ตน คืออะไร แบบไหน ว่างอย่างไร ?

ในบริบทที่ว่า สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง สังขารทั้งหลายเป็นทุกข์  สัพเพ ธัมมา อนัตตา. มันต้องแปลแบบเข้าใจกันง่ายๆว่า... ธรมมทั้งหลายเหล่านั้นเป็นอนัตตา ก็คือสิ่งที่ไม่เทียง ที่เป็นทุกข์นั่นแหละ มัน

เป็นฐานะอันไม่เคลื่อน เป็นอมตะ เป็นที่หมาย....  แต่มีคนมาบอกมาสอนว่า นิพพานที่พระพุทธเจ้าตรัสถึงนั้นมันเป็น อนัตตา นะ แต่ก็ยังมีคนเชื่ออยู่ไม่น้อย   ถามว่า... ทำไมผู้คนเหล่านั้นถึงเชื่

บริสุทธิ์  อิสระ  ปราศจากราคะ  โทสะ  โมหะ ไม่ต้องเป็นทาสของมาร  เป็นตัวของตัวเอง เป็นเรา ของเราอย่างแท้จริง  (นิพพาน) ไม่ต้องพึ่งพาอาศัยเทวดา ผีสางนางไม้ หรือแม่แต่พระเจ้

ในทำนองเดียวกัน นิพพานเป็นสาธารณะผู้มีปัญญาสามารถเข้าถึงและรับรู้ได้ ขณะนั้นย่อมนับได้ว่านิพพานเป็นของผู้นั้น หรือถ้าเป็นเรา นิพพานก็เป็นของเรา สามารถที่จะยู่รอดปลอดภัยได้อย่างมีความสุข มั่นคง ยั่งยืน

แต่ที่ถูกเป็นเพราะสาวกรู้ไม่จริงแต่ทำเป็นรู้มาก ทั้งที่ความจริงมันไม่ใช่ เช่นกล่าวว่านิพพานเป็นอนัตตา เป็นต้น อาจไม่ได้ตั้งใจปกปิดความเป็นอัตตาของนิพพาน แต่เป็นเพราะไม่รู้สถาพตามความเป็นจริงของนิพพาน

ก็พาลูกพาหลานไปอยู่ด้วยกันที่เมืองนอกแค่นี้ก็หมดเรือง มันเป๋นจะอิ้ๆเน้อ จะอู้หื้อ.....

....สาวก แปลง่ายๆว่า ผู้ฟังที่ชอบใจ ในคำพูดหรือคำแนะนำชี้แนะ สั่งสอน ถ้าสาวกนั้นเอามาบอกต่อ แบบตรงไปตรงมา เช่นพระอานนท์และพระสารีบุตรเป็นต้น มันก็คงไม่เกิดปัญญหา.. ....แต่ที่มันมีปัญหาคือสาวกประเภทรู้

จากคาถาบทนี้...   อนัจฉริยคาถา         บัดนี้ เรายังไม่ควรจะประกาศธรรมที่เราได้บรรลุแล้ว         โดยยาก&

ถ้าไม่มีเรา นิพพานก็จะไม่มีเพื่อใคร นั่นแหละ นิพพานจึงจะเป็น"อนัตตา"..มันลึกเน้อ จะอู้หื้อ.....

สังขารทั้งหลายเกิดขึ้นมาได้เพราะมีเหตุปัจจัยปรุงแต่ง ขึ้นอยู่เป็นไปตามเหตุปัจจัย ดับไปก็เพราะเหตุปัจจัยดับ(สังขตธธรรม) นิพพานเป็นวิสังขารไม่ได้เกิดเพราะเหตุปัจจัยมาปรุงแต่ง นิพพานเป็นตัวของตัวเองตามลำ