สวัสดีค่ะ เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ในวัยเด็กที่เป็นแผลในใจ เราไม่อยากให้เด็กคนอื่นต้องเจอแบบเราเริ่มจากตอนที่เราเรียนอยู่ม.ต้น รร.แห่งหนึ่งตจว. ขอสงวนชื่อรร.ล่ะกันเนาะ เราเป็นคนที่ฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี แล้วตอนนั้นมีลุงใจดีคนหนึ่งเป็นคนรู้จักกับครอบครัวเรา เค้าส่งต่อชุดเนตรนารีของลูกสาวเค้าให้กับเรา เราก็เอาชุดนั้นมาใส่ แต่ปัญหาคือด้วยความที่ตอนนั้นเงินไม่ค่อยมีก็เลยยังไม่ได้ไปแก้ชื่อ เรากะว่าถ้าได้ค่าอุปกรณ์การเรียนจากทางรัฐแล้วจะเอาไปให้ร้านแก้ เลยใส่ไปก่อน พอถึงชม.เรียนลูกเสือ มีครูผู้ชายคนหนึ่งน่าจะเป็นLGBTQ เค้าขานชือตามป้ายชื่อด้วยความที่เค้าหาไม่เจอหรืออะไรก็ไม่รู้ พอมาถึงชื่อเรา ป้ายชื่อมันเป็นชื่อเก่า ชื่อว่า ฮันนี (ชื่อลูกสาวลุงที่ส่งต่อชุดมาให้) ด้วยความที่ตอนนั้นเราดำแต่ไม่ถึงกับดำไม่สวย เค้าเอ่ยชื่อตามป้ายชื่อดังๆ แล้วก็ถามว่า เธอชื่อนี้หรอ เราก็พยายามอธิบายเหตุผล เค้าก็บอกว่าไม่ต้องมาแก้ตัว แล้วก็พูดต่อว่า ชื่อไม่เข้ากับหน้า อย่างเธอน่าจะเหมาะกับโรฮิงญามากกว่ามาฮันนง ฮันนี แล้วเพื่อนรอบข้างก็ต่างขำ ล้อไปต่างๆนาๆ ครูคนนั้นก็หัวเราะใส่ โดนบูลลี่จากครูและเพื่อนเพียงเพราะป้ายชื่อเก่า เราอยากฝากถึงครูรุ่นใหม่ไม่ว่าจะยังไงอย่าบูลลี่เด็กให้เป็นปมในใจ เราไม่อยากให้เด็กคนอื่นเจอเรื่องแบบเราอีกมันทำให้เราไม่มั่นใจในตัวเองไปเลย ในตอนนั้นถ้าพ่อแม่เรามีเงินก็คงเอาเสื้อไปแก้แล้วแต่ตอนนั้นมันไม่มีจริงๆ เงินที่รัฐให้มาก็ไม่พอ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านประสบการณ์ของเรานะคะ