คือเรื่องมีอยู่ว่าผมเนี่ยเป็นคนที่ไม่กล้าไว้ใจเรื่องรักเพราะผมเคยเหมือนโดนเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อนพอมีแฟนผมก็พยายามทำให้เต็มที่มีเลิกกันไปรวมครั้งล่าสุดก็4ครั้งแล้วครั้งแรกก็เรื่องครอบครัวครั้งที่2เรื่องเพื่อนครั้งที่3เรื่องที่ผมทำตัวเป็นเด็กนิสัยต่างๆนาๆที่toxicตอนนั้นผมไม่รู้จริงๆว่านิสัยเหล่าคือความtoxic ในความสัมพันธ์ทำแฟนเหนื่อยหลังจากนั้นไม่นานผมก็ได้ไปขอโอกาสปรับตัวใหม่อีกครั้งก็ยังไม่มีอะไรจนผมไปลุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวเค้าทำให้เค้ารู้สึกโกรธมากจนเขาบอกเลิกไปซึ่งก่อนจะเลิกผมกับเธอก็บอกไว้ว่าจะไปเที่ยวกันตั้งใจไว้มากๆว่าจะไปใช้เวลาให้มีความสุขร่วมกันแต่ผมก็ทำมันพังก่อนจากกันผมก็บอกว่างั้นเค้าขอให้ไปเที่ยวกับแกก่อนได้ไหมและหลังจากนั้นก็ได้ไปเที่ยวกันเป็นแฟนกันวันเดย์ต่อจากนั้นคือเพื่อนกันตั้งแต่ผมทบทวนและจำความทั้งหมดผมกได้รู้จักการเติบโตมากขึ้นรู้สึกขอบคุณเธอที่ทำให้ผมได้เติบโตขึ้นจากแต่ก่อนไม่มากก็น้อยผมได้รู้ข้อเสียของตัวเองผมได้พยายามปรับเรื่องนิสัยที่toxicออกไป หลังจากเปิดเทอมก็หลบๆซ่อนๆจากแฟนเก่าซึ่งอยู่ที่เดียวกันทำให้ผมมูฟออนไม่ได้เลยยังรู้สึกเป็นห่วงเป็นใยกับคนนี้แม้ว่าเค้าจะทำตัวไม่ได้เหมือนเมื่อก่อนเลยแต่ผมก็เข้าใจว่าทำไมเป็นแบบนั้นบางอย่างผมก็สงสัยแต่ไม่ถามน่าจะดีที่สุดผมควรรอเธอหรือควรพอแค่นี้ดีครับผมคิดเรื่องมาประมาณ4เดือนแล้วผมเหนื่อยมากๆกับการเจอเรื่องแบบนี้ในทุกๆวันแต่ผมก็รู้สึกผิดกับเธอที่ผมเคยทำเอาไว้มากๆผมอยากรับผิดชอบตรงจุดๆนั้นที่ผมเคยทำเอาไว้ผมรู้สึกแย่กับตัวเองมากๆที่ทำให้คนดีๆอย่างเค้าต้องมาเจออะไรแบบนี้ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากจะรับผิดชอบที่ทำให้เธอต้องมีแผลในใจผมแค่อยากจะเป็นคนที่ดีให้กับคนรักให้มากๆแต่ผลมันกลับกันเพราะความเป็นเด็กและนิสัยที่ไม่ยอมโตทำให้ผมได้ทำพลาดอะไรไปหลายอย่างด้วยความโง่ของตัวเองผมเลยจะเปลี่ยนนิสัยเปลี่ยนทุกอย่างที่เป็นความtoxicให้ผมเป็นคนที่ดีขึ้นและก็เผื่อที่ว่าอนาคตเราได้วนกลับมาอีกผมจะเป็นคนที่สามารถดูแลเธอได้ขอบคุณที่หาอ่านนะครับดูเป็นเรื่องไร้สาระมาก(คนนี้เป็นแฟนคนแรกของผมนะครับอยู่ประมาณม.ปลายเองครับ)
ก่อนเลิกกันมีปัญหามีโอกาสกลับมาอีกไหม