ผมได้ฟัง อาวุโสแถวบ้านคุยกัน ยาวนาน นั่งคุยกันเป็นชั่วโมงๆ พวกอายุ 50 - 70 โดยไม่เล่นมือถือเลย แต่ผมไม่กล้าถามเขา เพราะไม่ได้รู้จักกันมากนัก
แต่ผมก็สงสัย คือ ยุคนี้ เรามี สมาร์ทโฟน ทำได้หลายๆอย่าง ดูหนัง ฟังเพลง ต่อเน็ต แชต มีแอป สั่งอาหาร โอนธนาคาร ทุกอย่างอยู่ใน สมาร์ทโฟนเกือบหมด ซื้อไอสครีม ที่เข็นผ่านหน้าบ้าน เห็นสาวๆบางคนถามคนขายไอสครีม ว่า ซื้อแท่งนึง โอนตังค์ได้ไหม คือ ทุกอย่างคืออยู่บนมือถือ
ผมก็เลยสงสัย คนยุค 80 - 90 ไม่มีสมาร์ทโฟน เต็มที่มีมือถือเอาไว้แค่คุยกัน คนยุคนั้น เขาทำใช้ชีวีตกันอย่างไร ต้องโทรตามหากันอย่างไร ถ้าไม่อยู่บ้าน หรือ บางบ้านไม่มีโทรศัพท์ เขาไปหาเลยเหรอ หรือ นอกจากดูหนัง ไป ตจว เขาไปกันยังไง ไม่มี จีพีเอส ? เขาจำทางจาก เบตง ไป เชียงรายได้เลยเหรอ
แล้วพวกลูกกลับบ้านช้า พ่อแม่ตามไม่ได้ เขาห่วงมากไหม คือสรุปว่า เขาใช้ชีวีตกันอย่างไรครับ รบกวนถาม ท่านสมาชีกอาวุโส แล้วกัน
รบกวนเล่าให้ฟังหน่อยครับ
สมัยยุค 80 - 90 ไม่มี สมาร์ทโฟน เล่นเน็ต ถ่ายรูป ดูหนังได้ คนยุคนนั้น เขาทำอะไรกันบ้าง ?
แต่ผมก็สงสัย คือ ยุคนี้ เรามี สมาร์ทโฟน ทำได้หลายๆอย่าง ดูหนัง ฟังเพลง ต่อเน็ต แชต มีแอป สั่งอาหาร โอนธนาคาร ทุกอย่างอยู่ใน สมาร์ทโฟนเกือบหมด ซื้อไอสครีม ที่เข็นผ่านหน้าบ้าน เห็นสาวๆบางคนถามคนขายไอสครีม ว่า ซื้อแท่งนึง โอนตังค์ได้ไหม คือ ทุกอย่างคืออยู่บนมือถือ
ผมก็เลยสงสัย คนยุค 80 - 90 ไม่มีสมาร์ทโฟน เต็มที่มีมือถือเอาไว้แค่คุยกัน คนยุคนั้น เขาทำใช้ชีวีตกันอย่างไร ต้องโทรตามหากันอย่างไร ถ้าไม่อยู่บ้าน หรือ บางบ้านไม่มีโทรศัพท์ เขาไปหาเลยเหรอ หรือ นอกจากดูหนัง ไป ตจว เขาไปกันยังไง ไม่มี จีพีเอส ? เขาจำทางจาก เบตง ไป เชียงรายได้เลยเหรอ
แล้วพวกลูกกลับบ้านช้า พ่อแม่ตามไม่ได้ เขาห่วงมากไหม คือสรุปว่า เขาใช้ชีวีตกันอย่างไรครับ รบกวนถาม ท่านสมาชีกอาวุโส แล้วกัน
รบกวนเล่าให้ฟังหน่อยครับ