สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องมาขอคำปรึกษา เราอายุ 33 ปี เรามีพี่สาว
น้องชาย อย่างละ 1 คน เราเป็นคนมีความเป็นตัวของตัวเองสูง
และรักอิสระไม่ชอบให้ใครมาบังคับ (เราเป็นแบบนี้เพราะเรา
โดนกดดันจากครอบครัว จากการเลี้ยงดูมามากพอสมควร
เเละแม่ก็ไม่เคยฟังอะไรเราเลย เอาแต่สิ่งที่คิดว่าจะดีต่อตัวเรา
ไม่มีโอกาสให้เราอธิบายเหตุผล หรือทำในสิ่งที่เราต้องการ
บ้างครั้งเคยคิดว่าพ่อแม่รักเราจริงๆ บ้างหรือเปล่า แต่เราก็ยังรัก
พ่อแม่เรานะ) จนเกิดเหตุการณ์แบบที่เราจะนำมาปรึกษาในวันนี้
ให้เพื่อนๆ สรุปว่าเรา ทำถูก หรือทำผิด
1. พี่สาวเราทำงานอิสระรายได้ไม่แน่นอน
มีรถยนต์ 1 คัน (ตอนนี้เราต้องช่วยพี่สาวในการต่อภาษีและ
ประกันให้ ซึ่งปกติแม่เราจะจ่าย แต่เราเห็นเเม่มีภาระเยอะ เราเลย
รับผิดชอบช่วยจ่ายแทนพ่อแม่)
2. น้องชายเรา รับราชการ มีครอบครัวมีลูก 3 คน ซึ่งรายได้ตอนนี้
ยังไม่พอกับค่าใช้จ่าย แม่เราจึงรับภาระ ค่ารถยนต์ 1 คัน ค่าบ้าน
1 หลัง ของน้องชาย
3. พ่อแม่เรามีอาชีพค้าขาย รายได้ไม่แน่นอน แต่เป็นคนรักลูกรัก
น้ามาก (ปกติแม่เราจะช่วยน้าเราทุกเรื่องแม้นแต่เรื่องเงิน
ซึ่งยังไม่คืน จนตอนนี้เป็นหนี้หลักแสน เพราะครอบครัวน้าเราเป็น
คนติดหรู กินอยู่สบาย แม่เราหาหยิบยืมหามาจ่ายหนี้ให้ครอบครัว
น้าหมด แล้วให้น้ามาติดหนี้กับพ่อแม่เราแทน ซึ่งคนที่รับภาระ
ตรงนี้ส่วนหนึ่งมีเงินของเราด้วย)
4. น้าชาย (ครอบครัวต้นเรื่อง) น้าเรามีลูกสาว ซึ่งเรากับลูกสาวน้า
ทำงานที่เดียวกัน ลูกสาวน้าเรามีครอบครัวมีลูกแล้ว จนถึงวันที่เรา
คิดว่าเราไม่ไหว นั่นคือ ลูกสาวน้าจะให้เราเซ็นต์ค้ำประกันกู้เงินให้
(การเซ็นต์ค้ำประกันให้ต้องเซ็นต์จนกว่าฝ่ายใดๆฝ่ายหนึ่งจะออก
จากงาน และเซ็นต์แบบปีต่อปี ต่อปีล่ะ 1 ครั้ง ถ้าเราไม่เซ็นต์ให้
เงินเดือนลูกสาวน้าจะไม่ออก และหากลูกสาวน้า หนี หรือทิ้งหนี้
ภาระส่วนนี้จะตกมาอยู่ที่เราทันที ปล.คนค้ำต้องเป็นคนเดิมตลอด
ถ้ายังทำงานอยู่ด้วยกัน) ลูกสาวน้าต้องการกู้เงิน โดยให้เหตุผล
กับเราว่า "เงินเดือนแฟนลูกสาวน้าไม่ออก" จึงจะกู้เงินออกมาใช้
ซึ่งเราไม่เซ็นต์เพราะเป็นภาระผูกพันธ์ระยะยาว
แต่ "แม่" เรากับบอกว่าเราอยากอยู่คนเดียวเหรอจะไม่เอาพี่เอาน้อง
"น้า" เรามี "บุญคุณ" กับเรานะช่วยเราสอบติดงานได้ (ซึ่งเราสอบ
มาทั้งหมด 3 ครั้ง ซึ่ง 2 ครั้ง ที่เราให้น้าเราช่วยเราสอบแต่ไม่ติด
พอมาครั้งที่ 3 เราอ่านหนังสือหนักมากด้วยตัวของเราเอง โดยเรา
บอกพ่อแม่เราว่าเราจะทำของเราเอง และพ่อแม่ก็บอกว่าไม่มีใคร
ช่วยเรานะ นอกจากตัวเราเอง แต่พอเราสอบติด เรากับติดหนี้
บุญคุณของน้าซะงั้น)
*เราจึงอยากถามเพื่อนๆ ว่าที่เราไม่เซ็นต์ค้ำให้ลูกสาวน้า เราผิดเหรอ
เราไม่อยากเข้าไปอยู่วงจรของหนี้สินเราผิดเหรอ เราหาเลี้ยงชีพ
ตัวเองได้ ด้วยอาชีพสุจริตและไม่เดือดร้อนพ่อแม่ เราผิดเหรอ มันเป็น
การที่เราดื้อกับพ่อแม่เหรอ และเราก็ไม่เคยขออะไรจากพ่อแม่
นอกจากที่ท่านให้เราเอง ซึ่งก็ไม่เยอะ ทรัพย์สินของเราส่วนมากใน
ตอนนี้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง
** ตอนนี้เราจึงเกิดคำถามว่าเราเป็นลูกที่แย่ หรือไม่ดีพอเหรอ เรา
ต้องเสียสละให้พี่ให้น้องแค่ไหนถึงจะดีพอกับพ่อแม่กันนะ? ตอนนี้
เราเสียสละจนเราไม่ไม่เหลือเงินในการดำรงชีพเราแล้ว**
ปล.เราไม่ได้หวังให้เกิดการทะเลาะกันเราอยากให้ครอบครัวทุกครอบ
ครัวรักใคร่กลมเกลียวกัน ที่เรานำมาเล่าในนี้เพื่อเป็นวิทยาธานให้
หลายๆคนที่เจอปัญหาแบบเรา เราคิดว่าปัญหาทุกปัญหาย่อมมีทาง
ออก แค่ตอนนี้เรายังไม่เจอทางออกนั้น เท่านั้นเอง หากมีคนที่เจอปัญหา
แบบเดียวกับเราก็ขอให้สู้ๆนะ อย่ายอมแพ้ เราก็จะสู้เหมือนกันขอ
แค่เราไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนคนอื่นเดือดร้อนเราก็พอใจแล้ว ขอให้
ปัญหาเหล่านี้ผ่านพ้นไปโดยเร็วทั้งกับตนเองและคนที่เจอปัญหา
แบบเรา สาธุ (เรายึดถือในการทำดี พูดดี)
เราเดินมาไกลแล้วนะ แต่ปัญหาไม่จบสักที อยากหลุดพ้น
น้องชาย อย่างละ 1 คน เราเป็นคนมีความเป็นตัวของตัวเองสูง
และรักอิสระไม่ชอบให้ใครมาบังคับ (เราเป็นแบบนี้เพราะเรา
โดนกดดันจากครอบครัว จากการเลี้ยงดูมามากพอสมควร
เเละแม่ก็ไม่เคยฟังอะไรเราเลย เอาแต่สิ่งที่คิดว่าจะดีต่อตัวเรา
ไม่มีโอกาสให้เราอธิบายเหตุผล หรือทำในสิ่งที่เราต้องการ
บ้างครั้งเคยคิดว่าพ่อแม่รักเราจริงๆ บ้างหรือเปล่า แต่เราก็ยังรัก
พ่อแม่เรานะ) จนเกิดเหตุการณ์แบบที่เราจะนำมาปรึกษาในวันนี้
ให้เพื่อนๆ สรุปว่าเรา ทำถูก หรือทำผิด
1. พี่สาวเราทำงานอิสระรายได้ไม่แน่นอน
มีรถยนต์ 1 คัน (ตอนนี้เราต้องช่วยพี่สาวในการต่อภาษีและ
ประกันให้ ซึ่งปกติแม่เราจะจ่าย แต่เราเห็นเเม่มีภาระเยอะ เราเลย
รับผิดชอบช่วยจ่ายแทนพ่อแม่)
2. น้องชายเรา รับราชการ มีครอบครัวมีลูก 3 คน ซึ่งรายได้ตอนนี้
ยังไม่พอกับค่าใช้จ่าย แม่เราจึงรับภาระ ค่ารถยนต์ 1 คัน ค่าบ้าน
1 หลัง ของน้องชาย
3. พ่อแม่เรามีอาชีพค้าขาย รายได้ไม่แน่นอน แต่เป็นคนรักลูกรัก
น้ามาก (ปกติแม่เราจะช่วยน้าเราทุกเรื่องแม้นแต่เรื่องเงิน
ซึ่งยังไม่คืน จนตอนนี้เป็นหนี้หลักแสน เพราะครอบครัวน้าเราเป็น
คนติดหรู กินอยู่สบาย แม่เราหาหยิบยืมหามาจ่ายหนี้ให้ครอบครัว
น้าหมด แล้วให้น้ามาติดหนี้กับพ่อแม่เราแทน ซึ่งคนที่รับภาระ
ตรงนี้ส่วนหนึ่งมีเงินของเราด้วย)
4. น้าชาย (ครอบครัวต้นเรื่อง) น้าเรามีลูกสาว ซึ่งเรากับลูกสาวน้า
ทำงานที่เดียวกัน ลูกสาวน้าเรามีครอบครัวมีลูกแล้ว จนถึงวันที่เรา
คิดว่าเราไม่ไหว นั่นคือ ลูกสาวน้าจะให้เราเซ็นต์ค้ำประกันกู้เงินให้
(การเซ็นต์ค้ำประกันให้ต้องเซ็นต์จนกว่าฝ่ายใดๆฝ่ายหนึ่งจะออก
จากงาน และเซ็นต์แบบปีต่อปี ต่อปีล่ะ 1 ครั้ง ถ้าเราไม่เซ็นต์ให้
เงินเดือนลูกสาวน้าจะไม่ออก และหากลูกสาวน้า หนี หรือทิ้งหนี้
ภาระส่วนนี้จะตกมาอยู่ที่เราทันที ปล.คนค้ำต้องเป็นคนเดิมตลอด
ถ้ายังทำงานอยู่ด้วยกัน) ลูกสาวน้าต้องการกู้เงิน โดยให้เหตุผล
กับเราว่า "เงินเดือนแฟนลูกสาวน้าไม่ออก" จึงจะกู้เงินออกมาใช้
ซึ่งเราไม่เซ็นต์เพราะเป็นภาระผูกพันธ์ระยะยาว
แต่ "แม่" เรากับบอกว่าเราอยากอยู่คนเดียวเหรอจะไม่เอาพี่เอาน้อง
"น้า" เรามี "บุญคุณ" กับเรานะช่วยเราสอบติดงานได้ (ซึ่งเราสอบ
มาทั้งหมด 3 ครั้ง ซึ่ง 2 ครั้ง ที่เราให้น้าเราช่วยเราสอบแต่ไม่ติด
พอมาครั้งที่ 3 เราอ่านหนังสือหนักมากด้วยตัวของเราเอง โดยเรา
บอกพ่อแม่เราว่าเราจะทำของเราเอง และพ่อแม่ก็บอกว่าไม่มีใคร
ช่วยเรานะ นอกจากตัวเราเอง แต่พอเราสอบติด เรากับติดหนี้
บุญคุณของน้าซะงั้น)
*เราจึงอยากถามเพื่อนๆ ว่าที่เราไม่เซ็นต์ค้ำให้ลูกสาวน้า เราผิดเหรอ
เราไม่อยากเข้าไปอยู่วงจรของหนี้สินเราผิดเหรอ เราหาเลี้ยงชีพ
ตัวเองได้ ด้วยอาชีพสุจริตและไม่เดือดร้อนพ่อแม่ เราผิดเหรอ มันเป็น
การที่เราดื้อกับพ่อแม่เหรอ และเราก็ไม่เคยขออะไรจากพ่อแม่
นอกจากที่ท่านให้เราเอง ซึ่งก็ไม่เยอะ ทรัพย์สินของเราส่วนมากใน
ตอนนี้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง
** ตอนนี้เราจึงเกิดคำถามว่าเราเป็นลูกที่แย่ หรือไม่ดีพอเหรอ เรา
ต้องเสียสละให้พี่ให้น้องแค่ไหนถึงจะดีพอกับพ่อแม่กันนะ? ตอนนี้
เราเสียสละจนเราไม่ไม่เหลือเงินในการดำรงชีพเราแล้ว**
ปล.เราไม่ได้หวังให้เกิดการทะเลาะกันเราอยากให้ครอบครัวทุกครอบ
ครัวรักใคร่กลมเกลียวกัน ที่เรานำมาเล่าในนี้เพื่อเป็นวิทยาธานให้
หลายๆคนที่เจอปัญหาแบบเรา เราคิดว่าปัญหาทุกปัญหาย่อมมีทาง
ออก แค่ตอนนี้เรายังไม่เจอทางออกนั้น เท่านั้นเอง หากมีคนที่เจอปัญหา
แบบเดียวกับเราก็ขอให้สู้ๆนะ อย่ายอมแพ้ เราก็จะสู้เหมือนกันขอ
แค่เราไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนคนอื่นเดือดร้อนเราก็พอใจแล้ว ขอให้
ปัญหาเหล่านี้ผ่านพ้นไปโดยเร็วทั้งกับตนเองและคนที่เจอปัญหา
แบบเรา สาธุ (เรายึดถือในการทำดี พูดดี)