คือแบบ ครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่พ่อแม่แยกทางกัน แล้วเราก็ได้รับความกดดันมาตลอด
แม่จะชอบพูดถึงพ่อในทางที่ไม่ดีบ้าง ด่าว่าเราตลอด เปรียบเทียบเรากับคนอื่นบ้าง จนเราเป็นคนที่เงียบ ไม่พูดไม่จากับใครในครอบครัวเลย เพราะพูดไปก็หาว่าเราเถียง ทั้งๆที่เราอธิบาย
ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นบ้าง เราช่วยแม่ขายของตามหมู่บ้านบ้างในบางครั้ง แต่แม่ก็ไม่เคยเห็นเราดีเลย เราทำงานบ้านอย่างหนักแต่ท่านก็เคยพูดมาว่า ต่อให้ทำจน ต*ย ท่านก็ไม่มีทางมองเราดี เราก็แอบสงสัยในตัวท่านอยู่นะ ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้เถียง ทั้งๆที่เลือกที่จะเงียบ ท่านก็วนมาด่าเราเเบบนี้มาตลอด
ปีนี้เรา17ปีแล้ว แต่ท่านก็ไม่เคยให้เราไปไหนเลยขนาดบ้านเพื่อนอยู่ 2-3หลังถัดกันไป ท่านก็ไม่ให้ไป ให้อยู่เเต่บ้าน ในใจเราถ้าบ้านมันน่าอยู่เราก็อยากอยู่อยู่หรอก เราได้รับแรงกดดันหลายๆอย่างในบ้านนี้ คำพูดของคนเป็นแม่ทำให้เราได้ยินจนชิน อยากร้องไห้มาก แต่ร้องไม่ออกเลยเพราะมันจุกอยู่ในใจ จนเราตั้งคำถามใจในมาตลอดมาเรา เกิดมาทำไมกันนะ