คือเจอเพื่อนคนนึงเค้าเคยสนิทมากๆเป็นเพื่อนสนิทที่สุดในชีวิตเลยมั้ง แต่ว่าพอเริ่มม.ปลายเหมือนต้องเจอกับเพื่อนที่มากขึ้นสังคมเยอะขึ้นอันนี้เข้าใจเลยค่ะว่าต้องเจออยู่แล้ว ก็จะเป็นแก๊งๆกันในห้อง เพื่อนที่เราโคตรสนิทไปสนิทมากกว่าเราอีกแบบเฟรนลี่คุยโครตสนิทเลยอะแล้วเหมือนลืมเราไปเลยว่ามีเราเป็นเพื่อนอยู่ แล้วเป็นหลายครั้งแล้วเข้าใจเพื่อนก้ต้องมีเพื่อนแต่เขาลืมอะอีกคนก้อ่อไม่รุ้จะพูดยังไงมันเป็นแบบก้สุดเหมือนกันแต่ก็ต้องปล่อยแล้วพอเขามีปัญหาเราก้ค่อยอยู่ช่วยปลอบถึงจะช่วยอะไรไม่ได้มากหรอกแต่อีกคนก้ช่วยปลอบนิดๆหน่อยๆแล้วพอเรามีปัญหาเขาไม่ช่วยไม่อะไรเลยแค่นั่งฟังเฉยๆแค่นั้นถามก้ไม่ถามขนาดนั่งข้างๆกันก้แบบเรามีปัญหานะเออเป็นไรมั้ยถามหน่อยเหอะมันอยู่แล้วอึดอัดอะเป็นเพื่อนกันจริงมั้ยทั้งที่เราแคร์เขาถามเขาแล้วกลับทำแบบนี้มันไม่ไอนี่ไปหน่อยหรอ
เพือนสนิทมากๆ เจอเพื่อนใหม่ก้ทิ้งไปสนิทกับคนอื่น