ท้อในชีวิต

ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนเราบ้างไหมคะ เมื่อก่อนเป็นคนรู้สึกเก่งมาก ดีใจก็ดีใจสุด เสียใจก็ร้องไห้หนัก แต่พักหลังๆ เวลามีเรื่องอะไรเข้ามา เรากลับนิ่งขึ้น เย็นขึ้น ไม่ร้อง ไม่โวย ไม่ฟูมฟายเหมือนเดิม ตอนแรก

เรากับแฟนคบกันเกือบปีแล้ว ตอนแรกที่รู้จักกันก็ดีค่ะ ดีมากเพราะเรายังไม่รู้เรื่องต่างๆของเขา แต่ช่วง สองสามเดือนมานี้ เขามีปัญหาเยอะมากค่ะ ทั้งเรื่องครอบครัวที่Toxicมากๆ ปัญหาเรื่องเงินของเขา เพราะเขาต

เพิ่งอกหักค่ะ อยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก มันจุกไปหมด อยากหาอะไรอย่างอื่นทำ แต่ก็ไม่มีกะจิตกะใจอยากทำอะไรเลยคะ อยากหลุดพ้นความรู้สึกแบบนี้ควรทำไงดีคะ? รบกวนชี้แนะทีค่ะ

​ทำอะไรก็ผิด จะปรึกษาใครก็ไม่มีใครที่จะเข้าใจเรา อยากจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก มันเจ็บสุดๆ เพื่อน คนที่รักจัก ญาติพี่น้อง แท่กระทั้งพ่อแม่ ก็ไม่เคยเชื่อผมหรือรับฟังอะไรเลย พยามจะทำอะไรก็ไม่เคยสำเร็จสักอย่

ทุกคนมีวิธีรับมือกับการสูญเสียคนที่รักด้วยการเลิกลาไป ยังไงหรอคะ แค่เจอหน้ากันหนูก็จะร้องไห้แล้ว มันรู้สึกเสียใจมากเลย

เรามีเรื่องสอบถามหน่อยค่ะ คือเราเป็นโรคไทรอยด์ฮาชิโมโต้ แต่หลังจากปีใหม่มานี่เราไม่ได้ไปตามนัดหมอเลย เริ่มขาดยา แล้วระยะหลังมานี่เราเริ่มเบื่อโลกมากขึ้น ปกติเราเป็นคนมีโลกส่วนตัวอยู่แล้ว แต่ช่วงนี้เรา

8ปีสำหรับลูกชายคบกับแฟนไม่โทษใครอยู่ด้วยกันมีแต่ทะเลาะกันเลิกตอนนี้ดีกว่ามีลูกด้วยกันลูกเราไม่ปรับตัวใครจะทนไหวถึงเวลาแล้วที่ต้องปล่อยเค้าเราเห็นลูกเศร้าใจเราก้อเศร้าไปด้วยคนเป็นแม่อะเนอะรอลูกทำใจและก

ทุกๆคนมีวิธีจัดการกับความผิดหวัง เสียใจ ความผูกพันยังไงบ้างคะ ตอนนี้คือร้องไห้ทุกวันเลย เดินออกไปไม่ได้สักที

พวกคุณเหนื่อยไหม ทำไม่ฉันเหนื่อยจัง ฉันยังหาวิธีให้ชีวิตราบรื่นไม่ได้ เลย เดินหน้าก็สดุด ถอยหลังก็ชนฝา เดินไปข้างๆก็เหยียบหนาม หยุดอยู่เฉยๆก็ทุรนทุลาย ....เอาละฉันแค่บ่น ฉันยังไม่ยอมแพ้กับชีวิตนี้หรอก