสู่การเขียนโค้ดละ เป็นเกมตระกูล Pong เธอเคยเห็นใช่ป่าว ฉันไม่คิดว่ายุคนี้ เกมแนวนี้จะขายได้

หมกมุ่นกระทู้ชายแดน หรือกระทู้ชาตินิยมเยอะเกินไป ออกแนวรีเฟรช ละ วันนี้หลับเยอะ งานไม่คืบ คงเพราะเมื่อคืนเบี้ยวยากลางคืนด้วย (เธออย่าไปบอกใครนะ) วันนี้เลยไม่ค่อยจดจ่อ มันเหมือนวันนึง ๆ ฉันเดิน 5 ก้า

ลูกสาวของฉันอายุ 8 ขวบ และเธอเกิดมาพร้อมกับไมโครทีเชียหรือแอทรีเซียในรูปแบบที่หายากมาก ใบหูด้านนอกของเธอมีขนาดเล็ก คล้ายกับหูปกติแบบย่อส่วน และช่องหูก็ปิดสนิท สิ่งที่หายากคือ…เธอยังสามารถได้ยิน