สอนน้องยังไงดีคะพอดุแม่ก็ด่าพอไม่ดุก็ไม่จำ

สวัสดีค่ะเป็นกระทู้แรกของเราเองค่ะ เนื่องจากเราทนไม่ไหวจริงๆ คือเรามีน้องสาวอยู่คนนึงที่วัยกำลังโต(อนุบาล)พฤติกรรมของน้องเราก็ซนดื้อตามวัยค่ะแต่เราก็ไม่ได้เกลียดน้องนะคะตามวัยเด็กนั้นแหละแต่ประเด็นคือ เวลาน้องเราชอบเอาหนังสือที่เราต้องใช้หรือสมุดที่เราจดงานมาเล่นทีแรกๆเราก็เตือนน้องดีๆค่ะก็ร้องไห้งอแงตามวัยนั้นแหละค่ะแต่พอดุเสร็จเราก็จะบอกนะคะว่าทีหลังอย่าทำอีกนะบอกหลายรอบมากค่ะ เราซ่อนก็แล้วอะไรก็แล้วทั้งๆที่แม่เราซื้อทั้งสมุดวาดรูป ดินสอเมจิก ดินสอสี ( ของแบบนี้ซื้อหลายรอบมากแล้วค่ะแต่หายกระจัดกระจายไปตามบ้าน ) เผลอบางอันแพงกว่าที่เรากำลังใช้อยู่หรือของที่เราใชัน้องก็เอาไปเล่นหมด เราก็ไม่รู้จะซ่อนหรือยังไง ทีนี้ปัญหาอยู่ที่แม่ของเราเนี้ย เวลาเราดุน้องจะมักมาบอกเราว่าน้องมันยังเด็กน้องมันยังไม่โตกรณีนี้ไม่ใช่ว่าแม่เราไม่เคยสอนน้องนะคะ แต่สอนตลอดและเราทนไม่ไหวจริงๆค่ะถ้าให้เราอยู่แบบนี้ของในกระเป๋าเราหายหมดแน่เพราะบางทีเราก็ลืมซ่อนเราก็ไม่อยากมานั่งซ่อนของหรอกนะคะ ชอบโวยวายตีโพยตีพายของที่อยากได้อะไรก็ต้องได้ ถ้าไม่ดุก็ไม่รู้จะว่ายังไงเพราะเด็กตามวัยแบบนี้ทนต่อไปเงินหมดกระเป๋าพอดีค่ะแม่เราเป็นคนย้อนแย้งด้วย คือประมาณว่าเราคุยกับเพื่อนอยู่แล้วใช้สรรพนาม ( กู, ) แม่เราก็พูดว่าอย่าพูดแบบนี้เดี๋ยวน้องเอาเป็นตัวอย่าง เรื่องนี้ก็เข้าใจค่ะตอนเด็กสอนมาแบบนี้เจอสังคมข้างนอกมาก็ต้องมาพูดอยู่ดีแหละนะคะ แต่ก็เด็กไม่ควรพูดเนอะเรื่องนี้เข้าใจดีค่ะ แล้วทีนี้เนี้ยแม่เราก็ชอบแบบว่าเวลาจะสอนเราหรือดุเรา ( บอกไว้ก่อนนะคะว่าเราเองก็ไม่ได้ดีแบบขนาดนั้นอาจจะมีโดนดุเรื่องงานบ้านบ้าง ) แล้วก็ชอบพาน้องมาด่าเรา ใช้ คำหยาบต่างๆ เช่นแทนเราว่าอี หรือ พูดออกมาเอง น้องเราก็ชอบพูดตามตลอดแล้วก็บอกให้น้องเราตีเรา ทีนี้น้องเราก็ลืมติดมา แล้วเวลาเราไม่เอาอะไรที่เป็นของเราให้ ก็จะมาตีเรา พอเราดุก็งอแงไปหาแม่แม่ก็พูดว่าอย่าไปยุ่งกับมันหรืออย่าไปเอาของมันของเราก็มี ประมาณนี้ค่ะ ซึ่งของที่น้องเราชอบเอาไปจะเป็นเครื่องสำอางเป็นส่วนใหญ่แล้วไม่ใช่ถูกๆอะค่ะ และก็ไม่ใช่วัยที่ควรจะมายุ่งด้วยเนื่องจากบางอันเราใช้มันเสริมบุคลิกภาพเราเวลาเราออกไปข้างนอกน้ำหอมอะไรงี้ก็เอามาเทเล่นค่ะ เจลแอลกอฮอล์ก็เอามาป้ายเล่นเต็มบ้านไปหมด อายไลเนอร์ลิปสติกก็เอามาขีดกระจกขีดผนังพื้น

ยาวหน่อยนะคะ

จากที่กล่าวมา

ทำยังไงดีคะเราไม่อยากปิดกั้นความคิดเด็กกำลังโตด้วยเพราะก็ถือว่านางมีจิตนาการสูงและแม่เราซื้อของเล่นให้ตลอดเลยไม่ใช่ว่าไม่มีอะไรเล่นแล้วเราไม่อยากพูดอะไรกับใครเลยค่ะคนทั้งบ้านเราคิดว่าเรานิสัยเสียหมดเลยแล้วเรามีปัญหากับครอบครัวอยู่ด้วยไม่ค่อยลงรอยกันเราไม่รู้จะระบายกับใครดีทุกคนในบ้านคิดตรงกันข้ามกับเราตลอดเลยหัวโบราณกันหมดเลยเรา ฮื้อ อยากจะร้องไห้สักสามสิบรอบเลยเคยไล่เราไปตายด้วยแล้วแม่เราพูดไปให้ใครต่อใครฟังทำให้เราดูแย่ตลอดเลย เราเลยโมโหมาก เราเป็นคนที่อ่อนไหวกับคำพูดมากๆเลยด้วยค่ะพอเราพูดว่าเป็นเพราะแม่แม่จะพูดตลอดเลยว่าแม่คนนี้แหละที่หาเงินหาข้าวให้กิน คือเราไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นเลยค่ะเราแค่ไม่ชอบคำพูดแค่นั้นเอง แม่เราพูดพูดแรงมากมากที่บอกเป็นเพราะแม่เพราะคือแม่ทำให้เราหมดไฟเราไม่อยากไปต่อเวลาเราทำอะไรเราก็ชอบคิดตลอดเลยว่าเราจะทำไปทำไมยังไงแม่เราก็พูดแรงๆใส่อยู่ดีนั้นเป็นเหตุผลที่เราดื้อในบางทีค่ะฮื้ออออผิดพลาดหรืองงตรงไหนขอโทษนะคะ