เคยทำครอบครัวเสียใจมากๆจนรู้สึกเราไม่ควรอยู่กันไหมคะ ขอวิธีการคิดใหม่หน่อยคะ รู้สึกว่าเรามันแย่มากๆจนไม่อยากอยู่

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกในชีวิตค่ะเข้าเรื่องเลยนะคะ
ขอเริ่มจากตอนเรียนจบมหาลัยนะคะ ตอนนั้นเราเรียนจบให้ช่วงโควิดประบาดใหม่ๆ ทำให้หางานยากพร้อมกับที่บ้านอยากให้ทำงานกับน้าสะไภ้(เป็นงานโรงงานซึ่งเราไม่ชอบ)เรากับดื้ออยากทำงานที่ตรงสายเรียนมา ตอนนั้นก็เกิดมีทะเลาะเกิดขึ้นจากเป็นที่เป็นครอบครัวที่เข้าใจกันมาก พอหลังจากนั้นแม่ก็มารับเรากลับเพราะไม่อยากมีปัญหากับใครเราก็ยอมกลับและหางานเอง จนได้งานที่กรุงเทพเลยได้ไปทำ พอได้ลองเราไม่ชอบเพราะลักษณะของงานเอง แล้วเราก็ได้หางานใหม่ จากตรงนี้ขอบอกเลยว่าเรายังดื้ออยู่กับการไม่เชื่อฟังใคร และได้เจอโควิดรอบ2จนเป็นจุดเปลี่ยนทำให้ชีวิตของเราแย่ลงเพราะตัวเราเอง
ในตอนนั้นเราได้โดนหยุดพักงาน แต่ได้เริ่มเข้าวงการหาเงินมาใช้หมุนแบบผิดๆเลยไม่กล้าบอกแม่หรือใคร เราทำแบบนี้มาเป็นเวลาระยะนึง ซึ้งมันเหมือนว่าจะดีแต่ก็แย่ลง พอดีก็แย่อีก สลับกันแบบนี้มาเรื่อยๆจนถึงปัจจุบัน จนเราเริ่มแอบขโมยเงินแม่จากทีละนิดกลายเป็นเยอะขึ้น จนตอนนี้เราได้ขโมยเงินคนในครอบครัวประมาณครึ่งแสน จนโดนจับได้ (ขอบอกว่าเราทำงานไม่ค่อยได้เงินดีเท่าไหร่ขนาดจบใหม่และยังโดนกดดัน) หลังจากโดนจับได้เรารู้สึกว่าเราแย่มากๆทำคนที่รักเสียใจ ทั้งๆที่เค้าเลี้ยงเรามาตั้งแต่เล็ก เรารู้สึกว่าเครียดๆที่ทำเค้าผิดหวัง โครตแย่เลยค่ะ ตอนนั้นไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อ มองหน้าใครไม่ติดอยากหายไปเลยให้จบไป เราผิดมากคือไม่รู้ว่าชีวิตต่อจากนี้จะขออโหสิกรรมยังไงหมด จากที่เราเป็นเด็กดีมาตลอดแต่มาเสียเพราะอยากเอาชนะคำพูดของคนในครอบครัวเลยเลือกการแก้ปัญหาแบบผิด ตอนนี้เฟลมากกับสิ่งที่ทำลงไปโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง ไม่รู้ว่ากลับมาบ้านแล้วจะต้องทำไงต่อหลังจากนี้ รู้แค่อย่างเดียวคือหายไปเลยดีกว่าไหม

จริงๆเราเครียดมากแต่กดดันหลายอย่างเลยอยากเอาชนะทุกคนผลเลยเป็นแบบนี้ รู้ว่าผิดแต่ก็ยังทำ ไม่ได้แก้ตัวแต่อยากขอคำแนะนำค่ะ🙏🏻
เราหมุนจากการเล่นแชร์ เอามาทบๆกันจนมันไม่ไหว
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่