ฉากทัศน์ผมหัวดื้อรั้นอยากเป็นนายกให้ได้

กระทู้สนทนา
ผมเป็นโรคหัวใจตามประสาคนแก่นะครับ เวลาลุกแล้วเดินไป 4- 5 ก้าวก็ต้องหาหลักอะไรก็ได้ที่จับเพื่อกันล้มลงเพราะความวูบนะครับ
อยู่บ้านผมใส่เสื้อกุยเฮงและกางเกงจับหมู กางเกงในทีแรกกะไม่ใส่ แต่กลัวสาวๆเห็นตอนตากผ้าที่รั้วประตูหน้าบ้าน แล้วจินตนาการถึงความเป็นปุ่มปมนิดๆ แต่ผม ใส่นาฬิกาแพงที่ลูกน้องเอามาให้เมื่อได้สมหวัง
นึกถึงผมที่ไม่ยอมกินปลากะพงเพราะใจเสาะ แต่กินปลาเก๋าเพราะมันเก๋า
ผมทำอะไรที่ต้องยิ่งใหญ่แม้งานจริงจะไม่มีทางเกินงานวัด
อะไรที่ผมอยากได้ต้องได้ 
ผมพอแล้ว ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ แต่ถึงวันนี้ ก็เหมือนเดิม ผมพอแล้ว ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ผมรักคนที่หาสิ่งที่ต้องการมาให้ อยากทำบุญสร้างพระประธานหรือวัด ก็มีคนหาเงินมาให้จำนวนมากถึงจะเรียกว่า ลูกน้อง
วันนี้ผมมีบารมีในการช่วยคนให้เป็นใหญ่เป็นโตได้เพราะต้องผ่านทางผมประทับรับรอง แล้วส่งให้ถึงฝัน
คนที่ผมช่วยต่างปลาบปลื้มน้ำตาไหลยอมตายถวายชีวิต ปกติคนพวกนี้จะไม่มีวันได้เป็นอะไรเลย
มาวันนี้ผมเจ้าพ่อตัวจริงอยากเป็นแค่นายก
นึกถึงเรื่องพระเจ้าปราสาททอง กันครับ
ผมพอแล้ว ๆ ๆ ๆ ๆ ครับ
รักผมจริงบอกผมว่าไปพักผ่อนดีกว่าครับ แต่คงไม่ได้คนมันบ้าบอดื้อรั้นไปแล้วหลุดออกนอกโลกไปแล้ว
วันนี้ 19 ก.ค.2566 วันตอบแทนบุญคุณของผม
ผมในที่นี้ไม่ใช่ผมนะครับ

ผมในที่นี้เป็นตัวแปรตัวหนึ่งในเกมส์การเมืองที่สกปรกครับ
ไม่ต้องไปคิดไม่ดีกับ ผม นะครับ เป็นอกุศลจิตเปล่าๆครับ
วันนี้รู้ครับ ผม ได้เป็นอะไรครับ เห็นได้ข่าวว่า มีเลือดสาดด้วยและจบในวันนี้
ก็หวังว่าประชาชนจะมีน้ำตาไหลออกมาด้วยความปลาบปลื้มนะครับที่ได้คุณพิธาเป็นนายกรัฐมนตรีคนที่ 30 ของประเทศไทย
เมื่อหัวนก ปีกนก ไปแล้ว ตัวนกย่อมอยู่ไม่ได้ครับ
หัวเราะ แก่แล้วผมก้เพ้อเจ้อไปตามเรื่องของคนแก่นะครับ ด่าผมได้เต็มที่นะครับ ไม่โกรธ ไม่ฟ้องศาล หรือไม่แจ้งตำรวจจับครับ ตามสบายครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่