อยากขอความคิดหน่อยค่ะ ตอนนี้รู้สึกสับสนไปหมดคิดเรื่องนี้ทีไรความสุขในชีวิตก็จะหายไป
เล่าก่อนนะคะ เราคบกับแฟนมาจะเข้าปีที่5 แต่เราย้ายมาอยู่บ้านแฟนประมาณ3ปีได้แล้วค่ะ แม่แฟนแกจะเป็นที่ขี้กลัวกับทุกเรื่องแกจะคิดมากกังวลทุกอย่าง บางทีแกไม่โอเครกับอะไร แกก็ใช้คำพูดแบบที่เราได้ยินแล้วรู้สึกไม่โอเคร แต่เราก็เข้าใจแกว่าแกเป็นแบบนี้ (แต่แม่แฟนเป็นแม่ย่าที่ดีมากๆเลยนะคะ) แค่บางครั้งแกใช่คำพูดที่เราไม่โอเคร เวลามีปัญหาเรื่องเงินแกก็ยื่นมาช่วยทุกครั้ง จนกระทั้งเรามีลูกด้วยความที่แกเป็นคนที่ขี้กลัว เรื่องลูกเราบางครั้งที่เราทำอะไรให้ลูก แกก็กลัวหลานเป็นแบบนั้นแบบนี้ แกก็ชอบพูดเลี้ยงมาไม่เห็นเคยทำแบบนี้เลย เราก็ปล่อยผ่านมาตลอด และจนลูกเราเริ่มทานข้าวได้ แกก็กลัวเวลาลูกเราทานข้าวจะชอบคอแข็ง(เราทำข้าวให้ลูกเองนะคะ) แกก็ว่าทานซีลีแลคดีจะตายกินหมดด้วย เราก็เงียบไม่พูดอะไร เราก็ยังทำข้าวให้ลูกทานต่อไป เเต่เวลาที่เราป้อนข้าวลูกกลายเป็นว่าเราอึดอัดไม่เป็นตัวของตัวเองเวลาจะทำอะไรที่เกี่ยวกับลูกเราก็กลัวว่าเค้าจะมองยังไงรู้สึกอึดอันมากๆ คิดมากทุกครั้งบางทีก็คิดอยากพาลูกไปอยู่บ้านตัวเอง แต่ด้วยสภาพแวดล้อมไม่ค่อยโอเครเท่าไหร่ (แต่เราก็คิดถ้าเราไม่ไหวก็คงต้องกลับไป) เวลาญาติพี่น้องแม่แฟนทำให้ลูกเรา เค้าจะชมตลอดแต่เวลาเราทำให้ลูกแกก็เหมือนไม่ค่อยโอเคร (เราเลี้ยงลูกตามหมอประมาณ90%) ยิ่งเวลาเราซื้อของเล่นหรืออะไรให้ลูกแพงๆแกก็จะชอบพูดไม่รู้จะซื้อทำไมเยอะแยะเปลืองเงิน พอเราได้ยินบ่อยๆเราก็กลายเป็นคนที่เวลาจะทำอะไรเรารู้สึกอัดอัดและไม่มั่นใจ เวลาเรารู้สึกเเบบนี้เราโครตอยากพาลูกกลับบ้านเลย แต่เราก็ลังเลทุกครั้ง แฟนเรารับรู้นะคะเวลาไม่โอเครแต่เเต่บางเรื่อง บางครั้งที่เราเจอเหตุการณ์ที่ไม่โอเครมากๆ เราก็เก็บไว้คนเดียว ตอนนี้เรารู้สึกไม่เป็นตัวเองในเรื่องของลูกเวลาทำอะไรเราเกร็งไปหมด เถียงไม่ได้เพราะไม่ใช่บ้านตัวเอง บางครั้งคนในครอบครัวแฟน ทำอะไรที่ไม่โอครกับลูกเรา เราก็พูดไม่ได้อึดอันมากค่ะกว่าตัวเองจะเป็นซึมเศร้ามากๆ อ่ออีกย่างเวลาเราจะฝึกอะไรลูกก็ชอบพูดดักเวลมันยังทำไม่เป็นหรอก แต่พอเห็นเด็กไว้เดียวกันทำได้ก็มาว่าลูกเราเค้าไปถึงไหนแล้ว เรากลัวลูกเราโตขึ้นจะเป็นเด็กที่ขาดความมั่นใจเพราะคำพูดแบบนี้ (อยากขอคำปรึกษาค่ะเวลาเราควรย้ายออกดีมั้ย) หรือว่าควรอดทนเพื่อลูกต่อไป บอกตรงๆนะคะตอนนี้ไม่เคยมีความสุข ต่อให้มีแต่มันเป็นความสุขที่ไม่ใช่ตัวเอง🥹
อยู่บ้านสามีจนรู้สึกไม่เป็นตัวเอง!!
เล่าก่อนนะคะ เราคบกับแฟนมาจะเข้าปีที่5 แต่เราย้ายมาอยู่บ้านแฟนประมาณ3ปีได้แล้วค่ะ แม่แฟนแกจะเป็นที่ขี้กลัวกับทุกเรื่องแกจะคิดมากกังวลทุกอย่าง บางทีแกไม่โอเครกับอะไร แกก็ใช้คำพูดแบบที่เราได้ยินแล้วรู้สึกไม่โอเคร แต่เราก็เข้าใจแกว่าแกเป็นแบบนี้ (แต่แม่แฟนเป็นแม่ย่าที่ดีมากๆเลยนะคะ) แค่บางครั้งแกใช่คำพูดที่เราไม่โอเคร เวลามีปัญหาเรื่องเงินแกก็ยื่นมาช่วยทุกครั้ง จนกระทั้งเรามีลูกด้วยความที่แกเป็นคนที่ขี้กลัว เรื่องลูกเราบางครั้งที่เราทำอะไรให้ลูก แกก็กลัวหลานเป็นแบบนั้นแบบนี้ แกก็ชอบพูดเลี้ยงมาไม่เห็นเคยทำแบบนี้เลย เราก็ปล่อยผ่านมาตลอด และจนลูกเราเริ่มทานข้าวได้ แกก็กลัวเวลาลูกเราทานข้าวจะชอบคอแข็ง(เราทำข้าวให้ลูกเองนะคะ) แกก็ว่าทานซีลีแลคดีจะตายกินหมดด้วย เราก็เงียบไม่พูดอะไร เราก็ยังทำข้าวให้ลูกทานต่อไป เเต่เวลาที่เราป้อนข้าวลูกกลายเป็นว่าเราอึดอัดไม่เป็นตัวของตัวเองเวลาจะทำอะไรที่เกี่ยวกับลูกเราก็กลัวว่าเค้าจะมองยังไงรู้สึกอึดอันมากๆ คิดมากทุกครั้งบางทีก็คิดอยากพาลูกไปอยู่บ้านตัวเอง แต่ด้วยสภาพแวดล้อมไม่ค่อยโอเครเท่าไหร่ (แต่เราก็คิดถ้าเราไม่ไหวก็คงต้องกลับไป) เวลาญาติพี่น้องแม่แฟนทำให้ลูกเรา เค้าจะชมตลอดแต่เวลาเราทำให้ลูกแกก็เหมือนไม่ค่อยโอเคร (เราเลี้ยงลูกตามหมอประมาณ90%) ยิ่งเวลาเราซื้อของเล่นหรืออะไรให้ลูกแพงๆแกก็จะชอบพูดไม่รู้จะซื้อทำไมเยอะแยะเปลืองเงิน พอเราได้ยินบ่อยๆเราก็กลายเป็นคนที่เวลาจะทำอะไรเรารู้สึกอัดอัดและไม่มั่นใจ เวลาเรารู้สึกเเบบนี้เราโครตอยากพาลูกกลับบ้านเลย แต่เราก็ลังเลทุกครั้ง แฟนเรารับรู้นะคะเวลาไม่โอเครแต่เเต่บางเรื่อง บางครั้งที่เราเจอเหตุการณ์ที่ไม่โอเครมากๆ เราก็เก็บไว้คนเดียว ตอนนี้เรารู้สึกไม่เป็นตัวเองในเรื่องของลูกเวลาทำอะไรเราเกร็งไปหมด เถียงไม่ได้เพราะไม่ใช่บ้านตัวเอง บางครั้งคนในครอบครัวแฟน ทำอะไรที่ไม่โอครกับลูกเรา เราก็พูดไม่ได้อึดอันมากค่ะกว่าตัวเองจะเป็นซึมเศร้ามากๆ อ่ออีกย่างเวลาเราจะฝึกอะไรลูกก็ชอบพูดดักเวลมันยังทำไม่เป็นหรอก แต่พอเห็นเด็กไว้เดียวกันทำได้ก็มาว่าลูกเราเค้าไปถึงไหนแล้ว เรากลัวลูกเราโตขึ้นจะเป็นเด็กที่ขาดความมั่นใจเพราะคำพูดแบบนี้ (อยากขอคำปรึกษาค่ะเวลาเราควรย้ายออกดีมั้ย) หรือว่าควรอดทนเพื่อลูกต่อไป บอกตรงๆนะคะตอนนี้ไม่เคยมีความสุข ต่อให้มีแต่มันเป็นความสุขที่ไม่ใช่ตัวเอง🥹