สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้ที่2ของหนูนะคะ หนูเคยตั้งกระทู้เรื่องของโฮมซิก หรืออาการคิดถึงบ้านไปแล้ว วันนี้ก็จะมาในหัวข้อเดิมค่ะ หลังจากที่ได้ตั้งกระทู้แรกไป หนูก็ได้กลับไปสังเกต​อาการของตัวเองมา สรุปก็คือ หนูรู้สึกโดดเดี่ยวเวลาที่รูมเมทไม่อยู่ห้อง จิตใจจะคิดไปเอง ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว คือแบบนี้นะคะ หนูอยู่กับรูมเมทรวมตัวเองเป็น4คน เมททั้ง3คน เรียนสาขาเดียวกันหมดเลย มีหนูแยกออกมาคนเดียว เวลาหนูมีเรียนที่มอ เพื่อนก็จะออนไลน์​ แต่ถ้าเพื่อนมีเรียนที่มอ หนูจะออนไลน์ค่ะ ตารางแต่ละสาขาส่วนมากก็จะไม่ชนกัน เวลาหนูไปเรียนที่มอ ไม่ใช่ปัญหากับการไปคนเดียวค่ะ แต่ปัญหาคือ พอเป็นเพื่อนไปเรียน พอออกไปกันหมดปุ๊บ หนูจะรู้สึกใจสั่นๆ น้ำตาคลอ คิดถึงบ้านขึ้นมาทันทีเลยค่ะ เพราะมันรู้สึกเหงา โดดเดี่ยว และหาทางแก้ปัญหา​ไม่ได้ ขี้แงมากๆเลยใช่ไหมคะ หนูก็ไม่ชอบตัวเองแบบนี้เหมือนกันค่ะ ยิ่งหนูเป็นคนที่จิตใจอ่อนไหวง่าย แพนิค จิตตกอยู่แล้ว ทำให้อาการมันแย่ขึ้นไปอีก พอโทรหาแม่แก้เหงา มันก็เก็บอาการที่จะไม่ร้องให้ไม่ได้ค่ะ สะอื้นทุกครั้งเลย แต่ตารางเรียนมันออกมาเป็นแบบนี้แล้วอ่าค่ะ มันทำอะไรไม่ได้ หนูต้องเตรียมใจก่อนทุกครั้งเลยว่า พรุ่งนี้​เพื่อนมีเรียนที่มอ ตื่นมาต้องหาอะไรทำนะ ไม่ให้ฟุ้งซ่าน แต่มันก็ทำได้บ้าง ไม่ได้บ้างค่ะ รู้สึกจิตตกสุดๆเลย จริงๆกระทู้นี้หนูแค่อยากมาระบายเหมือนเคยค่ะ สามารถเม้นให้กำลังใจได้ หรือแนะนำทริคที่ทำให้ฮีลใจได้นะคะ หรือใครไม่อยากเม้น หลังไมค์มาได้ค่ะ หนูแค่ต้องการกำลังใจค่ะ ขอบคุณ​ทุกคนล่วงหน้าเลยนะคะ🥺🙏