สวัสดีครับ วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ ผมทำงานบริษัทเอกชน(โรงงาน) เงินเดือน 2 หมื่นกว่าๆ ชีวิตประจำของผมคือ ตื่นเช้าขี่รถไปทำงาน เย็นเลิกงานรีบกลับบ้าน ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม เงินเดือนออกให้แฟนครึ่งนึงทุกเดือน ที่เหลือเก็บไว้ใช้จ่ายส่วนตัวและให้พ่อแม่ของผม วันนึงผมตัดสินใจออกรถมอไซค์คันใหม่(เงินผ่อนงวดละ 2,700 บ.) 3ปี
เป็นรุ่นรถที่ผมชอบมากและอยากได้มานาน เพราะคันเก่าใช้มาตั้งแต่สมัยเรียนปี1แล้ว ขี่ไปชอบเสียกลางทางบ่อยครั้ง
ทำให้ไปทำงานสาย+บางครั้งต้องลากิจเลยครับ...แต่แฟนผมด่าผมยับเลย บอกไม่ชอบรถแบบนี้ เอาไปคืน แปลว่ารุ่นMT15 นะครับที่ผมออกมา แฟนบอกทำไมไม่เอา Xmax ทำไมอ่ะ มันเกินกำลังของผมและเป็นหนี้เยอะด้วย ผมขี่รถไปกลับทำงานรวมกัน 86 ก.ม.ทุกวัน แฟนผมไม่ว่าผมจะทำอะไรทุกอย่างไม่เคยแสดงความยินดีและให้กำลังใจผมเลยแม้แต่ครั้งเดียว แบบว่าดีกับคนข้างนอกแต่กับผมพูดจาหมาไม่รับประทานเลย ผมโครตเสียใจเลย เธอทำสวนทางกับผมทุกอย่างเลยกับสิ่งที่ผมทำให้เธอ...และเรื่องที่ผมให้เงินพ่อแม่ของผมจะให้เธอรู้ไม่ได้ ถ้ารู้ด่าผมแหลกครับ ขอระบายครับอึดอัดมากเลย จะเลิกก็ไม่อยากเลิก เพราะคบกันมานานมากๆ 9 ปีกว่า
แถมเธอยังชอบดูถูกอาชีพผมด้วยไม่รู้ทำไม เเต่เงินเดือนผม เอาใช้
เหนื่อยใจสุดครับ ผมต้องอดทนกับทุกคำพูดของเธอสุดๆ ผมเป็นคนไม่ค่อยพูดยอมตลอดครับ ผมเลือกแล้วก็ต้องยอมรับ ฮึ๊บ
ซื้อรถมอเตอร์ไว้ขี่ไปทำงานมีประโยชน์ไหม?
เป็นรุ่นรถที่ผมชอบมากและอยากได้มานาน เพราะคันเก่าใช้มาตั้งแต่สมัยเรียนปี1แล้ว ขี่ไปชอบเสียกลางทางบ่อยครั้ง
ทำให้ไปทำงานสาย+บางครั้งต้องลากิจเลยครับ...แต่แฟนผมด่าผมยับเลย บอกไม่ชอบรถแบบนี้ เอาไปคืน แปลว่ารุ่นMT15 นะครับที่ผมออกมา แฟนบอกทำไมไม่เอา Xmax ทำไมอ่ะ มันเกินกำลังของผมและเป็นหนี้เยอะด้วย ผมขี่รถไปกลับทำงานรวมกัน 86 ก.ม.ทุกวัน แฟนผมไม่ว่าผมจะทำอะไรทุกอย่างไม่เคยแสดงความยินดีและให้กำลังใจผมเลยแม้แต่ครั้งเดียว แบบว่าดีกับคนข้างนอกแต่กับผมพูดจาหมาไม่รับประทานเลย ผมโครตเสียใจเลย เธอทำสวนทางกับผมทุกอย่างเลยกับสิ่งที่ผมทำให้เธอ...และเรื่องที่ผมให้เงินพ่อแม่ของผมจะให้เธอรู้ไม่ได้ ถ้ารู้ด่าผมแหลกครับ ขอระบายครับอึดอัดมากเลย จะเลิกก็ไม่อยากเลิก เพราะคบกันมานานมากๆ 9 ปีกว่า
แถมเธอยังชอบดูถูกอาชีพผมด้วยไม่รู้ทำไม เเต่เงินเดือนผม เอาใช้
เหนื่อยใจสุดครับ ผมต้องอดทนกับทุกคำพูดของเธอสุดๆ ผมเป็นคนไม่ค่อยพูดยอมตลอดครับ ผมเลือกแล้วก็ต้องยอมรับ ฮึ๊บ