สวัสดีค่ะ
ลงโพสครั้งแรก ตื่นเต้นนิดหน่อย
คือเราไม่ได้อยากมีแฟนแบบคบกันเล่นๆหรือคบกุ๊กกิ๊ก หวานหัวใจ แต่เราอยากได้คนที่จะแชร์วันเวลาดีๆและไม่ดีไปด้วยกันยันแก่เฒ่า
แต่มันก็ยากมากเลยใช่มั้ยล่ะที่จะหาคนที่เขาชอบเราและเราก็ชอบเขา ไปด้วยกันได้ อยู่ด้วยกันได้ ไม่ปล่อยมือไป
ในชีวิตก็เจออยู่บ้างค่ะ บ้างคือสองคน แต่คนแรกตอนนั้นคงเด็กเกินไปจึงรักษารักไว้ไม่ได้
กว่าจะลืมคนแรกได้ก็นานหลายปี ถึงจะมีคนอื่นเข้ามาแต่ก็ไม่เคยลืมเลย ฝันกี่ที ในฝันก็จะมีแฟนคนเดียวรือคนแรก ไม่เคยฝันว่ารักใครคนอื่นเลย ในมโนจิตมันไม่หมดรักมั้ง ก็รักครั้งแรกมันบริสุทธิ์สวยงาม มันเป็นช่วงเวลาที่ดีของเราและเขา อยู่โรงเรียน โลกมีแต่โอกาสมากมายที่ไม่รู้และน่าค้นหา
ส่วนคนที่สอง ก็คืออีก8ปีหลังจากนั้น ในที่สุดเราก็รู้สึกอยากเดินหน้าต่อกับคนคนใหม่และครั้งนี้เราจะไม่ปล่อยให้รักหลุดลอยไปง่ายๆอีก เราพยายามเข้าใจ ปรับตัวบางอย่างให้เราไปต่อกันราบรื้นขึ้น เราเจอคนที่เราชอบอยากอธิบายไม่ถูก
เรามาค้นพบตอนหลังว่าเขามีลูกมาก่อนแล้ว ลูกอยู่กับแฟนเก่า ไม่ค่อยได้ติดต่อกันนักเนื่องจากอยู่คนละเมือง เราก็ไปนั่งหาข้อมูลอยู่สองวันว่าเราต้องเตรียมตัวยังไง เราโอเค หน้าที่การงานของเราดี การศึกษาเราดี เราคงไม่ต้องห่วง และเราไม่ได้อยากมีลูก ทำให้เราไม่กดดันว่าจะมีปัญหาที่ซับซ้อนมากนัก เราว่าเราข้ามผ่านเรื่องนี้ไป เราก็คงไม่มีปัญหาใหญ่กว่านี้
เราเจอกันออนไลน์ เขาอยู่ต่างประเทศ คุยกันได้ปีกว่า เขาบอกว่าปีหน้าจะมาหา ปีนี้ทำงานเก็บเงินก่อน เราโอเคกับคนที่ไม่จำเป็นต้องผูกมัดกัน แต่ใช้หัวใจรักกันมากๆ เดี๋ยวนี้คนเราคบกันง่าย ไม่ทันไรก็อยู่ด้วยกันแล้ว ซึ่งก็ไม่ได้เสียหายอะไร แต่เราชอบคนสไตล์ที่ต้องรอ และการรอคอยและคิดถึงมันทำให้วันเวลามีคุณค่าแบบเก่าๆ แบบยุค90
ไปๆมาๆ ผู้ชายติ๊ดๆคนหนึ่งที่ไม่ชอบคุยเวลาอารมณ์ไม่ดีก็หายไป หายไปด้วยการบอกว่าอารมณ์ไม่ดี แต่ครั้งนี้มันหลายวันเกินไป เราไม่ต้องเดาไปต่างๆนาๆ เราไม่อยากให้ใครบอกเราว่า เตือนแล้วนะ มันเป็นอะไรที่เจ็บปวดพออยู่แล้ว โดยไม่จำเป็นต้องย้ำเตือนเลยสักนิด
เคยเห็นคลิปในติ๊กต็อกบอกว่าความรักออนไลน์มันไม่มีอยู่จริงหรอก คนอยู่ไกล เขาหาคนคุยเล่นได้ แต่คนอยู่ใกล้มักได้ไปก่อน .... สำหรับเราแล้วแล้วปีกว่าที่ผ่านมามันคืออะไรนะ
บางทีเราก็รู้สึกท้อและหมดแรงใข้ชีวิตต่อ เรามักทุ่มเททุกครั้ง ทั้งเพื่อนทั้งแฟน เราเป็นคนให้ใจเสมอ ฟังเพลงเลือดกรุ๊ปบีแล้วก็ อารมณ์นั้นเลย มันผิดตรงไหนนะ เราไม่รู้ว่าเราอยากได้อะไรในชีวิต เราไม่ได้มีความฝันกับเรื่องการงาน ถึงงานเราจะก้าวหน้าและเงินดี ผู้ชายคนนี้เป็นคนบอกเราด้วยซ้ำว่าความฝันก็ไม่ควรเป็นการทำงานแหละถูกแล้ว
เรารู้ตัวมาตลอดตั้งแต่เล็กว่าสิ่งที่ต้องการในชีวิตคือครอบครัวของเรา คือ My Person คือคู่ชีวิตที่จะไม่ทิ้งเราไป แต่มันก็คงไม่ใช่ใครก็ได้
เมื่อรู้ว่าที่เขาหายไปไม่ใช่ความผิดเราและมันคงไม่มีอะไรให้เราแก้ไข เราก็เคว้ง เราก็คงได้แต่เดินต่อในวันที่ความรักไม่เดินไปกับเรา เพราะชีวิตของเรายังเดินต่อไปกับเวลาและหน้าที่ที่อาจจะสำคัญกว่าความเศร้า
เราก็เลยได้แต่ใช้ชีวิตบนความหวัง หวังว่าจะขอพรเทพองค์ใด วัดไหน ถึงวันนี้จะยังไม่ลืมแต่ก็ขอให้ลืมได้ ขอให้เราได้เดินต่อไปและเจอคนที่เป็นคนของเราเสียที
ช่วยแนะนำด้วยทีเถอะค่ะ
เพื่อนๆต่างแต่งงานมีลูกและยุ่งกับชีวิตครอบครัวกันไป มันยิ่งเหงาเข้าไปใหญ่ ไม่กล้ารบกวนเพื่อน ไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง เลยมาพันทิป .. . . . จ่ะ
ขอพรเรื่องคู่ ที่ไหนเด็ด ตอบด่วนค่ะ
ลงโพสครั้งแรก ตื่นเต้นนิดหน่อย
คือเราไม่ได้อยากมีแฟนแบบคบกันเล่นๆหรือคบกุ๊กกิ๊ก หวานหัวใจ แต่เราอยากได้คนที่จะแชร์วันเวลาดีๆและไม่ดีไปด้วยกันยันแก่เฒ่า
แต่มันก็ยากมากเลยใช่มั้ยล่ะที่จะหาคนที่เขาชอบเราและเราก็ชอบเขา ไปด้วยกันได้ อยู่ด้วยกันได้ ไม่ปล่อยมือไป
ในชีวิตก็เจออยู่บ้างค่ะ บ้างคือสองคน แต่คนแรกตอนนั้นคงเด็กเกินไปจึงรักษารักไว้ไม่ได้
กว่าจะลืมคนแรกได้ก็นานหลายปี ถึงจะมีคนอื่นเข้ามาแต่ก็ไม่เคยลืมเลย ฝันกี่ที ในฝันก็จะมีแฟนคนเดียวรือคนแรก ไม่เคยฝันว่ารักใครคนอื่นเลย ในมโนจิตมันไม่หมดรักมั้ง ก็รักครั้งแรกมันบริสุทธิ์สวยงาม มันเป็นช่วงเวลาที่ดีของเราและเขา อยู่โรงเรียน โลกมีแต่โอกาสมากมายที่ไม่รู้และน่าค้นหา
ส่วนคนที่สอง ก็คืออีก8ปีหลังจากนั้น ในที่สุดเราก็รู้สึกอยากเดินหน้าต่อกับคนคนใหม่และครั้งนี้เราจะไม่ปล่อยให้รักหลุดลอยไปง่ายๆอีก เราพยายามเข้าใจ ปรับตัวบางอย่างให้เราไปต่อกันราบรื้นขึ้น เราเจอคนที่เราชอบอยากอธิบายไม่ถูก
เรามาค้นพบตอนหลังว่าเขามีลูกมาก่อนแล้ว ลูกอยู่กับแฟนเก่า ไม่ค่อยได้ติดต่อกันนักเนื่องจากอยู่คนละเมือง เราก็ไปนั่งหาข้อมูลอยู่สองวันว่าเราต้องเตรียมตัวยังไง เราโอเค หน้าที่การงานของเราดี การศึกษาเราดี เราคงไม่ต้องห่วง และเราไม่ได้อยากมีลูก ทำให้เราไม่กดดันว่าจะมีปัญหาที่ซับซ้อนมากนัก เราว่าเราข้ามผ่านเรื่องนี้ไป เราก็คงไม่มีปัญหาใหญ่กว่านี้
เราเจอกันออนไลน์ เขาอยู่ต่างประเทศ คุยกันได้ปีกว่า เขาบอกว่าปีหน้าจะมาหา ปีนี้ทำงานเก็บเงินก่อน เราโอเคกับคนที่ไม่จำเป็นต้องผูกมัดกัน แต่ใช้หัวใจรักกันมากๆ เดี๋ยวนี้คนเราคบกันง่าย ไม่ทันไรก็อยู่ด้วยกันแล้ว ซึ่งก็ไม่ได้เสียหายอะไร แต่เราชอบคนสไตล์ที่ต้องรอ และการรอคอยและคิดถึงมันทำให้วันเวลามีคุณค่าแบบเก่าๆ แบบยุค90
ไปๆมาๆ ผู้ชายติ๊ดๆคนหนึ่งที่ไม่ชอบคุยเวลาอารมณ์ไม่ดีก็หายไป หายไปด้วยการบอกว่าอารมณ์ไม่ดี แต่ครั้งนี้มันหลายวันเกินไป เราไม่ต้องเดาไปต่างๆนาๆ เราไม่อยากให้ใครบอกเราว่า เตือนแล้วนะ มันเป็นอะไรที่เจ็บปวดพออยู่แล้ว โดยไม่จำเป็นต้องย้ำเตือนเลยสักนิด
เคยเห็นคลิปในติ๊กต็อกบอกว่าความรักออนไลน์มันไม่มีอยู่จริงหรอก คนอยู่ไกล เขาหาคนคุยเล่นได้ แต่คนอยู่ใกล้มักได้ไปก่อน .... สำหรับเราแล้วแล้วปีกว่าที่ผ่านมามันคืออะไรนะ
บางทีเราก็รู้สึกท้อและหมดแรงใข้ชีวิตต่อ เรามักทุ่มเททุกครั้ง ทั้งเพื่อนทั้งแฟน เราเป็นคนให้ใจเสมอ ฟังเพลงเลือดกรุ๊ปบีแล้วก็ อารมณ์นั้นเลย มันผิดตรงไหนนะ เราไม่รู้ว่าเราอยากได้อะไรในชีวิต เราไม่ได้มีความฝันกับเรื่องการงาน ถึงงานเราจะก้าวหน้าและเงินดี ผู้ชายคนนี้เป็นคนบอกเราด้วยซ้ำว่าความฝันก็ไม่ควรเป็นการทำงานแหละถูกแล้ว
เรารู้ตัวมาตลอดตั้งแต่เล็กว่าสิ่งที่ต้องการในชีวิตคือครอบครัวของเรา คือ My Person คือคู่ชีวิตที่จะไม่ทิ้งเราไป แต่มันก็คงไม่ใช่ใครก็ได้
เมื่อรู้ว่าที่เขาหายไปไม่ใช่ความผิดเราและมันคงไม่มีอะไรให้เราแก้ไข เราก็เคว้ง เราก็คงได้แต่เดินต่อในวันที่ความรักไม่เดินไปกับเรา เพราะชีวิตของเรายังเดินต่อไปกับเวลาและหน้าที่ที่อาจจะสำคัญกว่าความเศร้า
เราก็เลยได้แต่ใช้ชีวิตบนความหวัง หวังว่าจะขอพรเทพองค์ใด วัดไหน ถึงวันนี้จะยังไม่ลืมแต่ก็ขอให้ลืมได้ ขอให้เราได้เดินต่อไปและเจอคนที่เป็นคนของเราเสียที
ช่วยแนะนำด้วยทีเถอะค่ะ
เพื่อนๆต่างแต่งงานมีลูกและยุ่งกับชีวิตครอบครัวกันไป มันยิ่งเหงาเข้าไปใหญ่ ไม่กล้ารบกวนเพื่อน ไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง เลยมาพันทิป .. . . . จ่ะ