สวัสดีค่ะตามหัวข้อเลยคือเราจะเล่าเลยนะคะไม่แนะนำตัว คือตอนที่เรายังเด็กเราชอบวาดรูปมากแต่ไม่ชอบที่จะลงสีเลยมันจึงทำให้เราลงสีไม่สวยสักเท่าไหร่ แต่ที่บ้านก็ช่วยซัพพอร์ตมาตลอดไม่ว่าจะเรื่องสีรึอะไรที่เกี่ยวกับทางนี้ถ้าเราอยากได้แม้ว่ามันจะแพงเราจึงคิดเอาไว้ในใจเสมอว่าจะต้องทำให้พวกเขาภูมิใจในตัวเรา แต่วันที่โรงเรียนจัดกิจกรรมวาดภาพระบายสีวันวิทยาศาสตร์แน่นอนว่าเราก็ลงแข่งเป็นการแข่งใช้สีน้ำแบบที่เราไม่ถนัดเลยแต่ในเมื่อโอกาสมันมาแล้วเราก็ไม่รีรอที่จะลงแข่ง เราไม่ชอบใช้สีน้ำแต่ด้วยโจทย์ที่ต้องใช้ เราจึงขอให้แม่ พาเราไปซื้อ ซึ่งรวมทั้งหมดก็ 400 กว่าบาท ตอนนั้นเราก็รู้สึกแย่อยู่มากแต่มันยิ่งเป็นแรงผลักดันให้เรา ให้เราขยันใช้สีขยันว่าเขายังอุตส่าห์ซื้อให้เรา ทั้งๆที่มันแพง แต่พอถึงวันแข่งจริงๆ เรากลับไม่ชนะ แล้วเราก็วาดไม่ทันหมดเวลาไปซะก่อนคือเราตกรอบนั่นแหละ
เราจึงอยากรู้ว่าแม่ลงทุนกับเราไปขนาดนี้แล้วในใจแม่จะรู้สึกผิดหวังมากๆในตัวเรามั้ย (แต่เราพยามเต็มที่แล้วมันไม่ได้จริงๆ มันผิดที่เราตั้งแต่แรกแล้วแหละ เพราะถ้าเราไม่สมัครก็ไม่เสียตังค์แต่อยากรู้ว่าแม่จะรู้สึกแบบนั้นมากไหม) ท้อกับตัวเองมากแค่นี้ก็ทำไม่ได้
เราทำให้แม่ผิดหวังกับเราไหม?
เราจึงอยากรู้ว่าแม่ลงทุนกับเราไปขนาดนี้แล้วในใจแม่จะรู้สึกผิดหวังมากๆในตัวเรามั้ย (แต่เราพยามเต็มที่แล้วมันไม่ได้จริงๆ มันผิดที่เราตั้งแต่แรกแล้วแหละ เพราะถ้าเราไม่สมัครก็ไม่เสียตังค์แต่อยากรู้ว่าแม่จะรู้สึกแบบนั้นมากไหม) ท้อกับตัวเองมากแค่นี้ก็ทำไม่ได้