เฮ้อ...เวรกรรม หนอ เวรกรรม
ทุกขโต ทุกขถานัง ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัวจริงจริง

พรรคก้าวไกลชนะเลือกตั้ง ถล่มทลาย ด้วยสโลแกน "มีลุง ไม่มีเรา มีเรา ไม่มีลุง"
โอเค มันเป็น จุดยืนของพรรค ก็ไม่ว่ากันครับ
แต่มันก็เป็น จุดยืน ในแบบที่ "สร้างความเกลียดชัง" ให้แก่ผู้อื่น
ก่อกรรม ทำเวร ให้แก่ผู้อื่น
พรรคก้าวไกล มีนโยบายดีๆเป็นกระบุง แต่เลือกจะมาขาย ดราม่า ขายความเกลียดชัง
คนไทยก็ชอบดราม่า ซะด้วย ชีวิตถูกกดทับ ด้วยระบอบอำนาจนิยมนี่นา พี่ทอนบอก
หายใจเข้า-ออกเป็นความเกลียดชัง ซะอีก
ก็ได้ผลสุดๆ ชนะการเลือกตั้งแบบท่วมท้น ทิ้งลุงไม่เห็นฝุ่นเลยทีเดียว

แต่เวรกรรมคงมีจริง
พรรคก้าวไกลก็ยังมีเวรกรรมติดตน มาด้วยการตั้งใจแน่วแน่ ที่จะล้มล้าง เอ๊ย ที่จะแก้ไขมาตรา 112
พอคราวนี้ ก็มีคนเข้า "ไม่เอาด้วย" กันบานตะไท
การอ้างประชาชนที่เลือกเข้ามา 14 ล้านคน กลับไม่ช่วยอะไรพรรคก้าวไกลไว้ได้
จะไปเซลฟี่กับสาวๆทั่วประเทศ เดี่ยวไมค์โครโฟนยังไง ไม่มีใครช่วยได้
ชนะใจประชาชน 14 ล้าน คน มันไม่เพียงพอที่จะมาชนะใจ คนไม่กี่ร้อยคนในสภา ในการเลือกนายกรัฐมนตรี
คนในรัฐสภาเขา ไม่เอาด้วย เค้ารัก เค้าเคารพเทิดทูนสถาบัน และเค้าไม่ผิด
พรรคการเมืองอื่น เขาก็ไม่เอาด้วย เค้ารัก เค้าเทิดทูนสถาบัน และเค้าก็ไม่ผิด

ใครจะเชื่อ...จุดยืนที่ท้าทาย และ แหลมคม ได้ย้อนกลับมาแทงตูดตัวเองอย่างเจ็บปวด
ที่ไหนมีก้าวไกล ที่นั่น ไม่มีเรา
มีเรา ไม่มีก้าวไกล
มีก้าวไกล ไม่มีเรา

อยากจะหัวเราะเป็นภาษาเปรู อิ อิ
ความเกลียดชัง ได้ย้อนกลับมาทำร้ายพรรคก้าวไกล ให้กลายเป็นพรรคการเมือง ที่ไม่มีใครคบ ในที่สุด
ไม่มีใครอยากร่วมเป็นรัฐบาลด้วย
ต้องเป็นผู้นำฝ่ายค้าน ที่มีกองเชียร์ถอยๆสนับสนุนอยู่ เช่น แก๊งทะลุอะไรต่างๆ แถมมาอีกด้วย
ซึ่งไอ้แก๊งพวกนี้ ก็ไม่ได้ทำอะไรให้พรรคก้าวไกล ดูดี ขึ้นมาเลยแม้แต่นิดเดียว
วันๆทำแต่เรื่องแย่ๆ

เมื่อจะเล่นกับความเกลียดชัง มันก็เหมือนเด็กเล่นไม้ขีดไฟ
เมื่อ สร้าง ความเกลียดชังให้ผู้อื่น
บางที ความเกลียดชัง มันก็ ย้อนศร กลับมาที่ตัวเอง ทั้งๆที่คนอื่นเขาก็ไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ
เวรกรรม มันคงมีจริง

เวรกรรม เวรกรรม