เราเพิ่งขึ้นม.1ใหม่ๆ เข้าโรงเรียนใหม่ ก็มีเพื่อนที่คุยด้วยเป็นคนแรก ทีแรกก็มีกันอยู่สองคน แล้วก็มีเพื่อนอีกสองคนซึ่งเค้าเป็นเพื่อนกันมาก่อนแล้ว มารวมกลุ่มด้วย รวมตัวเราเป็นสี่คนพอดี เดือนแรกๆก็เทคแคร์ดูแลกันดีมาก ต่อมาเพื่อนเริ่มเมินเรา หันไปคุยกันแค่สามคน จะมีเพื่อนคนหนึ่งที่ชอบวีน ชอบโมโหโวยวาย ทีแรกเราก็ไม่ถืออะไรเพราะคิดว่าเป็นเพื่อนกันต้องยอมรับข้อเสียของกันและกันให้ได้ เพื่อนคนนี่แทนว่าชื่อ ออย แล้วกัน
ออยเป็นคนที่ขี้วีน เราแตะตัวออยนิดหน่อยออยก็หันมาวีนใส่เราว่าอย่ามายุ่ง อย่ามาจับมันน่ารำคาญ แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะออยเป็นอย่างนี้กับเพื่อนทุกคน ต่อมามีครั้งนึงที่เรากำลังจะตกบันได ออยอยู่ข้างหน้าเรา แล้วเราก็เหยียบขั้นบันได้ผิดกำลังจะเซล้มลงไป เลยคว้าไหล่ออยเอาไว้ ออยก้หันมาตวาดบอกว่า
อย่ามาเกาะเกะ อย่ามาจับ มันน่ารำคาญ ออกไปไกลๆเลย เราก็เลยรีบบอกออยว่าจะตกบันได เลยคว้าไหล่ออยไว้ได้ ขอโทษด้วยนะ
หลังจากนั้นออยก็เดินกระฟัดกระเฟียดไป พูดไปตามทางว่าน่ารำคาญ เราได้ยินได้เห็นทุกอย่าง เราเลยนอย ไม่ยอมคุยกับออยประมาณวันนึง แล้วเหมือนออยจะรู้ตัว แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร เพราะออยก็ไม่ได้คุยกับเราบ่อยขนาดนั้น วันต่อมาเราก็หายงอนเองแล้วคุยกับออยตามปกติ แต่ออยไม่ยอมตอบอะไรเราเลย ไม่พูดด้วย ถามคำตอบคำหรือไม่ก็ไม่ตอบเลย เรารู้ว่าออยงอนเรา เราเลยพยายามง้อทุกทาง แต่ออยก็ไม่ยอมคุยด้วย ต่อมาเราก็ขึ้นเรียน ซึ่งทุกครั้งเรานั่งด้วยกันสี่คน (ขอแทนชื่อเพื่อนอีกสองคนมา เกล กับโบว์) จะมีเรา ออย เกลแล้วก็โบว์ แต่วันนี้เราเข้ามาก่อน เลยเลือกที่นั่งแบบสี่คนรอไว้ พอสามคนเหลือมาถึง เกลกับโบว์ก็จะมานั่งกับเรา แต่ออยรั้งเอาไว้ ให้นั่งแบบสามคนแทน แล้วเราคือไม่มีเพื่อนที่คุยด้วยได้สักคน เพราะคนที่นั่งรอบเรามีแต่คนเล่นโทรศัพท์ จะถามใครก็ไม่ได้ ไม่เข้าใจข้อไหนถามเพื่อนก็ไม่ได้ เราหันไปมองออยบ่อยครั้ง บางครั้งออยก็เห็นแต่ก็หันหน้าหนีไป เราก้เริ่มน้อยใจ แต่เกลกับโบว์ก็พูดกับเราดีมาก ไม่มีเปลี่ยนเลยตั้งแต่คบกันวันแรกๆ จะมีก็แค่ออยที่เมินคำพูดเรา เมินเรา
ตอนเที่ยงเกลกับโบว์ชวนเราไปนั่งที่โต๊ะด้านนอกโรงอาหาร ซึ่งเราก็ไปเพราะไปกันสี่คนอยู่แล้ว แล้วตอนนั้นเราเริ่มคุยกับออยได้ เพราะออยร้องไห้ที่แฟนโทรศัพท์พัง เราเลยเข้าไปปลอบออย ออยก็เริ่มหันมาคุยกับเรา เราเลยคิดว่าออยหายงอนเราแล้ว แต่ไม่เลย พอเข้าเรียนออยก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ไม่คุยกับเรา เราพูดก็ถามคำตอบคำ แบบว่า ข้อนั้นต้องทำอย่างนั้นใช่มั้ย ออยก้จะตอบว่า อืม หรือไม่ก็หึ พอจบคาบแล้วต้องไปเรียนห้องต่อไป เราทำงานช้า และคิดว่าเพื่อนทั้งสามคนจะรออยู่เหมือนเคยแต่ก็ไม่ ออยชวนเกลกับโบว์เดินไปโดยทิ้งเราไว้ โบว์คนที่เรารู้จักเเรกๆก็บอกว่า บอกออยเเล้วว่าให้รอเรา แต่ออยบอกว่า ทำงานช้าจะมาทำให้เพื่อนช้าได้ยังไง ให้มันเดินไปเองแหละ ไม่ตายหรอก เลยได้ทิ้งเราไว้คนเดียว หลังจากนั้นออยคือไม่สนใจเราเลย เมินทุกคำพูดของเรา แล้วก็ชอบชวนเกลกับโบว์คุย พอเราเข้าไปคุยด้วยออยก็จะเลิกคุย พอออยเลิกคุยคนอื่นๆก็เลิกคุยตาม เรานอยด์มากๆ ตอนนี้คือเพื่อนของเราสามคนทำเหมือนว่าเราเป็นส่วนเกิน เวลาเดินเป็นกลุ่มเค้าก็แบบเดินกันสามคน จะมีแค่เกลกับโบว์ที่หยุดรอเราบางครั้ง ส่วนออยก้เหมือนเกลียดเราแล้วไม่คุยกัยเราเลย จะมีแค่ช่วงเช้าที่ออยคุยด้วนิดๆหน่อยๆ เพราะจะมาขอลอกการบ้านหรือให้สอนงานบางอย่างให้ เราก็ทั้งสอนงานทั้งช่วยทำการบ้านเพราะคิดว่าออยอาจจะกลับมาคุยกับเรา แต่ก้เป็นเหมือนเดิม
ตอนนี้รู้สึกว่าตัวคนเดียวมาก รู้สึกว่าตัวเองอยู่คนเดียว ทำงานคนเดียว ไม่กล้าไปขอเข้ากลุ่มอื่นเพราะตอนนี้ทุกคนมีเพื่อนสนิทกันหมดแล้ว ทุกวันเลยที่เราต้องอยู่ตัวคนเดียว ทำทุกอย่างคนเดียวจากที่แต่เดิมคือมีเพื่อนทำด้วยทุกอย่าง หรือเป็นเพราะเราที่งอนออยในวันนั้น เป็นเพราะเราที่ทำตัวเองเหรอ
เพื่อนชอบเมิน ถามก็ไม่ยอมตอบ
ออยเป็นคนที่ขี้วีน เราแตะตัวออยนิดหน่อยออยก็หันมาวีนใส่เราว่าอย่ามายุ่ง อย่ามาจับมันน่ารำคาญ แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะออยเป็นอย่างนี้กับเพื่อนทุกคน ต่อมามีครั้งนึงที่เรากำลังจะตกบันได ออยอยู่ข้างหน้าเรา แล้วเราก็เหยียบขั้นบันได้ผิดกำลังจะเซล้มลงไป เลยคว้าไหล่ออยเอาไว้ ออยก้หันมาตวาดบอกว่า
อย่ามาเกาะเกะ อย่ามาจับ มันน่ารำคาญ ออกไปไกลๆเลย เราก็เลยรีบบอกออยว่าจะตกบันได เลยคว้าไหล่ออยไว้ได้ ขอโทษด้วยนะ
หลังจากนั้นออยก็เดินกระฟัดกระเฟียดไป พูดไปตามทางว่าน่ารำคาญ เราได้ยินได้เห็นทุกอย่าง เราเลยนอย ไม่ยอมคุยกับออยประมาณวันนึง แล้วเหมือนออยจะรู้ตัว แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร เพราะออยก็ไม่ได้คุยกับเราบ่อยขนาดนั้น วันต่อมาเราก็หายงอนเองแล้วคุยกับออยตามปกติ แต่ออยไม่ยอมตอบอะไรเราเลย ไม่พูดด้วย ถามคำตอบคำหรือไม่ก็ไม่ตอบเลย เรารู้ว่าออยงอนเรา เราเลยพยายามง้อทุกทาง แต่ออยก็ไม่ยอมคุยด้วย ต่อมาเราก็ขึ้นเรียน ซึ่งทุกครั้งเรานั่งด้วยกันสี่คน (ขอแทนชื่อเพื่อนอีกสองคนมา เกล กับโบว์) จะมีเรา ออย เกลแล้วก็โบว์ แต่วันนี้เราเข้ามาก่อน เลยเลือกที่นั่งแบบสี่คนรอไว้ พอสามคนเหลือมาถึง เกลกับโบว์ก็จะมานั่งกับเรา แต่ออยรั้งเอาไว้ ให้นั่งแบบสามคนแทน แล้วเราคือไม่มีเพื่อนที่คุยด้วยได้สักคน เพราะคนที่นั่งรอบเรามีแต่คนเล่นโทรศัพท์ จะถามใครก็ไม่ได้ ไม่เข้าใจข้อไหนถามเพื่อนก็ไม่ได้ เราหันไปมองออยบ่อยครั้ง บางครั้งออยก็เห็นแต่ก็หันหน้าหนีไป เราก้เริ่มน้อยใจ แต่เกลกับโบว์ก็พูดกับเราดีมาก ไม่มีเปลี่ยนเลยตั้งแต่คบกันวันแรกๆ จะมีก็แค่ออยที่เมินคำพูดเรา เมินเรา
ตอนเที่ยงเกลกับโบว์ชวนเราไปนั่งที่โต๊ะด้านนอกโรงอาหาร ซึ่งเราก็ไปเพราะไปกันสี่คนอยู่แล้ว แล้วตอนนั้นเราเริ่มคุยกับออยได้ เพราะออยร้องไห้ที่แฟนโทรศัพท์พัง เราเลยเข้าไปปลอบออย ออยก็เริ่มหันมาคุยกับเรา เราเลยคิดว่าออยหายงอนเราแล้ว แต่ไม่เลย พอเข้าเรียนออยก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ไม่คุยกับเรา เราพูดก็ถามคำตอบคำ แบบว่า ข้อนั้นต้องทำอย่างนั้นใช่มั้ย ออยก้จะตอบว่า อืม หรือไม่ก็หึ พอจบคาบแล้วต้องไปเรียนห้องต่อไป เราทำงานช้า และคิดว่าเพื่อนทั้งสามคนจะรออยู่เหมือนเคยแต่ก็ไม่ ออยชวนเกลกับโบว์เดินไปโดยทิ้งเราไว้ โบว์คนที่เรารู้จักเเรกๆก็บอกว่า บอกออยเเล้วว่าให้รอเรา แต่ออยบอกว่า ทำงานช้าจะมาทำให้เพื่อนช้าได้ยังไง ให้มันเดินไปเองแหละ ไม่ตายหรอก เลยได้ทิ้งเราไว้คนเดียว หลังจากนั้นออยคือไม่สนใจเราเลย เมินทุกคำพูดของเรา แล้วก็ชอบชวนเกลกับโบว์คุย พอเราเข้าไปคุยด้วยออยก็จะเลิกคุย พอออยเลิกคุยคนอื่นๆก็เลิกคุยตาม เรานอยด์มากๆ ตอนนี้คือเพื่อนของเราสามคนทำเหมือนว่าเราเป็นส่วนเกิน เวลาเดินเป็นกลุ่มเค้าก็แบบเดินกันสามคน จะมีแค่เกลกับโบว์ที่หยุดรอเราบางครั้ง ส่วนออยก้เหมือนเกลียดเราแล้วไม่คุยกัยเราเลย จะมีแค่ช่วงเช้าที่ออยคุยด้วนิดๆหน่อยๆ เพราะจะมาขอลอกการบ้านหรือให้สอนงานบางอย่างให้ เราก็ทั้งสอนงานทั้งช่วยทำการบ้านเพราะคิดว่าออยอาจจะกลับมาคุยกับเรา แต่ก้เป็นเหมือนเดิม
ตอนนี้รู้สึกว่าตัวคนเดียวมาก รู้สึกว่าตัวเองอยู่คนเดียว ทำงานคนเดียว ไม่กล้าไปขอเข้ากลุ่มอื่นเพราะตอนนี้ทุกคนมีเพื่อนสนิทกันหมดแล้ว ทุกวันเลยที่เราต้องอยู่ตัวคนเดียว ทำทุกอย่างคนเดียวจากที่แต่เดิมคือมีเพื่อนทำด้วยทุกอย่าง หรือเป็นเพราะเราที่งอนออยในวันนั้น เป็นเพราะเราที่ทำตัวเองเหรอ