เราใจดี เราเรียบร้อยเกินไปใช่มั้ย??

ต้องเล่าก่อนว่า เราเองบางครั้งก็รู้สึกว่า"ตัวเองใจดีกับทุกๆคนมาตลอด ไม่ว่าเพื่อนเขาจะทำอะไรให้เราดีใจเสียใจมากมาย" แต่ถึงอย่างนั้นผมก็แทบจะไม่มีเพื่อนที่อยู่ด้วยตลอดได้ เพราะเพื่อนที่เราสนิทด้วยใช่ว่าจะอยู่ด้วยได้ตลอด ในหลายๆครั้งเราก็มองว่าเพื่อนเกรงใจเรามากแน่ๆเลย (โดยส่วนตัวแล้วเรามักจะให้ความสำคัญกับความรู้สึกของคนอื่นมาก ประมาณว่าเราเห็นเพื่อนไม่พูดกับเรา ความคิดในหัวคือไหลมาเยอะมาก เช่น เราแกล้วมันหรอ,เราเมินมันหรอ,เราพูดอะไรไม่ดีใส่ไปรึป่าว,บาบาบา.... อะไรแบบนี้) 

เวลาเรียนตอนแรกๆก็มีเพื่อนนั่งด้วยยนะ แต่พอช่วงที่ เพื่อนไป รด. กลายเป็นว่าต้องมานั่งคนเดียวก็รู้นะว่ามันไปนั่งกับดพื่อนของมัน ถึงจะทีเพื่อนมาคุยกับผมบ้างบางครั้งแบบมะนก็เหงาเอามากๆเลยที่ต้องนั่งคนเดียว เราเลยคิดว่าต้องทำยังไงดีไม่อยากให้เพื่อนเกรงใจเรามาก (เราขี้อายพูดไม่เก่งแต่พอเล่นเกมหรือคุยกับเพื่อนสนิทคือพูดเยอะมาก) หลายๆครั้งเพื่อนต้องการให้ช่วยอะไรก็พยายามยื่นมือเข้าช่วยตลอด แต่หลายครั้งอะไรที่เล็กๆน้อยๆเราช่วยได้ก็อยากช่วยแม้จะเป็นเรื่องเล็กมากก็ตาม ไอเรื่องเล็กๆน้อยๆนี่แหละมันทำให้เราคิดมาเสมอๆว่า เพื่อนจะรำคราญเรามั้ยมันจะตีตัวออกห่างเรามั้ย เราไม่รู้ว่าเราควรจะทำยังไงดีเรารู้ว่าถ้าเราบอกมาแบบนี้คงจะบอกว่า ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นตัวของตัวเองก็พอ เราพยายามนึกคำนนี้ตลอดเวลานึกน้อยใจนิดๆ  

ทำไงได้เนอะพยายามเป็นตัวของตัวเองคงจะพอล่ะมั้ง แต่สุดท้ายเราก็คงอดคิดเล็กคิดน้อยกับทุกคำพูดไม่ได้อยู่ดี คำที่เพื่อนพูดเล่นๆ ยังรู้สึกเสียใจบ้างเลยทั้งที่บอกตัวเองตลอดว่า เพื่อนแพูดเล่น 

เราอยากรับวิธีแก้ไขตัวเองหน่อยครับ เหงามากครับอยากมีเพื่อนไม่ใช่แค่คุยๆแล้วทิ้งเลยครับ ( ノД`)…！