ทุกคนทำใจกับการสูญเสียคนในครอบครัวได้อย่างไร

รู้สึกว่าช่วงนี้คิดมากและวิตกกังวลว่าคนในครอบครัวเราจะเป็นอะไรไปอยู่บ่อยๆแทบตลอดเวลาเลยครับ ยิ่งคุณแม่พึ่งนอนโรงพยาบาลไปไม่กี่วันนี้ ก็ยิ่งวิตกกังวลไปกันใหญ่ ไปเจออะไรก็คิดมากกลัวจะเป็นรางไม่ดีอยู่ตลอ

เราเพิ่งเสียคุณพ่อไปจากการจมน้ำซึ่งพ่อเราน่าจะวูบไปด้วยพ่อเราเป็นโรคหัวใจแล้วมีความต่ำและพ่อเราก็พึ่งออกมาจากโรงบาลได้1เดือนแล้วก็มาจมน้ำเพราะไปหาปลาเมื่อวันที่6ก.ยที่ผ่านมามันเป็นการสูญเสียที่ไม่คาดค

ปีก่อนเราสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก แต่ก็ยังเดินต่อไปถึงภายในรู้สึกว่าจิตวิญญาณของเราได้ตายลงไปแล้ว แค่ชีวิตยังมีอยู่ก็ต้องใช้ชีวิตต่อไปให้ดี ถึงเราจะคิดได้มันก็มีบางเวลาที่อยู่คนเดียวเราก็รู้สึกเจ็บปว

สวัสดีค่ะตอนนี้เราอายุ25ปีค่ะเราสูญเสียคนที่เรารักไป2คนคือพ่อกับน้องสาวค่ะน้องเสียไปปี64พ่อเสียปี66แม่ไปมีครอบครัวใหม่ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกันแล้วผ่านมาก็2ปีกว่าแล้วที่เราอยู่คนเดียวมันเคว้งมันเหงาเหนื่อยจ

จากกระทู้ที่เคยตั้งไว้เดือนที่แล้ว วันที่เสียใจที่สุดของเราก็มาถึงค่ะ เมื่อไม่กี่วันมานี้ลูกบุญธรรมของเราเสียชีวิตแล้ว อาจจะเรียบเรียงไม่ค่อยดีนะคะเพราะว่า พิมไปร้องไห้ไปรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจอยู่ตลอ

สวัสดีค่ะเราอายุ17ปีในที่10ตุลาคมที่ผ่านมาแม่ของเราได้เสียชีวิตจากอาการเส้นเลือดในสมองแตกแม่เราเป็นคนที่รักเรากับพี่สาวอีก2คนมากแม่เป็นคนที่คอยอยู่ข้างๆเราสมองจนแม่มาจากเราไปเราก็รู้สึกว่าเราไม่อยากมี

คะคือว่าอยากรู้ว่า คนอื่นๆ มีความคิดเห็นยังไงคะ ว่าถ้าคนในครอบครัวไม่สบายเป็นโรคที่รักษาไม่หาย แล้วเป็นอาการค่อนข้างหนัก คืออาจมีชิวิตอยู่ได้แค่2-5ปี คุณจะทำใจยังไง แล้วคุณก็ไม่สามารถดูแลเขาได้ ไม่ได้

รู้นะคะว่า “ ความตายเป็นกฏของธรรมชาติ ที่ไม่มีใครหนีพ้น “ ทุกอย่าง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ทำไมถึงรู้สึกว่าการพบเจอถึงเป็นการนับถอยหลังวันลาจาก เรากำลังจะพบกับความสูญเสียและความเสียใจ

ตามหัวข้อเลยค่ะ เราคบกับแฟนมาสามปีอยู่ในที่ทำงานเดียวกัน สุดท้ายไปไม่รอดต้องเลิกกัน อันนี้เข้าใจได้ เรื่องธรรมดา ไม่รอดก็เลิก แล้วมารู้ที่หลังว่าเค้าเริ่มคุยกับคนใหม่ภายในสามอาทิตย์ที่เลิก ไปเดท กินข้