สวัสดีครับตอนนี้ผมเรียนอยู่ม1. ผมเป็นคนคิดมากที่หมายความว่าคิดได้ทุกเรื่องยิ่งเรื่องเรียนกับเรื่องที่โรงเรียน
ซึ่งตอนนี้ที่รรเป็นที่ที่ไม่มีความหมายเพราะผมหยุดไปเยอะมากหยุดจนหมดโควต้าลาหยุด เพราะว่าที่ผมไม่มามันไม่ได้ขก
แค่รู้สึกว่าไหนเป้าหมายของเราในการไปรรไปหาเพื่อนหรอไม่อ่ะผมมีเพื่อนในออนไลน์ที่เข้าใจกัน หาแฟนหรอ ไม่อ่ะผมเข้าสังคมไม่เก่งไม่กล้าสบตากับคนอื่นไม่มีเป้าหมายคือยังไงคือผมไม่รู้ว่าเรียนไปทำไมในห้องเหลี่ยมๆสังคมที่รรผมค่อนข้างจะแน่ในระดับนึกเลยผมโดนรุ่นพี่ม3เกลียดเพราะเคยไปคบกับเพื่อนเขาละเลิกกันเขามาด่าผม แล้วผมก็กลัวกังวลในตัวเองมาตลอดโอกาศในที่หยุดเรียนได้จะหยุด จนจะติดมส จนพ่อกับแม่พยายามกี่ครั้งผมก็ทำพังตลอดผมไม่ทีไฟในการเรียนเลยเรียนกะรู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้าง แต่ที่ผมรู้คือผมว่าเรียนมันไม่ใช่เป้าหมายของผมเลยสักนิดเดียวแต่มันจำเป็นใช่แต่เพราะมันจำเป็น แล้วผมกะคิดไปอีกว่าจำเป็นในเรื่องไหนของอนาคตเราผมหาตัวเองตั้งแต่ป1 จนตอนนี้ม1 ผมหาลองทำทุกอย่างที่ดีๆผมคิดว่าไม่มีอัไรที่ตัวผมชอบเลยผมไปเรียนไปได้มั้ยได้ แต่ผมไม่อยากไปละโดนเกลียดในห้องเรียนจนบางทีเพื่อนสนิทที่รรก็ล้อจนผมเกลียดรรไปเลย แม่ผมดุด่าผมละชอบยื่นข้อเสนอ
ลาออกเลยมั้ยไปทำงาน โอเครผมเข้าใจว่าทำงานมันเหนื่อยกว่าเรียนแน่นอนแต่สำหรับผมผมคงไม่เลือกเรียนดีกว่าถ้าเป็นตอนนี้อะนะรู้สึกท้อมากๆสุดๆกับชีวิตตอนนี้ไม่รู้จะเอาไง ซึ่ง วันนี้ แม่ได้ยื่นข้อเสนอมาอีกว่า จะลาออก มั้ย ผมควรอธิบายแม่ไปตรงๆกับชีวิตดีมั้ยครับ บางทีสุขภาพจิตผมตอนนี้ที่ได้นับจากรรมันแย่มากเลยด้วยซ้ำ
ม1 ไม่มีเป้าหมายอะไรเลยควรทำอย่างไร
ซึ่งตอนนี้ที่รรเป็นที่ที่ไม่มีความหมายเพราะผมหยุดไปเยอะมากหยุดจนหมดโควต้าลาหยุด เพราะว่าที่ผมไม่มามันไม่ได้ขก
แค่รู้สึกว่าไหนเป้าหมายของเราในการไปรรไปหาเพื่อนหรอไม่อ่ะผมมีเพื่อนในออนไลน์ที่เข้าใจกัน หาแฟนหรอ ไม่อ่ะผมเข้าสังคมไม่เก่งไม่กล้าสบตากับคนอื่นไม่มีเป้าหมายคือยังไงคือผมไม่รู้ว่าเรียนไปทำไมในห้องเหลี่ยมๆสังคมที่รรผมค่อนข้างจะแน่ในระดับนึกเลยผมโดนรุ่นพี่ม3เกลียดเพราะเคยไปคบกับเพื่อนเขาละเลิกกันเขามาด่าผม แล้วผมก็กลัวกังวลในตัวเองมาตลอดโอกาศในที่หยุดเรียนได้จะหยุด จนจะติดมส จนพ่อกับแม่พยายามกี่ครั้งผมก็ทำพังตลอดผมไม่ทีไฟในการเรียนเลยเรียนกะรู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้าง แต่ที่ผมรู้คือผมว่าเรียนมันไม่ใช่เป้าหมายของผมเลยสักนิดเดียวแต่มันจำเป็นใช่แต่เพราะมันจำเป็น แล้วผมกะคิดไปอีกว่าจำเป็นในเรื่องไหนของอนาคตเราผมหาตัวเองตั้งแต่ป1 จนตอนนี้ม1 ผมหาลองทำทุกอย่างที่ดีๆผมคิดว่าไม่มีอัไรที่ตัวผมชอบเลยผมไปเรียนไปได้มั้ยได้ แต่ผมไม่อยากไปละโดนเกลียดในห้องเรียนจนบางทีเพื่อนสนิทที่รรก็ล้อจนผมเกลียดรรไปเลย แม่ผมดุด่าผมละชอบยื่นข้อเสนอ
ลาออกเลยมั้ยไปทำงาน โอเครผมเข้าใจว่าทำงานมันเหนื่อยกว่าเรียนแน่นอนแต่สำหรับผมผมคงไม่เลือกเรียนดีกว่าถ้าเป็นตอนนี้อะนะรู้สึกท้อมากๆสุดๆกับชีวิตตอนนี้ไม่รู้จะเอาไง ซึ่ง วันนี้ แม่ได้ยื่นข้อเสนอมาอีกว่า จะลาออก มั้ย ผมควรอธิบายแม่ไปตรงๆกับชีวิตดีมั้ยครับ บางทีสุขภาพจิตผมตอนนี้ที่ได้นับจากรรมันแย่มากเลยด้วยซ้ำ