(ใครอ่านอาจจะงงหน่อยนะครับวรรคผิดบ้างลืมวรรคบ้างจะเล่าแบบละเอียดเลยนะครับจะได้รู้ถึงการเปลี่ยนไป)
        ตอนเริ่มจีบกันเริ่มคบกันผมคิดตลอดเลยว่าแฟนผมคนนี้ติดผมมากกว่าอะไรผมออกไปไหนก็จะงอแงอยากอยู่ด้วย เมื่อก่อนผมเป็นคนที่เที่ยวเก่งมากตอนที่ยังไม่มีแฟนแต่พอได้เริ่มคุยกับเขาก็รู้สึกดีมากแล้วคือเขาไม่ไปไหนเลยอยู่แต่บ้านผมก็เลยตั้งใจเปลี่ยนตัวเองว่าแบบเห้ยขนาดเขายังไม่เที่ยวเลยอยากอยู่กับผมตลอดพอผมออกก็จะงอแงทุกครั้งแล้วก็จะงอนทุกครั้ง พอหลังๆมาก็บอกกับเพื่อนไว้ก่อนเลยว่าไม่ค่อยไปไหนด้วยแล้วนะอยากตั้งใจคุยกับเขาแบบอยากเปลี่ยนตัวเองเพราะส่วนตัวก็ไม่มีใครมาซักพักแล้ว ผมกับแฟนคนนี้เจอกันในเกมเล่นเกมด้วยกันทุกวันอยู่ดิสคอร์ดด้วยกันแบบตัวติดกันตลอดแยกกันคือตอนแค่ผมไปทำงาน ลืมบอกว่าผมอายุ22 นะครับจบ ปวส. ไม่ได้เรียนนต่อส่วนแฟนผมจบมอปลายช่วงปิดเทอมกำลังรอต่อมหาลัย เขาก็จะคุยกับผมทางแชทแทบตลอดบ่นตลอดว่าอยากให้ผมกลับบ้านแล้วรีบตั้งใจทำงานนะแล้วกลับมาอยู่ด้วยกันอะไรนู่นนี่ผมรู้สึกดีมาก คุยกันไปเรื่อยๆได้ไม่นานมากผมตัดสินใจขอเขาคบเขาก็บอกว่าอยากเจอกันก่อนตัวจริง ผมก็เข้าใจแล้วตกลงกับเขาคุยกันทุกวันเปิดกล้องวิดีโอคอลหากันแทบทุกคืน คุยกันไปได้ซักพักผมก็นัดเจอกับเขาแฟนผมอยู่ ตจว. ส่วนผมอยู่กรุงเทพแฟนผมก็บอกว่าเขาหน่ะจะย้ายมาเรียนกรุงเทพพอดีเลยจังหวะเหมาะเจาะกันมาก พอเขาย้ายมาก็นัดเจอกันเลยวันแรกมีความสุขมากกลับจากวันนั้นก็บอกรักบอกบอกอะไรกันตลอด (คือตอนนี้คบกันแล้วนะครับคบก่อนจะเจอกันได้ประมาณอาทิตย์นึง) นั่นแหละครับคุยกันนัดเจอกันอาทิตย์ละครั้ง ผมมีความสุขมากเหมือนเขาเป็นแฟนคนแรกที่ทำให้ผมได้ใช้ชีวิตด้วยได้ไปไหนมาไหนด้วยทำอะไรด้วยกันเพราะคนเก่าของผมทุกคนไม่เคยมาเที่ยวเล่นด้วยกันแบบนี้เลย ผมรักเขามากเขาก็ชอบถามผมว่าผมรักเขาจริงๆใช่ไหมผมก็ตอบตลอดว่ารักจริงๆสบายใจได้เลยเขาก็บอกผมว่าสัญญาได้มั้ยว่าแบบจะรักเค้าไปตลอดจะไม่ทิ้งกันไปไหน ผมอ่านคำว่าสัญญาแล้วเอาจริงผมก็ไม่กล้าสัญญานะครับแต่ไม่ใช่ว่าไม่รักเขานะแต่ผมเองกลัวว่าเขานั่นแหละที่จะทำไม่ได้เลยบอกว่าจะสัญญาจริงๆหรอ เขาก็บอกว่าใช่เขาจะสัญญาก็เลยสัญญากันคุยกันไปได้เรื่อยๆมันดีมากมีทะเลาะกันบ้างแต่ก็คุยเคลียกันทุกครั้งทะเลาะกันหนักสุดก็คงเป็นเรื่องที่ผมโกหกเขาว่าผมเคยคุยกับคนนี้แต่ตอนเขาถามแล้วผมบอกว่าไม่เคยคุยในใจคือไม่อยากให้เขาคิดมากอะครับแต่สุดท้ายผมก็บอกเขาด้วยตัวเอง เขาเสียใจมากที่ผมโกหกเขาร้องไห้ต่อหน้าผมเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเขาร้องไห้จนผมคิดว่าเขารักผมมากขนาดนี้เลยหรอ พอเขาได้สมัครเรียนมหาลัยผมก็เตรียมตัวไว้แล้วเพราะรู้ดีว่าหลายคู่ที่แบบไปกันไม่รอดเพราะเรียนมหาลัยมันก็มีแต่ผมเชื่อใจเขาเสมอเขาเป็นคนน่ารักมากสวยคือเอาตรงๆก็ไม่เหมาะกับผมเลยผมหน้าตาธรรมดามากแต่ผมก็มั่นใจว่าเขาไม่ได้รักผมที่ตรงนั้นแล้วเพราะเราก็เจอกันแล้วทำสิ่งดีดีด้วยกันตั้งเยอะ พอเขาเข้าเรียนเขามีเพื่อนคือเพื่อนจากที่ต้องเรียนก่อนมหาลัยจะเปิดอะครับเรียนเจอเพื่อนเริ่มมีเพื่อนเขาก็เริ่มกลับบ้านช้าจากที่ตอนแรกๆเขารีบกลับมาอยู่กับผมทุกวัน แต่หลังๆนี้เขาไปหอเพื่อนไปนั่งเล่นแชทผมก็ตอบบ้างหายไปบ้างแล้วก็มาตอบมามาหายหายติดเพื่อนขึ้นเรื่อยๆ ผมก็บอกเขาว่าไปได้นะเค้าให้เธอไปเพราะงานผมเลิกดึกประมาณ3-4 ทุ่มก็เลยบอกเขาว่ากลับตอนสองสามทุ่มได้มั้ยมาอยู่ด้วยกันเขาก็บอกว่าได้ ก็ยังกลับมาอยู่ด้วยกันแรกๆที่ตกลงกันจนมันหนักขึ้นเขาเริ่มไม่ได้กลับมาบางวันหยุดเรียนตกเย็นเขาก็ต้องหาเรื่องออกบางทีนอนกันแล้วตีสองตีสามผมหลับเขาก็ออกไปหาเพื่อนไปนั่งเล่นกับเพื่อนซึ่งผมรู้ว่าเขาไปหาเพื่อนจริงๆเพราะผมมีรหัสเฟสไอจีเขา ก็เห็นจากสตอรี่เพื่อนเขาที่ลงว่าเขาก็นั่งเล่นกันจนผมไม่พอใจมากๆที่ออกไปกลางดึกแบบนั้นก็ทะเลาะกันเขาทักผมทิ้งไว้ตอนผมหลับบอกว่าไปนั่งเล่นห้องเพื่อนนะนั่งทำงานนะอัดคลิปส่งอาจารย์ ผมตื่นมาเห็นผมก็บอกไปว่าทำไมต้องออกไปตอนเวลานั้นแล้วไม่โทรบอกให้เค้ารู้เรื่องเลยเค้าหลับเธอพิมพ์มาเค้าจะเห็นอะไรมั้ย เขาก็ขอโทษแล้วถามผมว่าโกรธมั้ยผมบอกว่าไม่ต้องถามถ้าเค้าโกรธเธอจะไม่ไปหรือไงเธอไปแล้วเธอไม่ต้องขอโทษอะไรเธอไปทำงานส่งอาจารย์หนิเค้าโกรธได้หรอ เลยตกลงไว้ว่าอย่าออกไปตอนดึกแบบนี้อีกมันอันตรายเขาก็รับปากแต่พอมาวันนึงเขาก็ออกอีกทีนี้ผมตื่นมาอ่านข้อความเขาออกไปตอนตี2 แต่ผมตื่นมาอ่านตี3ครึ่งเขาพิมพ์มาคำสุดท้ายว่าเค้ากลับถึงบ้านแล้วนะนอนแล้วนะจุ้บๆ ผมก็เลยกดโทรไปเขาไม่รับโทรเป็นสิบสายก็ไม่รับผมเลยตัดสินใจโทรหาพี่สาวเขาถามพี่สาวเขาว่าเขานอนอยู่ใช่มั้ยพี่สาวเขาบอกกับผมว่าเขาไม่อยู่ไปหาเพื่อนซักพักแล้ว ผมเลยขอบคุณแล้วขอโทษพี่สาวเขาไปที่โทรรบกวนกลางดึก แล้วผมมานอนคิดว่าเห้ยมันไม่ใช่แล้วนะที่เขาโกหกแบบนี้ผมเลยทักไปหาเขาบอกว่าอยู่ไหนถึงบ้านแล้วหรอปกติเธอไม่ได้เป็นคนไม่รับโทรศัพท์นะพิมพ์ไปโทรไปก็ไม่รับเลยพอผมบอกเขาว่าโทรหาพี่สาวแล้วนะพี่บอกว่ายังไม่กลับ สรุปอยู่ไหน ซักพักเขาตอบบอกว่าถึงคอนโดแล้วที่บอกว่าถึงแล้วคือไม่อยากให้เป็นห่วงแต่ความคิดผมคือเขาตั้งใจจะไม่รับโทรศัพท์แล้วอ้างว่าหลับค่อยมาตอบเช้าแต่พอรู้ว่าผมรู้ว่าเขาไม่อยู่บ้านโทรถามพี่มาก็เลยกลับบ้าน ผมไม่พอใจมากๆผมเลยถามว่าทำไมต้องโกหกเพราะตอนที่ผมโกหกเขาก็โกรธมากๆไม่ใช่หรือไงแล้วก็ไม่ชอบมากด้วยตกลงกันไว้แล้วหนิว่าจะไม่เกิดขึ้นอีกทำไมยังทำเขาก็ได้แต่ขอโทษ แต่เขาก็ยังออกไปหาเพื่อนทุกวันไปกินเหล้าบ้างนั่งเล่นบ้างอาทิตย์นั้นทั้งอาทิตย์ทะเลาะกันแทบทุกวันเลยครับจนมาวันนึงดีกันแม่เขาที่อยู่ตจว มาหาเขาก็ไปกินอะไรกับแม่จนกลับมาผมถามเขาว่าจะไปไหนอีกมั้ยวันนี้เขาบอกว่าไม่ไปที่ผมถามเขาเพราะว่ามีพี่กับเพื่อนที่เคยเที่ยวกันเมื่อก่อนที่จะมาเจอแฟนคนนี้เขาทักมาชวนไปกินเหล้าผมกะว่าถ้าเขาออกอีกผมจะออกบ้าง แต่เขาบอกว่าเขาไม่ไปไหนผมเลยบอกกับพี่ผมว่าไปกันเลยทะเลาะกับแฟนทั้งอาทิตย์แล้ววันนี้พึ่งดีกันขออยู่กับแฟนก่อน
พอตกดึกมาแฟนผมก็บอกว่าขอไปตลาดได้มั้ยต้องไปซื้อรองเท้ามาเดินประกวดดาวที่มหาลัยเสร็จแล้วกลับเลยไม่เถลไถล (ลืมบอกว่าแฟนผมเขาลงประกวดนะครับเพราะมีแต่คนบอกให้เขาลง) ผมเลยบอกว่าได้ถ้าเสร็จแล้วกลับเลยเขาก็เลยออกไปห้องเพื่อนบอกว่ารอไปพร้อมเพื่อนคืนนั้นเป็นคืนวันเสาร์จนตอนสี่ทุ่มก็ยังคุยแชทกับผมอยู่ถ่ายรูปมาว่าอยู่ห้องเพื่อนผมเลยถามว่าทำไมยังไม่ไปอีกเขาก็บอกว่าไม่ไปกันแล้วเพื่อนจะไปพรุ่งนี้ผมก็ถามเขาว่าแล้วทำไมไม่กลับมานอนคุยด้วยกันก่อน เพราะพรุ่งนี้ก็ต้องออกอีกไม่ใช่หรอเขาก็บอกว่าขอนั่งเล่นกลับไม่เกินตีสองได้ไหม ผมเลยมันไม่ใช่แล้วผมอุส่าไม่ไปไหนด้วยแล้วตั้งใจที่จะอยู่กับเขา แต่เขาทำแบบนี้ผมเลยตัดสินใจบอกว่าลองไปใช้ชีวิตแบบนั้นดูก่อนมั้ยเธอไม่สนใจอะเค้าเลยเดี๋ยวนี้รู้ตัวไหมว่าเปลี่ยนไปเธอลองไปใช้ชีวิตแบบที่ไม่มีเค้าก่อนมั้ยเธอน่าจะมีความสุขดีจะได้ไม่ต้องมาห่วงว่าเค้าจะงอนเธอมั้ยจะโกรธเธอมั้ยเขาก็บอกว่าความสุขของเขาก็คือการมีผมแต่ทำไมผมรู้สึกว่าเขาไม่ต้องมีก็ได้ผมก็เลยบอกว่าทำไมไม่กลับมาอยู่ด้วยกันนี่มันก็อาทิตย์นึงแล้วนะที่ไม่อยู่คุยด้วยแล้วพรุ่งนี้ก็ต้องออกอีกผมเลยตัดสินใจบอกเลิกเขาไปหวังว่าให้เขาคิดได้แต่เขาก็กลับปล่อยผมไปเฉยๆผมยังรักเขาอีกวันผมก็เลยไปง้อทักไปคุยปรับความเข้าใจเขาก็บอกว่าเขาจะไม่ไปไหนแล้ววันนี้วันสุดท้ายที่บอกจากเมื่อวานว่าวันนี้จะไปผมเลยยกเว้นให้เขาวันนี้เขาไปได้เพราะนัดกับเพื่อนไว้หมดแล้วเขาบอกผมว่าวันสุดท้ายแล้วจะไม่ไปไหนอีก
แต่หลังจากวันนั้นเขาก็ยังออกไม่เคยอยู่ห้องซักวันเลยโทรก็น้อยมากผมอยากปล่อยเขาไปมากๆแต่ตัวผมเองก็เสียใจแต่อยู่ไปแบบนี้มันก็นอยๆอยู่ดีแต่มันก็ไม่ดีขึ้นเลยเขาชอบบอกว่าเขารักผม แต่การกระทำมันชัดว่าเขาไม่ได้รักผมเหมือนเดิมแล้ว 
*ผมอยากถามว่าผมจะทำยังไงต่อดีหรือจะออกมาอีกแต่ผมก็กลัวผมคิดถึงเขาอีกแต่ถ้ายอมไปแบบนี้ผมก็ต้องเสียใจเสียความรู้สึกทุกวัน