ต้องบอกก่อนว่าเราเป็นคนที่ชอบภาษามาก เรื่องการต่างประเทศ มาตั้งเเต่ป.6ได้เลย จนเรามีเป้าหมายว่าเราอยากจะเรียนต่อในด้านนี้ ด้วยความที่ทั้งชอบ เเละถนัด เก่งอยู่(ชมตัวเองนิดนึง) เรามีจุดเเข็งคือเรามีความตั้งใจมากๆ เราเรียนภาษาด้วยตัวเอง เราเคยสอบชิงทุน2ครั้ง ครั้งเเรกไม่ติด ครั้งที่สองได้หวะ เเต่ก็ไม่ได้ไปเพราะไม่มีตังด้วย โควิดด้วย เเต่เราก้ไม่ยอมเเพ้ เรียนเอง ชอบดูคนไปเรียนต่างประเทศมาก ฝันเลยหละ555 จนมันมาถึงจุดเปลี่ยนตอนเราอยู่ม.6 ความที่เราอยู่สายวิทย์-คณิต มาตั้งเเต่ม.1 ตอนเด็กๆไม่รู้จะเรียนอะไร พ่อเเม่ก็ให้เรียนอันนี้ละ เเล้วก็ยาวมาเลย ในใจชอบภาษามาตลอด สายวิทย์ก็คือเรียนไปๆ เเต่ก็ตั้งใจเก็บเกรดให้ได้ดี มาถึงจุดเปลี่ยนม.6 เราก็ตั้งใจจะเข้าภาษาหรือ ir มาในเเนวๆนี้ เเต่ที่บ้าน คุณพ่ออยากให้เป็นพยาบาลทหาร คือเค้าชอบโดยส่วนตัว เเต่เราก็ไม่ขัด เราก็สอบให้ เเต่ด้วยความบังเอิญ ผลประกาศว่า เราติด ir มศว เเละ ติดพยาบาลทหารด้วย ตอนนั้นเราไม่อยากบอกพ่อเเม่ กลัวเค้าจะบังคับเราไปทดสอบเเละสัมภาษณ์ เเต่สุดท้ายก็บอก ซึ่งเราก็ต้องไป สุดท้ายผ่านรอบ2มา ผลประกาศว่าเราติด ที่บ้านเรา เเละทุกคนภูมิใจมาก เค้าอยากให้เราไปเรียนมากๆ เราได้ฟังคำจากคนรอบข้าง ข้อดีของมัน เราไม่ได้มองเรื่องการเรียนเลย เรามองว่าที่บ้านภูมิใจ จบมาเรามีงานทำ
สุดท้ายเราก็สละสิทธิ์ที่มศว ไปเอาพยาบาลทหาร เเต่มันพีคมาเรื่อยๆ ด้วยความที่เราเป็นคนมีความชอบชัดเจน พอเราได้มาศึกษา มาอ่าน มาดูคลิป ได้คุยกับรุ่นพี่ เราเริ่มรส.ว่ามันไม่ใช่ทางของเรา การทำงานเอย การเรียน เราไม่ถนัดเลย เรียนไปเราเเย่เเน่ๆ ขนาดม.ปลายยังเกือบตาย ตกตลอด555555 เเล้วเราจะไหวหรอ จนมาถึงตอนนี้ ที่อีก7วันเราจะต้องไปเรียนเเล้ว บอกก่อนเราจ่ายค่าเทอมไปครึ่งหนึ่ง ประมาณ5x,xxxนิดๆ
เเต่เราสับสนกับตัวเองมากว่าสิ่งที่เราเลือกผิดไหม ในใจตอบ*ผิด เราทำเพื่อพ่อเเม่ เเต่เค้าก็ไม่ได้บังคับเรานะ เเต่พอเราเห็นเค้าเราก็ใจอ่อน เเต่เราน
สิเป็นคนต้องเรียนเเละทำงาน เราไหวหรอ ภาษากับสายวิทย์ มันต่างกันคนละขั้วเลย ทุกคนเราเครียดมากตอนนี้ ที่เราตัดสินใจไป เราอยากบอกพ่อเเม่มากๆ เราก็กลัวเค้าเสียใจ เราอยากกลับไปตั้งใจสอบเข้ามหาลัยใหม่อีกครั้ง เพราะเรารส.ว่าเราเรียนอันนี้ มันจะไม่คุ้มกับพ่อเเม่ ถ้าในอนาคตเราลาออก
ทุกคนช่วยเเสดงความคิดเห็นในฐานะคนที่มีประสบการณ์หน่อยค่ะ เราขอขอบคุณทุกคำตอบเลย