แนะนำตัว ช่วงนี้ก่อนนะครับ ผม เป็นนักศึกษา ชั้น ปี 1 ปี 66 ยังเรียนอยู่ ไม่ทำงานเสริม ยังไม่รู้วาจะทำอะไร
การโตเนี่ยมันไว มาก เลยนะครับ สำหรับผมยังพร้อมเลย ผมปล่อยชีวิตให้มันเป็นไปตามของมัน ไม่ได้เลือกเส้นทาง ตั้งแต่ จบ ม.3 เรียนตามที่ครอบครัวให้เรียน ไม่มีความสุขไม่มีอะไร ไม่มีจุดหมาย ความว่างเปล่า ร็สึกได้แต่พวกนี้
ม.ปลาย
ผมเป็นคนไม่ได้เรื่อง คะแนนช่วงม.ปลายก็ กลาง ๆ เช่น เกรดเฉลี่ย 2.7 ทำงานก็ห่วย ส่งตรงเวลาบ้างไม่ตรงบ้าง เรื่องความรับผิดชอบผมยังห่วยสุด ๆ
ไม่เที่ยว ไม่ค่อยมีเพื่อน เพราะส่วนตัว การเข้าสังคม ผมมันยาก ผมไม่มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก และตอนเรียนเสร็จก็รีบกลับบ้านแม้แดด กำลังร้อน ๆ กลับมาก็อยู่คนเดียวแม้แต่โลกออนไล ผมก็ไม่ค่อยเข้าหาใคร จนตอนนี้ก็ยังอยู่คนเดียวไม่ไปโลกภายนอกเก็บตัว
ช่วงนี้ ปี 1 กำลังเรียน
ตลอดมาตั้งแต่ตอนช่วง ปิดเทอม ช่วงแรก ๆ ก็กังวลเกี่ยวสถานที่ในมหาลัย การเรียนว่าสาขานี้ยากไหม จะเรียนไหวไหม จนตอนนี้เรียนก็ยากกกก
รู้สึก เหนื่อย ๆ มาก จนเมื่อเช้าของวันนี้ ผมก็กลับมาคิดหนักเรื่อง ชีวิตวัยทำงาน ผมเลื่อน อ่าน จากเน็ต กระทู้อื่น ก็เห็นได้เลยว่าชีวิตมันยากมาก กว่าที่ผมคิดไว้อีก มันทำให้ผมหมดศรัทธาในชีวิตแล้ว ตอนนี้ กลัวการเติบโต มาก มันจะเสียทุก ๆ อย่างไป ทั้งเวลา สุขภาพ หรือ อะไรก็ตาม ตอนเดินทางไปไหนก็ตามที่พบเจอผู้คน ที่อยู่ วัยทำงานผมรู้ศึกเศร้า แม้จะไม่รู้จักเขา บาง คนตื่นเช้าไปทำงานกลับก็ค่ำ ผมรู้สึกชื่นชมในพวกเขาเหล่านั้น กล่าวคือสำหรับผู้ที่เติบโต และ ยังสติดี ๆ กันอยู่ คนเหล่านี้เก่งมาก ๆ ครับ
ผม ไม่ได้ใช้ชีวิต ดี ๆ เลย ผมรู้สึกเสียดายมาก (ชีวิตดี ๆ อย่างที่มันควรจะเป็น) จนตอนนี้เรียนอยู่ปี1 ก็ยังกลับบ้าน ทันที ไม่เที่ยวไมมีสีสันในชีวิต
จริง ๆ ถึงอยู่มหาลัย แล้ว ฝีมือการทำงานก็ยังเด็กอยู่ ถึงจะเป็นวัยรุน ก็ยังตามอะไรไม่ค่อยทัน เล่นเกมก็ไม่เก่ง เพื่อนก็ไม่มี โดดเดี่ยว
จนตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าจะทำงานอะไร ใน อนาคต
สำหรับผม แล้ว ตอนนี้ แค่เสียเวลาไปวัน ๆ ทำอะไรไม่สำเร็จ และ ก็ทนทุกข์ ที่ตัวเองก่อ ทนไปเรื่อย ๆ จน บิดาและมารดาเสียชีวิต ผมก็ไม่คิดจะมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว
แนะนำ นะครับ สำหรับคนที่รู้สึกหมด ความสนใน ชีวิต เราไม่ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเองนะครับ เราให้ค่ากับคนที่รักเรา และ ทำให้เราเป็นคนสำคัญ อย่างของผมคือ พ่อ และ แม่ เรื่องความเหงา โดดเดี่ยว หรือ อะไรก็ตาม คิดให้เยอะ ๆ ไว้นะครับ ว่าไม่ใช่แค่คุณคนเดียวที่พบเจอ ถ้าคุณคิดว่าตัวเองห่วย ผมก็จะห่วยเป็นเพื่อนคุณครับ
กลัวการเติบโต และ วัยทำงาน
การโตเนี่ยมันไว มาก เลยนะครับ สำหรับผมยังพร้อมเลย ผมปล่อยชีวิตให้มันเป็นไปตามของมัน ไม่ได้เลือกเส้นทาง ตั้งแต่ จบ ม.3 เรียนตามที่ครอบครัวให้เรียน ไม่มีความสุขไม่มีอะไร ไม่มีจุดหมาย ความว่างเปล่า ร็สึกได้แต่พวกนี้
ม.ปลาย
ผมเป็นคนไม่ได้เรื่อง คะแนนช่วงม.ปลายก็ กลาง ๆ เช่น เกรดเฉลี่ย 2.7 ทำงานก็ห่วย ส่งตรงเวลาบ้างไม่ตรงบ้าง เรื่องความรับผิดชอบผมยังห่วยสุด ๆ
ไม่เที่ยว ไม่ค่อยมีเพื่อน เพราะส่วนตัว การเข้าสังคม ผมมันยาก ผมไม่มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก และตอนเรียนเสร็จก็รีบกลับบ้านแม้แดด กำลังร้อน ๆ กลับมาก็อยู่คนเดียวแม้แต่โลกออนไล ผมก็ไม่ค่อยเข้าหาใคร จนตอนนี้ก็ยังอยู่คนเดียวไม่ไปโลกภายนอกเก็บตัว
ช่วงนี้ ปี 1 กำลังเรียน
ตลอดมาตั้งแต่ตอนช่วง ปิดเทอม ช่วงแรก ๆ ก็กังวลเกี่ยวสถานที่ในมหาลัย การเรียนว่าสาขานี้ยากไหม จะเรียนไหวไหม จนตอนนี้เรียนก็ยากกกก
รู้สึก เหนื่อย ๆ มาก จนเมื่อเช้าของวันนี้ ผมก็กลับมาคิดหนักเรื่อง ชีวิตวัยทำงาน ผมเลื่อน อ่าน จากเน็ต กระทู้อื่น ก็เห็นได้เลยว่าชีวิตมันยากมาก กว่าที่ผมคิดไว้อีก มันทำให้ผมหมดศรัทธาในชีวิตแล้ว ตอนนี้ กลัวการเติบโต มาก มันจะเสียทุก ๆ อย่างไป ทั้งเวลา สุขภาพ หรือ อะไรก็ตาม ตอนเดินทางไปไหนก็ตามที่พบเจอผู้คน ที่อยู่ วัยทำงานผมรู้ศึกเศร้า แม้จะไม่รู้จักเขา บาง คนตื่นเช้าไปทำงานกลับก็ค่ำ ผมรู้สึกชื่นชมในพวกเขาเหล่านั้น กล่าวคือสำหรับผู้ที่เติบโต และ ยังสติดี ๆ กันอยู่ คนเหล่านี้เก่งมาก ๆ ครับ
ผม ไม่ได้ใช้ชีวิต ดี ๆ เลย ผมรู้สึกเสียดายมาก (ชีวิตดี ๆ อย่างที่มันควรจะเป็น) จนตอนนี้เรียนอยู่ปี1 ก็ยังกลับบ้าน ทันที ไม่เที่ยวไมมีสีสันในชีวิต
จริง ๆ ถึงอยู่มหาลัย แล้ว ฝีมือการทำงานก็ยังเด็กอยู่ ถึงจะเป็นวัยรุน ก็ยังตามอะไรไม่ค่อยทัน เล่นเกมก็ไม่เก่ง เพื่อนก็ไม่มี โดดเดี่ยว
จนตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าจะทำงานอะไร ใน อนาคต
สำหรับผม แล้ว ตอนนี้ แค่เสียเวลาไปวัน ๆ ทำอะไรไม่สำเร็จ และ ก็ทนทุกข์ ที่ตัวเองก่อ ทนไปเรื่อย ๆ จน บิดาและมารดาเสียชีวิต ผมก็ไม่คิดจะมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว
แนะนำ นะครับ สำหรับคนที่รู้สึกหมด ความสนใน ชีวิต เราไม่ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเองนะครับ เราให้ค่ากับคนที่รักเรา และ ทำให้เราเป็นคนสำคัญ อย่างของผมคือ พ่อ และ แม่ เรื่องความเหงา โดดเดี่ยว หรือ อะไรก็ตาม คิดให้เยอะ ๆ ไว้นะครับ ว่าไม่ใช่แค่คุณคนเดียวที่พบเจอ ถ้าคุณคิดว่าตัวเองห่วย ผมก็จะห่วยเป็นเพื่อนคุณครับ