ปัญหาเรื่องครอบครัว

คือผมเป็นคนที่เกิดมาโดยได้ตากับยายเลี้ยงเเล้วโดนควบคุมมาโดยตลอด เพียงเเค่คำว่าเป็นห่วง ทัศนศึกษาช่วงประถมไปเเค่ป.5-6 ไปไหนกับเพื่อนก็ไม่ได้ปัจจุบันผมอายุ21 ผมก็ยังโดนสั่งห้ามออกตอนกลางคืนอยู่ อ้อเเละตอนนี้ผมทำงานเเล้วยะครับ ซึ่งมีอยู่ครั้งนึง เเฟนผมยางรถเเตก วันนั้น เเฟนผมไปกินเลี้ยงเเต่ต้องไปทำงานต่อตอน2ทุ่ม ผมเลยบอกที่บ้านว่าจะไปรับเเต่เขาไม่ไห้ไป ผมก็พูดๆกับที่บ้านไปเรื่อยๆจนเขาำคาญบอก ถ้าไปไปอยู่กับมันเลย จบๆกันไป เอาจิงนะครับคำนี้ผมเจอบ่อยจนผมเป็นโรคซึมเศร้าไปเเล้วผมเครียดสุดๆอึดอัดมากๆไม่รู้จะห่วงเราไรขนาดนั่น