สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิพทุกท่าน 
วันนี้มีเรื่องขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ เพราะกำลังสับสนในตัวเอง (อาจเล่ายาวหน่อยนะคะ มันละเอียดอ่อนค่ะ) 

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า เราเกิดมาเป็นเพศหญิงนะคะ อายุ34ปี และโสดมา5ปีแล้ว ที่ผ่านมาเราเคยคบทั้งผู้หญิงและผู้ชาย แล้วตอนนี้เราอยากหาคู่ชีวิตที่ดีที่จะคบกันยาวๆค่ะ แต่ยังสงสัยในตัวเองอยู่ว่า..แท้จริงแล้วเราชอบผู้หญิงจริงๆใช่มั้ย 

ขออนุญาตย้อนอดีตนะคะ...
เท่าที่จำความได้ เรามีแนวโน้มจะชอบผู้หญิงตั้งแต่ ป.3 แล้วค่ะ เริ่มจากตอนที่ดูการ์ตูนเรื่องเซเลอร์มูน มันจะมีตัวละครตัวนึง ชื่อว่า เทนโอ ฮารุกะ (นางเป็นทอม) ตอนนั้นเราชอบมากๆ ถึงขั้นคลั่งไคล้อยากเป็นแฟนด้วยเลย ทั้งๆที่ในเรื่องก็มีพระเอก พระรอง ที่เป็นผู้ชายนะ แต่เราไม่สนใจ และตอนนั้นเรายังเด็กมากๆ ไม่เข้าใจหรอกว่าตัวละครที่ชอบนั้นเป็นทอม รู้แค่ว่าเป็นผู้หญิงที่ดูหล่อและเท่ห์มากๆ นี่คือจุดเริ่มต้นค่ะ 
พอโตขึ้นมาหน่อย อยู่ชั้นป.5 เราเริ่มแอบชอบเพื่อนที่เป็นทอมอยู่2คน ตอนนั้นเราอยู่โรงเรียนชายหญิงนะคะ แล้วมีเพื่อนผู้ชายมาชอบเราด้วย แต่เราไม่สนใจ เลยทำให้ตอนนั้นได้คบกับทอมครั้งแรก เป็นรักใสๆ poppy love แต่..ในระหว่างนั้น ใช่ว่าเราจะไม่ชอบผู้ชายนะ ก็มีแอบปลื้มนักกีฬาโรงเรียนที่เป็นผู้ชายค่ะ อารมณ์แอบชอบรุ่นพี่ไรงี้  

ต่อมา..อยู่ชั้นมัธยม เรามาเรียนต่อที่ กทม. ทำให้ต้องเลิกกับแฟนทอมเพราะอยู่ไกลกัน โดย ม.1-ม.6 เราอยู่โรงเรียนหญิงล้วนค่ะ ด้วยสภาพแวดล้อมตอนนั้น รายล้อมไปด้วยทอมหน้าตาดี อารมณ์เด็กบ้านนอกเข้ากรุง แล้วคนเมืองกรุง หน้าตาดี ผิวขาวไรงี้ เลยทำให้ช่วงม.1 เราชอบทอมในรร.ไปทั่วเลย😅 แต่ก็ได้แค่แอบชอบ เพราะเขาเด่นในโรงเรียน มีคนชอบเยอะ หลังจากนั้นเราเลยหยุดเรื่องรักไปซักพัก เพราะต้องโฟกัสเรื่องเรียนด้วย 
จนกระทั่งขึ้น ม.3 เป็นช่วงที่เราเริ่มรู้สึกสนใจผู้ชาย โดยมีความคิดอยากมีแฟนเป็นผู้ชายค่ะ ช่วงนั้นไปเรียนพิเศษแถวสยาม ก็เจอหนุ่มๆต่างโรงเรียน เลยตัดสินใจคบผู้ชายเป็นแฟนครั้งแรก แต่ไม่ได้เกินเลยกันนะ ออกแนวเป็นรักใสๆ กุ๊กกิ๊ก แต่คบกันได้ไม่ถึงปีก็เลิก 

ต่อมา..เราเรียนอยู่ ม.4เทอม2 เราได้คบกับนร.เตรียมทหารคนนึง คนนี้เราจริงจังมากค่ะ เคยพามาเจอแม่ด้วย มีวางแผนอนาคตกันด้วย แต่สุดท้ายคบได้2ปี..ก็เลิก  สาเหตุเพราะเราไม่ยอมให้เขามีอะไรด้วย ตอนนั้นเรารู้สึกว่ายังไม่ควรมีอ่ะ เวลาที่ขอมี เราจะรู้สึกไม่ชอบและอึดอัดทุกครั้งค่ะ ที่ผ่านมาเราให้แค่กอดจูบลูบคลำเฉยๆ และเรื่องนี้แหล่ะที่เป็นชนวนปัญหาจนถึงทุกวันนี้ 

ในระหว่างที่เรากำลังเสียใจหนักมาก จริงๆเรามีเพื่อนที่เป็นทอม และเขาก็แอบชอบเรามานาน เค้านิสัยดีมาก ก่อนหน้านี้เราคิดกับเค้าแค่เพื่อนจริงๆค่ะ พอมาช่วงที่เราอกหัก เค้าก็มาให้กำลังใจ คอยอยู่ข้างๆตลอด ช่วงนั้นเราติดเขามากเพราะมีเค้าที่เข้าใจ เราไปเที่ยวบ้านเค้าบ่อยๆ เกือบทุกเสาร์เลย แล้วเราก็มีอะไรกัน โดยที่เรารู้สึกดี ปลอดภัย ไม่อึดอัด ไม่รู้สึกผิด และเราก็คบกับทอมคนนี้จนอยู่มหาลัยปี2 ก่อนจะมีเรื่องให้เลิกกัน  

และหลังจากที่เลิกกับทอมคนนี้  เราก็คบกับผู้ชายมาโดยตลอด จนอายุ29 ปีเลยค่ะ **แต่ปัญหา คือ ทุกครั้งที่เราคบกับผู้ชาย เป็นเรื่องยากมากที่เราจะยอมให้เขามีอะไรด้วย เราจะรู้สึกอึดอัดทุกครั้งที่เขาขอมีอะไร เหมือนโดนคุกคามอ่ะค่ะ แต่เรารักเขานะคะ อยากแต่งงานด้วย แต่มันห้ามความคิดแบบนั้นไม่ได้จนกระทั่งแฟนล่าสุดนี่แหล่ะ ที่เรายอมให้เขามีอะไรด้วย แต่พอมีแล้ว ในใจเรากลับรู้สึกไม่ค่อยดีเลยค่ะ อารมณ์แบบว่า..นี่ชั้นทำอะไรลงไป รู้สึกผิดไรงี้  ซึ่งต่างจากตอนที่คบกับแฟนทอม เวลามีอะไรกันเราจะรู้สึกดีมาก ปลอดภัย ไม่อึดอัดเหมือนโดนคุกคาม  

จากที่เล่ามาทั้งหมดนี้ เป็นสิ่งที่เรากังวลใจค่ะ ว่าการที่เราคบกับผู้ชายแล้วมีปัญหาแบบนี้ เป็นเพราะแท้จริงแล้วเราชอบผู้หญิง หรือเรามีปัญหาด้านสุขภาพจิตคะ จริงๆเราไม่มีอคติกับผู้ชายเลยนะ ไม่เคยมีประสบการณ์โดนทำร้าย โดนลวนลามใดๆเลยค่ะ  ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ 😊