เมื่อผมสำเร็จการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่3จากโรงเรียนปทุมวนารามซึ่งผมรู้สึกได้ว่า ตัวเราเองก็สามารถหาความมั่นคง มั่นใจเเละความก้าวหน้าได้เช่นกันผมเลยทำการตั้งใจอ่านหนังสือเพื่อตั้งใจที่จะสอบเข้าโรงเรียนเทพศิรินทร์ในช่วงเวลา ม.3-4 เเละเมื่อถึงวันสอบผมได้ขอพรจากหลวงตา(วัดปทุมวนาราม)ที่ผมอาศัยอยู่ในกุฎิของท่านเเละได้โทรไปให้เเม่อวยพรหลังจากนั้นเมื่อถึงโรงเรียนเทพศิรินทร์ผมก้เห็นสนามบอลที่ไกลสุดลูกตาเห็นตึกที่สวยงามเห็นระบบการทำงานที่ยอดเยี่ยมรวมถึงการจัดการระเบียบที่ดี  ทำให้ผมรู้สึกได้ถึงคุณภาพชีวิตของผมที่ดีถ้าผมมความสามารถมากพอ เเละเเล้วหลังจากที่ผมสอบเสร็จผมตื่นเต้นเป็นอย่างมากจนถึงวันประกาศผลสอบ ผมก็มีชื่อโผลติดมาในห้องวิทย์-คณิต(เน้นสถาปัตยกรรม)ทำให้ผมรู้สึกดีใจเป็อย่างมาก ในช่วงเวลานั้นเป็นช่วงที่โควิด-19ระบาดหนักเป็นอย่างมาก ทำให้การเรียนออนไลน์ค่อนข้างน่าเบือเเละไม่ค่อยสนุก ทำให้เมื่อเปิดเทอม ม.5 ทุกคนคุยกันอย่างสนิทสนมทำให้ผมต้องหาเพื่อนเเละปรับตัว เเต่หบังจากนั้นผมก็รู้จักกับจิมที่ชอบเตะบอลเเละฟุตซอลเหมือนกันทำให้มักจะพากันไปเตะบอลหรือฟุตซอลด้วยกันบ่อยๆ ทำให้ม.5ก็มีเพื่อนสนิทจากการเตะฟุตซอลค่อนข้างเยอะ ส่วนในด้านวิชาการผมยังปรับตัวไม่ทันทำให้เทอมเเรกของม.5ก้สอบตกเลยต้องเเก้วิชาที่ตกไปตามนั้น ผมเลยรู้สึกว่าถ้าเรายังเรียนๆเล่นๆเเบบนี้คงไม่ดีเเน่ เมื่อผมถึงกุฎิพระอาจารย์ผมก็มักจะใช้เวลา2-3ชั่วโมงทบทวนหนังสือเเละเมื่อถึงสอบมิดเทอมผลก้ปรากฏออกมาว่าอาจจะมีผ่านบ้างตกบ้างเเต่ก้ผ่านเยอะกว่าเทอมเเรกทำให้ผมสามารถเริ่มปรับตัวได้กับระบบการเรียน/การสอบของเทพศิรินทร์ เเต่เมื่อถึงเทอมสองเป็นเทอมที่ครูค่อนข้างปล่อยผมสนุกเเละมีความสุขมากๆในรั้วของโรงเรียนเทพศิรินทร์จนถึงม.6เทอม1ทุกตั้งเรียน-เก็บพอร์ต-อ่านหนังเพื่อสอบเเละหาโควต้ากันอย่างไม่หวั่นไม่ไหว ตัวผมก็นิ่งนอนใจไม่ได้เลยต้องตั้งใจเรียน ส่นต่อไปจะเป็นอย่างไรเป็นเรื่องของอนาคต ขอให้พวกคุณติดตามเเละรอชมเรื่องของผมต่อไปได้เรื่อยๆครับ ไว้มีอะไรดีๆผมจะมาเล่าให้ฟังอีก