พ่อแม่รังแกฉัน

สวัสดีคะก่อนอื่นต้องขอโทษก่อนเลยถ้าสิ่งที่พูดรุนแรงหยาบคายไม่มีมารยาทแต่มันคือคำที่มาจากเรื่องจริงทุกประการก่อนต้องพูดก่อนเลยตอนนี้หนูอายุ20ปีทำงานแล้วได้2ปีทำงานที่โรงพยาบาลแห่งนึ่งในกทมและได้คบกับแฟนมา2ปีแฟนอายุ21ปีพร้อมกับที่ทำอยู่ตอนนี้แฟนเรียนจบแล้วได้งานที่ดีรอเขาเรียกตัวเขาทำงานเดือนตุลาคมนี้เป็นงานราชในกรมทหารใน กทม พ่อแม่ฝ่ายหนํไม่เห็นด้วยที่คบกันตอนแรกเพราะผู้ชายเรียนอยูเราก็พยายามเข้าใจคบกับลับๆมา2ปีไปเที่ยวทำงานส่งตังให้แม่ใช้บางเดือนอาจไม่พอบางผู้ชายก็เป็นคนช่วยออกเพราะเขายังไม่ทำงานแต่เขาก็มีงานที่ทำทุกวันคือขับแกร็ปส่งอาหารมีเงินไม่ขอพ่อแม่มาตั้งแต่เขาเรียนแล้วขับมาเลื่อยให้หนูบ้างพอเขาเริ่มเรียนจบเข้าสมัครเราก็ตัดสิ้นใจพูดกับพ่อแม่อีกครั้งว่าเรามีแฟนอธิบายให้ท่านฟังตอนแรกเขาก็ไม่เปิดใจแล้วเขาก็เริ่มเปิดใจผ่านมาได้1เดือนเกือบ2แม่พ่อเริ่มถามๆหนูคบกันได้กี่ปีนู้นนี้นั้นเหมือนผู้ใหญ่เขาถามกันหนูก็ตอบกับไปพ่อเขารู้เขาก็เปิดใจพยายามคุยกับแฟนเราว่ามากันคบกันกี่ปีได้กันรึยังคิดจะแต่งงานไหมถ้าคิดเล่นแม่ไม่เอานะแฟนพิมตอบในไลน์เพราะหนูให้ไลน์แฟนกับแม่เพื่อเขาอยากพูดคุยไรกันพยายามไม่ปิดบังบอกหมดแฟนหนูตอบกับว่าจริงจังครับผมคิดที่จะแต่งงานกันจริงผมอยากจะหมั้นอีกปี2ปีนี้ครับแล้วเรื่องแต่งานคิดอีกที่ต้องเก็บตังก่อนอาจจะไปกิน27-28แม่หนูก็ไม่ตอบอะไรแฟนอีกเลยแต่ทักมาด่าหนูว่า(ขออนุญาติพูดคำหยาบคะ)ดูแฟนพิมตอบมานะคำตอบ คุยอย่างนี้ก็ไม่ต้องคบล่ะคบดูใจกันนานเนาะ8ปีเลยมากเลิกเลยจบๆๆๆมันนานไปหมั้นก็ว่านานแล้วแต่ง27-28เลยบ้าหลอแฟนคิดได้ไงห่ะหนูก็งงจนตอนนี้เป็นปัญหาใหญ่ฝ่ายชายไม่อยากพ่อแม่เพราะจะมองหนูไม่ดีไปด้วยจากที่คุยดีเป็นแม่ดูพูดสบทด่าทุกคำให้แต่งเลย5แสนทอง2บาทถ้าไม่ก็ไม่ต้องแต่งจบนะเลือกเอาถ้าไม่กับมาทำงานบ้านแล้วไม่ต้องติดต่อมันด่าหนูไล่ออกจากบ้านไม่ต้องกับมาจะเอาชื่อออกจากทะเบียนบ้านไล่ทุกอย่างด่าๆๆให้เลิกๆๆไปถ้ามันไม่มีมาแต่งเรื่องมันเกิดเมื่อวันที่12/7/66จนถึงตอนนี้ยังแก้ไม่ได้ไม่รู้จะทำไงแล้วหาทางออกไม่เจอแฟนหนูก็ไม่อยากเลิกกับหนูก็ไม่อยากเพราะเขาเป็นดีมากให้เกียรทุกอย่างเลยไม่เคยล่วงเกินเลยสักครั้งตั้งแต่คบกันเขาบอกเรารอได้รอวันแต่งนะทำตามประเพณีเราไม่ได้คนหัวโบราณแต่เธอมีพ่อมีแม่เขาบอกเราเขาก็ทำมาตลอดไม่เคยผิดคำพูดเลยเราเสียใจมากที่พ่อแม่หนูคิดแบบนี้มันเสียใจไปหมดสงสารน้องตัวเองที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้กลัวมาเจอแบบหนู
ใครเจอสถานการณ์แบบคิดยังกันบ้างคะมีทางออกแบบไหนบ้างช่วยแนะรึบอกหน่อยเพื่อเป็นแนวทางให้แก้ไข้ได้ตอนนี้หัวสมองมันตื้อไปหมดเลย(ขอบคุณล่วงหน้านะคะที่มาตอบมาอ่านและมารับฟังมาตอบคำถาม)