คือพี่เราเป็นคนอารมณ์ร้อน อารมณ์เสียง่าย เวลาพี่เราใช้เราทำอะไรแม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆ ถ้าเราไม่ยอมทำให้ ก็ทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นการด่า เช่น
อีสัส ความจริงเราก็เจ็บใจแหละแต่ก็ด่าตอบ เพราะเวลาปกติพี่จะพูดกับเราเพราะมาก อย่าง ( เอ็ง เค้า) เวลาเราด่าคำหยาบ/ขึ้น พี่ก็ด่าเราก็จะด่าเราคืน และเริ่มใช้กำลังแต่เราก็ตีคืน(แต่ใช่ว่าตีกันเหมือนเด็กเพราะก็โตกันแล้ว) เวลาพี่เราใช้อะไรเล็กๆ เราก็เลยยอมตลอด เพราะไม่อยากให้เรื่องใหญ่โต
มีวันนึง เราไปร้านค้ากับพี่ (บอกไว้ก่อนว่าแม่ค้าจะเป็นคนหน้านิ่งแล้วหยิ่ง ฟิวส์หน้าไม่ต้อนรับแขก เราก็เห็นหน้าเค้าเป็นแบบนี้กับทุกคนที่ไม่สนิทเพราะก็ไม่รู้จะคุยไรกัน)ละพี่เราต้องใส่รหัสอะไรซักอย่างกับแม่ค้า พี่เราเลยให้เรารออยู่ร้านค้าและกลับบ้านไปเอารหัสที่จดไว้มาบอก พอมาบอกแม่ค้าก็กำลังคิดของและคุยกับลูกค้าเลยไม่ได้ยินที่พี่เราพูด(ขนาดเราอยู่ข้างๆก็ยังไม่รู้ว่าพี่เราพูดเลย) เราเลยถามว่ารหัสอะไรนะ พี่เราก็ไม่ตอบและหันไปพูดกับแม่ค้าว่า "รหัส...ค่ะ!!!"ละก็เดินออกไป เราก็งงทุกคนในร้านก็งง เราคิดว่าตอนกลับบ้านพี่ทะเลาะกับแม่แล้วมาใส่อารมณ์กับแม่ค้า แม่ค้ากับทุกคนก็ถามว่าเป็นอะไร และก็บอกอยู่ดีก็ใส่อารมณ์ พอกลับมาก็รู้ว่า พี่ไม่ชอบที่แม่ค้าไม่ฟังและหน้าไม่รับแขก เอาจริงเราก็เข้าใจนะ แต่ก็บอกพี่ไปว่า"ไม่ควรไปใส่อารมณ์ใส่เขาเพราะสิ่งที่คุณต้องการสื่อเขาไม่รู้หรอก เขารู้แต่อารมณ์ของพี่" เพราะตอนพี่เราเดินออกไป คนในร้านก็คิดว่าพี่เราผิดขนาดตอนแรกเรายังคิดว่าพี่เราเป็นอะไรเลย เราบอกให้เขาพูดเสียงดังขึ้นแต่ไม่ต้องถึงขั้นตะคอกและใส่อารมณ์ก็ได้ เพราะไม่อยากให้คนอื่นคิดว่าพี่เราไม่ดี พี่เราบอกว่าไม่จำเป็นต้องแคร์คนอื่น เราก็เข้าใจว่าไม่ต้องแคร์คนอื่นขนาดนั้น แต่ไม่ได้อยากให้พี่ใช้อารมณ์กับคนอื่น พี่ก็ร้องไห้และบอกว่าเราเข้าข้างคนอื่น (เราไม่รู้ว่าร้องเพราะคิดว่าเราเข้าข้างคนอื่นหรือไม่ชอบที่คนในร้านว่า ถึงจะบอกว่าไม่แคร์คนอื่น แต่มาร้องเพราะน้องเตือนว่าอย่าใส่อารมณ์เนี่ยนะ) แม่เราก็ปลอบพี่ว่า แม่ค้าก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนๆแล้ว และไม่ต้องให้เราพูด เพราะพี่กับแม่เจอความกดดัน เจอทุกอย่างก่อนเรา กับเราที่ยังทำอาหาร,ขับรถไม่เป็น ไม่ต้องมาสอน เราแบบ ห้ะ..เกี่ยวอะไรกับเรื่องนั้น แปลว่าเห็นทำเรื่องไม่โอเคก็ต้องเข้าข้างทุกอย่างเลยหรอ แค่บอกว่าอย่าใช้อารมณ์เพราะเราเคยโดนและไม่ชอบมากๆและไม่มีคนชอบหรอก แม่ก็ขู่ว่าจะตีเรา เราก็งงว่าจะตีเพราะอะไร แม่ก็บอกว่า อย่าพูดมาก เราเลยบอกว่าขนาดแม่ยังไม่มีเหตุผลใช้แต่อารมณ์เลย แล้วเดินออกมา เราแค่เตือนเรื่องอย่าใช้อารมณ์แค่นี้ เราผิดมากหรอ
เราเตื่อนสติพี่ เราผิดมากหรอ
มีวันนึง เราไปร้านค้ากับพี่ (บอกไว้ก่อนว่าแม่ค้าจะเป็นคนหน้านิ่งแล้วหยิ่ง ฟิวส์หน้าไม่ต้อนรับแขก เราก็เห็นหน้าเค้าเป็นแบบนี้กับทุกคนที่ไม่สนิทเพราะก็ไม่รู้จะคุยไรกัน)ละพี่เราต้องใส่รหัสอะไรซักอย่างกับแม่ค้า พี่เราเลยให้เรารออยู่ร้านค้าและกลับบ้านไปเอารหัสที่จดไว้มาบอก พอมาบอกแม่ค้าก็กำลังคิดของและคุยกับลูกค้าเลยไม่ได้ยินที่พี่เราพูด(ขนาดเราอยู่ข้างๆก็ยังไม่รู้ว่าพี่เราพูดเลย) เราเลยถามว่ารหัสอะไรนะ พี่เราก็ไม่ตอบและหันไปพูดกับแม่ค้าว่า "รหัส...ค่ะ!!!"ละก็เดินออกไป เราก็งงทุกคนในร้านก็งง เราคิดว่าตอนกลับบ้านพี่ทะเลาะกับแม่แล้วมาใส่อารมณ์กับแม่ค้า แม่ค้ากับทุกคนก็ถามว่าเป็นอะไร และก็บอกอยู่ดีก็ใส่อารมณ์ พอกลับมาก็รู้ว่า พี่ไม่ชอบที่แม่ค้าไม่ฟังและหน้าไม่รับแขก เอาจริงเราก็เข้าใจนะ แต่ก็บอกพี่ไปว่า"ไม่ควรไปใส่อารมณ์ใส่เขาเพราะสิ่งที่คุณต้องการสื่อเขาไม่รู้หรอก เขารู้แต่อารมณ์ของพี่" เพราะตอนพี่เราเดินออกไป คนในร้านก็คิดว่าพี่เราผิดขนาดตอนแรกเรายังคิดว่าพี่เราเป็นอะไรเลย เราบอกให้เขาพูดเสียงดังขึ้นแต่ไม่ต้องถึงขั้นตะคอกและใส่อารมณ์ก็ได้ เพราะไม่อยากให้คนอื่นคิดว่าพี่เราไม่ดี พี่เราบอกว่าไม่จำเป็นต้องแคร์คนอื่น เราก็เข้าใจว่าไม่ต้องแคร์คนอื่นขนาดนั้น แต่ไม่ได้อยากให้พี่ใช้อารมณ์กับคนอื่น พี่ก็ร้องไห้และบอกว่าเราเข้าข้างคนอื่น (เราไม่รู้ว่าร้องเพราะคิดว่าเราเข้าข้างคนอื่นหรือไม่ชอบที่คนในร้านว่า ถึงจะบอกว่าไม่แคร์คนอื่น แต่มาร้องเพราะน้องเตือนว่าอย่าใส่อารมณ์เนี่ยนะ) แม่เราก็ปลอบพี่ว่า แม่ค้าก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนๆแล้ว และไม่ต้องให้เราพูด เพราะพี่กับแม่เจอความกดดัน เจอทุกอย่างก่อนเรา กับเราที่ยังทำอาหาร,ขับรถไม่เป็น ไม่ต้องมาสอน เราแบบ ห้ะ..เกี่ยวอะไรกับเรื่องนั้น แปลว่าเห็นทำเรื่องไม่โอเคก็ต้องเข้าข้างทุกอย่างเลยหรอ แค่บอกว่าอย่าใช้อารมณ์เพราะเราเคยโดนและไม่ชอบมากๆและไม่มีคนชอบหรอก แม่ก็ขู่ว่าจะตีเรา เราก็งงว่าจะตีเพราะอะไร แม่ก็บอกว่า อย่าพูดมาก เราเลยบอกว่าขนาดแม่ยังไม่มีเหตุผลใช้แต่อารมณ์เลย แล้วเดินออกมา เราแค่เตือนเรื่องอย่าใช้อารมณ์แค่นี้ เราผิดมากหรอ