เพลิงภพ

เพลิงภพลงมานั่งที่โซฟารับแขกคู่กับภันดร เขาก็ยังไม่สวมเสื้อเหมือนเดิม
"ว่าจะไม่เล่าแล้วเชียว โดนจูบเข้าให้ เลยเล่าซะหมดเปลือกเลย"
ภันดรยิ้ม เขานั่งมองผู้ชายรูปหล่อที่อยู่ข้างหน้าด้วยความเอ็นดู
"ทำไมจะต้องไปทำตำบอนร่วมกับพวกนั้น"
"ก็ไม่ได้อะไรหรอก ก็อยากผูกมิตรกับพวกเขาเอาไว้"
"แล้วไปรู้จักพวกนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่" ภันดรอดที่จะซักไม่ได้
"โรสอ่ะ รู้จักนานแล้ว เธอก็ชอบเข้ามาคุยกับฉัน ชอบพูดแบบ
อกฉันน่าฟาดนะ หลังน่าทุบนะ อะไรทำนองนี้ แต่เคยมาทำกันจริง ๆ เลยนะ"
ภันดรยิ้ม "แต่พอเอาจริง ๆ ก็ยอมถอดเครื่องแบบ ยอมให้เขากระทืบกล่องดวงใจ
ทำไมต้องยอมขนาดนั้นวะ หรือว่านายชอบ"
เพลิงภพยิ้มอย่างมีเลศนัย "เรื่องชอบไม่ชอบ เอาไว้ก่อนได้ไหมวะ
แต่ที่ยอมทุกอย่างเพราะรู้ว่ามีอนันตยากับมายูมิอยู่ด้วย ผู้หญิงสามคนนี้
ฉันก็อยากจะสมานไมตรีด้วย เพราะสันนิษฐานว่าในอนาคต
พวกเธออาจเป็นอาชญากร ฉันจะได้มีช่องทางเข้าถึงพวกเธอได้ง่ายหน่อย"
"ฉันไม่มีวันเข้าใจนายจริง ๆ" ภันดรอดที่จะยิ้มไม่ได้เมื่อตั้งใจฟังเพลิงภพจนจบ

เพลิงภพยิ้มแล้วจ้องหน้าภันดร "ตาฉันบ้างนะ เมื่อกี้มาจูบฉันทำไม
ตั้งแต่จำความได้ นายไม่เคยจูบใครเลยนี่"
"ก็ตอนนั้นนายหล่อแล้วก็แมนมาก ยิ่งรับรู้ว่านายโดนยำมา ก็ยิ่งน่าจูบ
ลองคิดดูดิ ฉันเข้ามา เจอนายถอดเสื้อนั่งดูบอลอยู่บนเตียง หน้าหล่อ ๆ กับ
อกช้ำ ๆ มันเย้ายวนเป็นบ้า"
"ก็เลยจูบเนี่ยนะ"
"ทำไมวะ ทำเป็นหวงตัวไปได้"
"ไม่หวงหรอก ก้แค่สงสัยอ่ะ แล้วอยากทำอะไรมากไปกว่าจูบไหมล่ะ"
"นายก็แบบนี้ ชอบกวนตีนคนอื่น ถ้าฉันบอกว่าอยากล่ะ จะยอมคืนนี้เลยเหรอ"
"ไม่หรอก ใครจะยอมนายง่าย ๆ ภันดรแห่งมหาเวหน พ่อหนุ่มสุดลึกลับแห่งโสฬส
บอกฉันหน่อยไม่ได้เหรอว่าจริง ๆ แล้วนายชอบใครกันแน่"
ภันดรหุบยิ้ม เขาทำหน้านิ่ง "จะอยากรู้ไปทำไม"
"ก็อยากรู้นะ นายเองก็ชอบทำตัวลึกลับอยู่แล้ว มันก็อยากรู้ ไม่มีอะไรแปลกหรอก"
"งั้นก็ปล่อยให้เป็นความลับต่อไปก็แล้วกัน ไปล่ะ พักผ่อนเยอะ ๆ นะ จะได้หายเร็ว ๆ
จะได้มีแรงให้พวกนั้นรุมกระทืบกล่องดวงใจอีก" พูดจบภันดรก็ลุกออกจากห้องไป
..................................................................
เช้าวันรุ่งขึ้น เจ้าชายจักรพันธ์ เจ้าชายจักรพรรดิและเจ้าชายจักรภพนั่งคุยกัน
ที่ห้องรับรองพิเศษ อาคารบัวบาน ณ พระราชวังวิลล่าวนาลัย
เจ้าหญิงศรีจิตราและจินตหราได้เข้ามาสมทบ
"มีอะไรเหรอศรีจิตรา ดูหน้าตาเคร่งเครียด" เจ้าชายจักรพันธ์ทักขึ้น
"ที่ศูนย์รับเรื่องร้องเรียนเกี่ยวกับเด็กและสตรีอ่ะค่ะ วันนี้มีผู้หญิงคนนึงมาร้องเรียน
เธอแจ้งว่าเธอเป็นห่วงพี่ชายของเธอค่ะ เขาได้เข้าเป็นทหารรับใช้ที่
คฤหาสน์นายพลชวน ได้ข่าวมาว่าโดนลงโทษหนักเอาการ"
"ไอ้ ชวนนี่ก็บ้าอำนาจ ชอบทรมานทหารรับใช้ไม่เว้นแต่ละวัน" เจ้าชายจักรพันธ์พูดด้วยอารมณ์โมโห
"การจะทลายระบบของมันก็ยากมาก มันไม่ยอมง่าย ๆ หรอก" เจ้าชายจักรภพให้ความเห็น
"ผมว่ากริชโหดน่าจะช่วยเราได้ เขาติดต่อกับพี่นัชอยู่ ทหารรับใช้คนไหนที่โดนหนัก
ก็ให้กริชโหดแทงว่าตาย แล้วก็ให้ลำเลียงออกทางช่องทางลับ แล้วก็ส่งไปรักษาตัวที่มหาเวหน
ทำแบบนี้ก็น่าจะพอช่วยได้" เจ้าชายจักรพรรดิเสนอไอเดียบ้าง

"กริชโหดนี่คือใครเหรอคะ" จินตหรานึกสงสัย
"ก็เป็นสายลับคนหนึ่ง ที่มายังไม่ทราบแน่ชัด แต่แฝงตัวไปอยู่กับนายพลชวนจนเป็นที่ไว้เนื้อเชื่อใจ
เราสามารถพึ่งพาเขาได้ตามแผนที่จักรพรรดิเสนอ" เจ้าชายจักรพันธ์ตอบให้จินตหราหายสงสัย
"เมื่อไหร่ระบบทรมานคนอื่น กดขี่คนอื่น จะหมดไปสักทีคะ" เจ้าหญิศรีจิตราเปรยขึ้น
"ยากครับ ตราบใดที่พวกมีอำนาจล้นฟ้าอย่างนายพลชวนยังคงหลงในอำนาจของตน
มันก็คงผยองต่อไป ไม่มีที่สิ้นสุด" เจ้าชายจักรภพเอ่ยขึ้น
"แบบนี้ ราษฎรตาดำ ๆ ก็ต้องถูกรังแกอยู่ตลอดเลยเหรอคะ" เป็นคำถามจากเจ้าหญิงศรีจิตรา
"เราก็คงต้องช่วยเหลือพวกเขาในฐานะที่เรามีโอกาสมากกว่า ยังไงซะ
พวกเราก็จะไม่ทอดทิ้งพวกเขา" เป็นคำมั่นของเจ้าชายจักรพันธ์ที่ได้ให้ไว้
..............................................................
ศาสตราจารย์ ดร. คุณหญิงโฉมสะคราญมีนัดดื่มกาแฟกับเพื่อน
"ทำไมเธอจึงกล้าเล่นงานเจ้าหญิงศรีจิตราถึงขนาดนั้น ไม่กลัวเหรอ ฉัตรดนูก็หายตัวไป
แล้วยังพวก ส.ส. ส.ว. และพวกทหาร 17 ศพนั่นอีก ฉันว่าบรรยากาศช่วงนี้
มันน่ากลัวมากเลยนะ" เพื่อนของคุณหญิงโฉมถามด้วยความเป็นห่วง
"ฉัตรดนูอ่ะนะ ป่านนี้มีความสุขกับแม่และก็ลูกชายของเขาที่ต่างประเทศแล้วล่ะมั้ง
ส่วน 17 ศพนั่นก็ไม่มีใครตายจริงหรอก นายตำรวจรูปหล่อที่ชื่อเพลิงภพก็ได้แถลงไปแล้ว
มันจึงไม่ใช่เวลาที่จะต้องมานั่งกลัวอะไร มันเป็นเวลาที่จะต้องกอบโกยมากกว่า"
"เธอจะกอบโกยไปทำไมอีก ตัวเธอเองก็รวยอยู่แล้ว"
"น้ำขึ้นให้รีบตัก ฉันไม่ยอมพลาดโอกาสดี ๆ แบบนี้หรอก นี่เธอรู้ไหม บ่ายนี้ฉันมีนัดกับใคร"
"ฉันไม่รู้หรอก เธอมีนัดกับใครล่ะ"
"ก็คุณวรรณาไง"
"แล้วมันน่าตื่นเต้นตรงไหน"
"คุณวรรณาเป็นถึงลูกสาวนายพลชวน ผู้มีอำนาจล้นฟ้า แล้วยังเป็นชายาของ
เจ้าชายจักรพรรดิอีก ถือเป็นคนสำคัญของพระราชวังวิลล่าวนาลัยเลยนะ
แล้วตอนนี้ได้ข่าวว่าได้ย้ายไปอยู่ที่ปราสาทโรซาริน เพราะอยากเปลี่ยนบรรยากาศ
เจ้าหญิงศรีจิตราก็ทรงตามใจ การที่ฉันจะได้รู้จักคุณวรรณาเป็นการส่วนตัว
ถือเป็นโชคก้อนใหญ่เลยทีเดียว ฉันคงจะกอบโกยได้อีกเยอะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
...........................................................
ช่วงเวลาพักผ่อนแบบนี้ วรรณาอดไม่ได้ที่จะลงมาดื่มไวน์ที่ชั้นใต้ดินของปราสาทโรซาริน
เธอสวมชุดหรู แต่งหน้าเข้ม นั่งดื่มไวน์ตรงโต๊ะที่มีเชิงเทียนหรู ซึ่งเทียนไขได้ถูกจุดไว้แล้ว
ตรงพื้นไม่ห่างของเธอมากนัก สิงหราชโดนจับนอนมัดแบบขึงพืดในสภาพเปลือยเปล่า
พอดื่มไวน์จนได้ที่ วรรณาจึงได้วางแก้วไวน์ แล้วหยิบเทียนไขที่จุดแล้วเดินไปตรงที่สิงหราชนอนอยู่
เธอนั่งลงใกล้เขา แล้วก็เอาน้ำตาเทียนหยดลงตรงหัวนมของเขา ขณะทำอย่างนั้น เธอก็พร่ำพรรณาไปด้วย
"เสียดายที่จักรพรรดิได้เป็นเจ้าชาย ฉันจึงไม่กล้าชวนมาทำตำบอนด้วย เสียดายมาก
ตอนนี้ เขากลายเป็นผู้ชายชั้นสูงไปแล้ว ไม่เหมือนกับแก ผู้ชายชั้นต่ำที่ฉันจะทำอะไรกับแกก็ได้"
ตอนนี้เธอนำเทียนใกล้หัวนมเขามากขึ้น เขาซี๊ดปากด้วยความเจ็บปวด สิงหราชจะมีอารมณ์เป็นอย่างมาก
ตอนที่เขาโดนทรมานอย่างเจ็บปวดและโดนด่าสาดเสียเทเสียไปด้วย ทำให้อวัยวะเพศของเขา
ขยายตัวจนแข็งอย่างขีดสุด วรรณาย้ายเทียนไปตรงหัวนมอีกข้าง พร้อมบรรจงหยดน้ำตาเทียน
ให้ตรงกับหัวนมของเขา
"ผู้ชายหล่อ ๆ และกล้ามสวยอย่างแก มันก็คือเศษสวะดี ๆ นี่เอง แกมันคือคนชั้นต่ำที่อยู่ในอุ้งมือฉัน"
วรรณาหันไปเห็นอวัยวะเพศของเขาที่กำลังแข็งตัวเต็มที่ เธอจึงเปลี่ยนเป้าหมายทันที
เธอขยับไปอีกนิด จับอวัยวะเพศของเขาให้ตั้งตรง แล้วก็เอาน้ำตาเทียนหยดลงไปตรงหัวอวัยวะเพศ
สิงหราชร้องครางด้วยความเจ็บปวด เขาเจ็บปวดทรมานมาก
"คนชั้นต่ำอย่างแก สมควรโดนแบบนี้ มันถึงจะสาสม"

ตอนนั้นพวก รปภ โหดเริ่มลงมาที่ชั้นใต้ดินกันแล้ว วรรณาผละจากสิงหราชมานั่งดื่มไวน์ต่อ
และได้นำเทียนมาไว้ที่เชิงเทียนหรูตามปกติ รปภ โหดนายหนึ่งเดินไปเหยียบที่อวัยวะเพศของสิงหราช
แล้วกดไว้อย่างแรง รปภ คนอื่นช่วยกันเอาเข็มขัดฟาดไปที่หน้าอกและหน้าท้องของเขาอย่างโหดเหี้ยม
วรรณาเห็นแล้วมีความสุขอย่างมาก เธอกำลังนึกถึงนัดหมายครั้งสำคัญกับ
ศาสตราจารย์ ดร.คุณหญิงโฉมสะคราญ เหยื่อรายที่สองของวังปีศาจ ไทปาการ์ตูนกำลังจะมีผลงาน
ตอนที่ 2 ของราชินีปีศาจแล้ว ใครที่เคยลบหลู่เจ้าหญิงศรีจิตรา ปลายทางของมันคือนรกอเวจีเพียงสถานเดียว

นายพลชวนยังไม่หายเครียดจากการถูกหักหลังจากนายพลรามัญ หลังจากนั้นนายพลรามัญ
ก็ไม่เคยมาหาเขาอีกเลย เขาทั้งเครียดและเคียดแค้น จึงลงไปยังคุกใต้ดิน เดินตรงไปยังห้องที่มัดโยงนาถรพีไว้
ตอนนั้นนาถรพีถูกจับมัดโยงกับขื่อ ร่างกายของเธอเปลือยเปล่า เธอไม่เหลือศักดิ์ศรีใด ๆ อีกแล้ว
เธอมาอยู่กับนายพลชวนเพื่อหวังอำนาจบารมีที่จะไปต่อกรกับพวกวิลล่าพาเลซ สุดท้ายเธอโดนกระทำเยี่ยงสัตว์
วันนี้แทนที่นายพลชวนจะเปลี่ยนใจและพาเธอขึ้นไปเชิดชูยกย่องเหมือนเดิม
แต่เขาดันมาพร้อมกับแส้ เขาลงแส้ฟาดเธอไม่ยั้ง เขาทำกับเธอเหมือนกับสัตว์ตัวหนึ่ง
แต่คนอย่างเธอไม่ยอมแพ้แต่เพียงเท่านี้หรอก เธอจะต้องออกไปจากที่นี่ให้ได้ และจะต้องแก้แค้นทุกคน
ที่ทำตำบอนกับเธอ

ตกดึก ทหารรับใช้ที่ชื่อโภไคย เดินลงมาตรวจที่คุกใต้ดิน แล้วเดินมาใกล้จุดที่นาถรพีถูกมัดโยงไว้
เธอกัดฟันพูดพอให้เขาได้ยิน
"พี่ชาย มาข่มขืนฉันสิ ฉันหน้าอกใหญ่นะ ตรงนั้นก็สุดยอด มาเลย ทำกับฉันให้หนำใจ ข่มขืนฉันสลับกับ
ลงแส้ฉันก็ได้ ทำแรง ๆ เหมือนกับฉันเป็นสัตว์ตัวหนึ่ง ตบหน้าฉัน กัดหัวนมฉัน ทำอะไรก็ได้
ที่พี่ชายเคยจินตนาการอยากจะทำกับผู้หญิงสารเลวสักคน ฉันขอเพียงแค่พอทำจนหนำใจแล้ว
พาฉันออกไปจากที่นี่ที ฉันขอแค่นี้เท่านั้นเอง นะพี่ชายนะ"
เสียงเว้าวอนของนาถรพีทำให้อวัยวะเพศของโภไคยแข็งตัวจนได้ที่
"ได้ กูสัญญา กูจะพามืงหนี แต่ก่อนเราจะหนี กูขอให้มืงเป็นสัตว์ที่กูจะข่มขืนและทรมานจนถึงที่สุด
แล้วกูจะไม่หักหลังมืง"
"เอาเลยพี่ชาย แล้วต้องพากูหนีนะ"
"ได้"
โภไคยตบหน้านาถรพีอย่างแรง
"แต่ก่อนอื่น มืงเป็นของกูก่อนนะ อีนังร่าน"

สิงหราช