Chalun Ch
บทที่ 7 ทาสของนายท่าน
'แพมจะไปเที่ยวกันที่เกาะกูดใช่มั้ย นายมาร์คัสก็ไปด้วยใช่มั้ย เธออย่าลืมโทรมารายงานฉันทุกฝีก้าว'
คำประกาศกร้าวของนายท่านซันนี่ ชื่อหวานแต่หน้าโหดอย่างกับยักษ์...
ได้เลยเจ้าค่ะนายท่าน ทาสจะทำตามคำสั่งอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ฉันประชดให้กับข้อความของ 'อสูรจอมโหด' นั่นล่ะคือชื่อของเจ้าของข้อความที่ฉันบันทึกไว้
'ค่ะ พี่ซัน แพมจะรายงานเรื่องพี่แซนทุกฝีก้าว ทุกสถานการณ์และจะดูแลพี่แซนเป็นอย่างดี...ด้วยความเต็มใจ' ฉันพิมพ์ตอบ ประโยคท้ายด้วยความเต็มใจไม่ได้ส่งไปแต่พูดออกมาแทน
.....
เมื่อวันหยุดมาถึงพวกเราสี่สหายเดินทางพามาร์คัสหนุ่มนักฟุตบอลผิวสีชาวอังกฤษไปเที่ยวทะเลก่อนกลับบ้านเกิด เพราะเจ้าตัวจะหมดสัญญากับทางสโมสรในสิ้นฤดูการนี้
พวกเราจองที่พักแบบพูลวิลล่า ทางที่พักมีอุปกรณ์ให้เล่นสนุกทุกอย่าง ในบ้านมีสระว่ายน้ำสำหรับใช้ปาร์ตี้ริมสระ มีห้องครัว เตาปิ้งย่างและสิ่งอำนวยความสะดวกอื่น ๆ สำหรับให้พวกเราใช้ขณะอยู่ที่นี่สี่วันสามคืน มีห้องนอนเท่าจำนวนสมาชิกที่พวกเรามา
พวกเราสามสาวตกลงจะนอนด้วยกันโดยเฉพาะพี่แซนฉันจะให้คลาดสายตาไม่ได้ มาร์คัสกับไอ้เต้ยจองห้องนอนส่วนตัวของใครของมัน
มาเที่ยวอย่างนี้ฉันคงไม่มีเวลาปั่นต้นฉบับเรื่อง อสูรจอมโหดแน่ ๆ ตอนนี้มีนักอ่านในเว็บบอร์ดติดกันงอมแงม นับว่าตัวเองมีฝีมือในด้านงานเขียนอยู่บ้างเพราะเรื่องแรกก็ดูจะไปได้สวย แล้วยิ่งต้องรายงานความเคลื่อนไหวของพี่แซนให้นายท่านทราบแล้วด้วย แค่คิดเวลาก็หมดแล้ว ช่างเถอะ! มาเที่ยวนี่นาก็ต้องสนุกให้คุ้ม
บ่ายโมงที่พวกเรามาถึงบีชวิลล่าที่เกาะกูด สองคนคู่รักไม่คิดจะอยากพักเหนื่อยอะไรเลยชวนกันออกไปเล่นซัพบอร์ดทันทีที่มาถึง ส่วนไอ้เต้ยก็ตื่นตาตื่นใจไปกับนักท่องเที่ยวฝรั่งรูปหล่อที่มาเที่ยวที่นี่ แล้วมันก็ไม่สนใจจะพักผ่อนเหมือนกัน เต้ยขอไปอาบแดดนั่งชมผู้ที่ชายหาด เหลือฉันกับพี่เนยสองคนที่เราไม่รู้จะเอาไงต่อ เราจึงตกลงปลงใจกันว่านอนพักผ่อนแล้วกัน ตอนเย็นค่อยปาร์ตี้ที่สระว่ายน้ำ ถ้าอยากใส่ชุดว่ายน้ำถ่ายรูปไว้วันพรุ่งนี้ดีกว่าเพราะมีเวลาอยู่ที่นี่อีกหลายวัน
'แพมไปถึงเกาะกูดหรือยังแซนกับนายมาร์คัสทำอะไรกันอยู่' ข้อความจากนายท่านอสูรจอมโหดส่งมา กะเวลาได้ดีจริง ๆ รู้ด้วยว่าพวกฉันมาถึงกันแล้ว
ฉันเหลือบมองพี่เนยที่นอนอ่านนิยายอยู่ เมื่อเห็นว่ารายนั้นไม่ได้สนใจจึงยกโทรศัพท์มือถือมาพิมพ์ตอบข้อความของพี่ซัน
'พวกเรามาถึงบีชวิลล่าแล้วค่ะ พี่แซนกับมาร์คัสไปเล่นซัพบอร์ด'
'เธอปล่อยให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกันสองต่อสองได้ยังไง อืมม์แต่ไม่เป็นไร ยังไงก็อยู่ในทะเล แพมอย่าปล่อยให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกันสองต่อสองอีกเข้าใจใช่มั้ย'
'ค่ะ...'
ฉันหยุ่นจมูกอะไรจะหวงน้องสาวขนาดนั้น อย่างว่าแหละมีน้องสาวสวยขนาดนี้เป็นใคร ๆ ก็หวง อีกทั้งคุณชายคงเห็นว่านักฟุตบอลอาชีพไม่เหมาะกับเจ้าหญิงผู้รากมากดีเมืองไทยอย่างพี่แซนกระมั้งถึงได้หวงนักหวงหนา
'ฉันไม่ได้บังคับเธอ แต่การที่เธอจะผ่านไม่ผ่านการทดลองงานขึ้นอยู่กับฉัน' แนะ... มีขู่ด้วย ขู่กันเข้าไป ขู่ฟ่อ ๆ เหมือนตัวอะไรนะ เหมือนงูเห่าแหละ อย่าเหมือนอย่างอื่นเลยมันจะไม่ดี ค่อนขอดให้กับข้อความที่อ่าน เจ้าค่าทาสจะทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด ชิ!
'ค่ะ เดี๋ยวแพมจะเดินไปดูให้ว่าตอนนี้สองคนนั้นยังเล่นซัพบอร์ดอยู่ในทะเลหรือเปล่า หรือแอบไปปั่มปั้มกันแล้ว' ฉันพิมพ์ตอบกวน ๆ พร้อมหัวเราะคิกคักกับการได้ยั่วโมโหคนในแช็ต
"อะไรแพมคุยกับใครหัวเราะอยู่คนเดียว คุยกับแฟนเหรอ นี่ไปทำงานยังไม่ทันไรมีคนมาจีบแล้ว" พี่เนยเย้าแหย่ ทั้งที่ก็ทำงานอยู่ที่เดียวกันยังจะมาทำเป็นแซ็ว ไปไหนมาไหนก็ไปด้วยกันตลอดก็เห็นว่าฉันโสดสนิท
"เปล่าค่ะ คุยกับพี่สุนิสา" ฉันแก้ตัว "พี่เนยรอแพมอยู่นี่นะ เดี๋ยวแพมมา"
"จะไปไหน"
"ออกไปชายหาดสักหน่อย ไปดูไอ้เต้ยว่ามันลักพาตัวผู้ฝรั่งไปกินในน้ำแล้วหรือยัง" ฉันโกหก "แป็บ ๆ เดี๋ยวมานะ"
"ไปเหอะพี่ขอนอนอ่านนิยายในห้องนี่แหละ อ่านใกล้จะครบทุกตอนแล้วเมื่อไหร่บุษบันจะมาลงตอนต่อไปสักทีก็ไม่รู้"
แค่ก!!!
ฉันสำลักน้ำลายเมื่อได้ยินคำว่า 'บุษบัน' จากพี่เนย คิดแบบเข้าข้างตัวเองเลยว่าพี่เนยรู้จักเว็บบอร์ดและก็กำลังอ่านนิยายเรื่อง ทาสรักอสูรจอมโหด ของฉัน...
"พี่เนยว่าอะไรนะ อ่านนิยายเหรอ อ่านเรื่องอะไรคะ" ฉันลองเชิงถาม แม้ในใจจะมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์
"พี่อ่านนิยายในเว็บบอร์ดน่ะเรื่องทาสรักอสูรจอมโหดของบุษบัน สนุกนะพี่ติดมากตามอ่านทุกตอน นี่พี่รอให้เขาอัพจนจบเรื่องก่อนพี่จะลองชวนเขาให้ไปเสนอสำนักพิมพ์รับรองปังถูกใจวัยรุ่นวุ่นรัก พี่รู้จักกับบก.สำนักพิมส์คนหนึ่งน่ะ ค่อนข้างสนิทกัน" พี่เนยบอก ฉันลอบยิ้มแบบปลื้มใจ และขอบคุณพี่เนยมาก ๆ รับรองฉันต้องปั่นให้จบแน่ 'ขอบคุณนะคะ'
"อ๋อ งั้นเหรอคะ สนุกแค่ไหนแพมต้องลองไปหาอ่านบ้างแล้วล่ะ" ฉันเออออห่อหมกไปด้วยแม้ตอนนี้อยากจะยิ้มให้แก้มฉีกถึงใบหูแล้วก็ตาม
"สนุกแต่พักหลัง ๆ บุษบันคงยุ่งไม่ค่อยมาอัพนิยายเลย นี่พี่อ่านใกล้จะถึงตอนล่าสุดแล้ว ว่าแต่แกจะไปดูไอ้เต้ยไม่ใช่เหรอ ไปเหอะ" พี่เนยไล่
"ค่า แพมไปแป็บเดียวเดี๋ยวมานะ" จากนั้นฉันก็เดินออกจากห้องไปยังชายหาด มองหาคู่รักนั้นป่านนี้แอบไปพอดรักกันที่ไหนแล้วก็ไม่รู้
ฉันเดินมาถึงริมทะเลมองหาสองคนนั้น ก็ยังเห็นทั้งคู่เล่นซัพบอร์ด้วยกัน มาร์คัสที่มีสีผิวเป็นเอกลักษณ์มองเห็นเด่นอยู่ไกล ๆ จากนั้นก็รีบคว้าโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงเพื่อถ่ายรูปส่งให้นายท่าน
'พี่แซนกับเฮียยังเล่นซัพบอร์ดด้วยกันในทะเลค่ะ ไม่ได้แอบไปปั่มปั้มกัน' หัวเราะให้กับคำพูดของตัวเองที่ส่งไปให้พี่ซันพร้อมส่งรูปที่ถ่ายเมื่อครู่แนบไปด้วย
'แพมพูดถึงแซนดี ๆ หน่อย นั่นพี่สาวคนสนิทเธอนะ อีกอย่างน้องสาวของฉันด้วย' นายท่านตอบกลับมาราวกับคนฉุน
ค่านายท่าน... ชิ! 'ค่ะ แพมแซ็วเล่นเฉย ๆ'
'จับตาดูสองคนนั้นให้ดี อย่าให้มีโอกาสอยู่กันสองต่อสองได้ อย่าให้ห่างสายตา'
'ทำไมพี่ซันต้องห้ามไม่ให้พี่แซนคบกับมาร์คัสด้วยล่ะ เท่าที่แพมรู้จักเฮียเขาก็เป็นคนดีคนหนึ่งนะ แล้ววันนั้นที่สโมสรพี่แซนเขาก็พูดชัดเจนแล้ว' อดไม่ได้จึงถาม เพราะฉันไม่เข้าใจการกระทำของคนหน้าดุเลยจริง ๆ
'ฉันให้เธอทำตามคำสั่ง ไม่ใช่ให้มาสงสัย..." ชะอุ้ย! โดนเข้าไปหนึ่งกระทงเต็ม ๆ ฉันล่ะนึกถึงสายตาดุคู่นั้นของเขาได้เลยว่าถ้าเวลานี้อยู่ต่อหน้าเขาจะมองฉันยังไง สายตาดุ ๆ กับใบหน้าที่นิ่งขรึม 'มันเหี้ยมเกรียมเย็นยะเยือกชะมัด'
'แพมแค่อยากรู้' พิมพ์ไปด้วยความกระเง้ากระงอด ฉันเผลอแสดงความรู้สึกแบบนั้นกับเขาได้ยังไง นี่ถ้าอยู่ต่อหน้าคงโดนไปอีกหนึ่งกระทงแหง ๆ
'ฉันไม่ได้กีดกันสองคนนั้น แต่ฉันยังไม่แน่ใจว่านายมาร์คัสเป็นคนดีอย่างที่เธอพูดจริงหรือเปล่าและพร้อมที่จะดูแลน้องสาวคนเดียวของฉันได้ เข้าใจหรือยัง'
'เข้าใจแล้วค่า...นายท่าน' คำว่านายท่านก็ไม่ได้พิมพ์ส่งไปเหมือนเดิม
'เข้าใจแล้วก็ทำตามที่ฉันบอก เพราะจงรู้ไว้ว่าการผ่านโปรของเธอขึ้นอยู่ที่ปลายปากกาของฉัน' คนจอมบงการส่งข้อความมาเป็นข้อความสุดท้ายแล้วก็ไม่ส่งอะไรมาอีก
ฉันรู้แล้วล่ะว่านิยายที่กำลังเขียนอยู่ในตอนนี้จะให้ตอนต่อไปเป็นชื่อตอนว่าอะไรและพล็อตเป็นแบบไหน ก็เหตุการณ์นี้ไงล่ะ 'นางทาสของนายท่าน' เหอะ ๆ
เมื่อเสร็จภารกิจแล้วฉันไม่ได้คิดจะไปตามหาไอ้เต้ยหรือไปขัดคอคนกำลังพอดรักกันอยู่หรอก ตอนนี้สิ่งที่ฉันคิดจะทำคือ ไปเขียนทาสรักอสูรจอมโหดต่อดีกว่า เพราะจินตนาการในหัวกำลังเฟื่องฟูเลย คิดไปอย่างนั้นถึงอยากเขียนก็เขียนไม่ได้ หนึ่งล่ะไม่ได้นำแม็คบุ๊คมาด้วย สองมีพี่เนยอยู่ด้วยจะให้พี่เนยรู้ความจริงว่าฉันเป็นบุษบันไม่ได้ สามไม่มีสมาธิ การจะเขียนนิยายสักตอนสักประโยคฉันต้องใช้สมาธิมาก ๆ อยากให้งานออกมาดีสละสลวยที่สุด พลันสมองก็นึกไปถึงนักอ่านจอมเกรี้ยวกราดคนนั้น นึก ๆ แล้วก็ขยาดขนลุกซู่
....
ตอนค่ำพวกเราจัดปาร์ตี้ที่ริมสระว่ายน้ำในบีชวิลล่า มาร์คัสผู้ชายอบอุ่นมาดแมนเพียงคนเดียวกำลังยืนย่างบาร์บีคิวหมึกและกุ้งให้พวกเราทาน มีผู้ช่วยกิตติมศักดิ์คือพี่แซน สองคนนี้ตัวติดกันแทบจะตลอดเวลา ก็แน่ล่ะเมื่อกลับจากเกาะกูดมาร์คัสอยู่ไทยต่ออีกเพียงหนึ่งอาทิตย์ก็จะบินกลับอังกฤษแล้ว พี่แซนคงอยากใช้เวลาทุกนาทีให้มีค่ากับเขา ให้มันเป็นความทรงจำดี ๆ ไว้คิดถึงในยามที่ห่างกัน
ส่วนฉันกับพี่เนยกำลังนั่งฟังเพลงที่ไอ้เต้ยร้องและดีดกีตาร์ให้ฟัง ถึงคีย์จะต่ำจะสูงจะเพี้ยนไปนิดพวกเราก็ยังฟังว่าเพราะ ดู ๆ ไปเต้ยมันก็ผู้ชายหน้าหล่อคนหนึ่งมีผู้หญิงหลายคนมาหลงรักแต่ก็แห้วทุกราย เพราะสเปกของมันไม่ใช่ผู้หญิง ครั้นจะให้มันแต่งตัวเป็นหญิงเลยก็ไม่ใช่ทางสักเท่าไหร่
"ร้องเพลงจนคอแห้งหมดแล้ว ชนหน่อย" เต้ยยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นค้างกลางอากาศ "แพมพี่เนยชน ๆ น้ำแข็งละลายหมดแล้ว" ฉันกับพี่เนยไม่อิดออดยกแก้วขึ้นชนทันที เมื่อชนแก้วกับพวกฉันสองคนแล้วไอ้เต้ยก็เดินเซ ๆ ไปขอชนแก้วกับมาร์คัสและพี่แซน บังคับทั้งคู่ให้ยก 'สุดซอย' นั่นก็คือหมดแก้ว เมื่อทั้งคู่ดื่มเมิดแล้วเต้ยก็นำมาเติมเหล้าให้อีก
เมื่อเต้ยยกแก้วเหล้ากระดกพรวดเดียวหมดมันก็ไม่สนใจจะร้องเพลงเล่นกีตาร์อีก มันถอดเสื้อกระโดดลงสระว่ายน้ำตู้มพร้อมเสียงหัวเราะที่มีความสุข
ฉันกับพี่เนยเมื่อเห็นให้เต้ยทำพวกเราสองคนก็เอาด้วย กระโจนลงสระว่ายน้ำตามเต้ยไป
"แซน พี่มาร์คัส ลงมาเล่นน้ำด้วยกัน" พี่เนยกวักมือเรียกคู่รัก
"เล่นรอไปก่อน ย่างหมึกให้อยู่" พี่แซนตอบ
"ที่รักคุณไปเล่นน้ำกับเพื่อน ๆ สิ ทางนี้ผมจัดการเอง" มาร์คัสบอกพี่แซนเป็นภาษาอังกฤษ เขาพูดภาษาไทยได้แต่กระท่อนกระแท่น พูดได้เป็นบางคำ พี่แซนจึงตัดปัญหาโดยการคุยกันเป็นภาษาอังกฤษดีกว่าง่ายดี
"แต่คุณจะดูแลไหวเหรอ ไหม้ก่อนพอดี"
"ไหว นี่ก็สุกหมดแล้ว เหลือแค่พวกนี้เท่านั้นที่รออีกหน่อย คุณไปเถอะ"
"งั้นแซนไปนะ ที่รักตามมานะ" สองคนคุยกัน แล้วพี่แซนก็กระโดดลงมาเล่นน้ำกับพวกเรา เมื่อย่างหมึกหอยปูปลาสุกหมดแล้วมาร์คัสก็ตามมาเล่นน้ำกับพวกเราด้วย ทำให้เราได้ดูคนพอดรักกันในสระ ริมสระ ขอบสระ กลางสระ มุมสระ ทั่วทุกอนูของสระที่มีกลิ่นไอความรักหอมกรุ่นของมาร์คัสกับแซนดี้ศรีอาภา
"อิจฉาโว้ย ตาร้อนแล้วเนี่ย ตาลุกเป็นไฟแล้ว" ไอ้เต้ยแซ็วสองคน
"อยากมีแฟนว่ะ" พี่เนยก็อิจฉาคู่รักด้วย
"อะไรนะ" ฉันถามปนยิ้ม
"อยากมีแฟนโว้ย" พี่เนยตะโกนตอบพร้อมบุ้ยหน้าไปยังคู่รักเพียงคู่เดียว ณ ที่ตรงนี้
ฉันหันไปมองเห็นมาร์คัสกำลังอุ้มพี่แซนอยู่ แล้วแขนพี่แซนกำลังโอบต้นคอของมาร์คัส คล้ายกับว่าทั้งสองกำลังจะเม้าท์ทูเม้าท์กัน คล้ายกับว่าที่ตรงนี้มีเพียงเราสองคน
ฉันเห็นดังนั้นอ้าปากเหวอแล้วนึกถึง 'นายท่าน' ขึ้นมาทันที ไม่ได้! จะให้พี่แซนเผลอไผตัวแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด ขืนพี่ซันมารู้ทีหลังฉันโดนเล่นงานแน่
อะแฮ่ม!!!
ฉันกระแอมดัง ๆ ให้ทั้งสองรู้ตัว ทั้งสองหันมามองพร้อมสายตาที่ขัดเขินของพี่แซน ส่วนมาร์คัสฉันเข้าใจธรรมชาติของคนตะวันตกที่เห็นเรื่องอย่างนี้เป็นเรื่องปกติ จากนั้นหนุ่มผิวสีก็ปล่อยตัวของพี่แซนลง แต่พวกเราก็ยังไม่ขึ้นจากสระ ยังคงเล่นสนุกกันต่อ
แม้อยากจะรายงานข่าวให้พี่ซันรู้แค่ไหนแต่หาจังหวะไม่ได้เลย อีกความรู้สึกฉันก็อยากจะช่างเถอะ... เพราะเห็นว่าพี่แซนควรจะมีความสุขกับคนรักบ้าง ซึ่งเป็นคนรักที่จะไม่ได้อยู่ไทยด้วยกันอีกแล้วด้วย ครั้นจะหาเวลาว่างบินมาเจอกันก็คงจะยาก เพราะหนุ่มนักฟุตบอลก็ต้องเก็บตัวซ้อม พอคิดอย่างนี้ฉันจึงไม่คิดถึงเรื่องที่จะนำไปรายงานพี่ซันอีก
มาร์คัสเป็นนักเตะอาชีพที่มาเล่นให้กับสโมสรฟุตบอลในไทย เขายังไม่เก่งพอที่จะเข้าไปอยู่ในลีกดัง ๆ ที่บ้านเกิด แต่ก็เก่งเกินพอที่จะมาเป็นนักเตะอาชีพลงตัวจริงให้กับสโมสรในไทย เขาฝึกฝนฝึกซ้อมอย่างหนักเป็นกองหลังที่มีฝีเท้าระดับเทพ ผลงานการทำประตูจากการยิงไกลมีให้เห็นเป็นที่ประจักษ์ นั่นจึงเป็นสาเหตุให้มาร์คัสไม่ต่อสัญญากับทางสโมสรอีกและจะกลับอังกฤษ เพราะมีสโมสรในอังกฤษขอซื้อตัวไป
รักพิทักษ์ใจ (7)
Chalun Ch
บทที่ 7 ทาสของนายท่าน
'แพมจะไปเที่ยวกันที่เกาะกูดใช่มั้ย นายมาร์คัสก็ไปด้วยใช่มั้ย เธออย่าลืมโทรมารายงานฉันทุกฝีก้าว'
คำประกาศกร้าวของนายท่านซันนี่ ชื่อหวานแต่หน้าโหดอย่างกับยักษ์...
ได้เลยเจ้าค่ะนายท่าน ทาสจะทำตามคำสั่งอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ฉันประชดให้กับข้อความของ 'อสูรจอมโหด' นั่นล่ะคือชื่อของเจ้าของข้อความที่ฉันบันทึกไว้
'ค่ะ พี่ซัน แพมจะรายงานเรื่องพี่แซนทุกฝีก้าว ทุกสถานการณ์และจะดูแลพี่แซนเป็นอย่างดี...ด้วยความเต็มใจ' ฉันพิมพ์ตอบ ประโยคท้ายด้วยความเต็มใจไม่ได้ส่งไปแต่พูดออกมาแทน
.....
เมื่อวันหยุดมาถึงพวกเราสี่สหายเดินทางพามาร์คัสหนุ่มนักฟุตบอลผิวสีชาวอังกฤษไปเที่ยวทะเลก่อนกลับบ้านเกิด เพราะเจ้าตัวจะหมดสัญญากับทางสโมสรในสิ้นฤดูการนี้
พวกเราจองที่พักแบบพูลวิลล่า ทางที่พักมีอุปกรณ์ให้เล่นสนุกทุกอย่าง ในบ้านมีสระว่ายน้ำสำหรับใช้ปาร์ตี้ริมสระ มีห้องครัว เตาปิ้งย่างและสิ่งอำนวยความสะดวกอื่น ๆ สำหรับให้พวกเราใช้ขณะอยู่ที่นี่สี่วันสามคืน มีห้องนอนเท่าจำนวนสมาชิกที่พวกเรามา
พวกเราสามสาวตกลงจะนอนด้วยกันโดยเฉพาะพี่แซนฉันจะให้คลาดสายตาไม่ได้ มาร์คัสกับไอ้เต้ยจองห้องนอนส่วนตัวของใครของมัน
มาเที่ยวอย่างนี้ฉันคงไม่มีเวลาปั่นต้นฉบับเรื่อง อสูรจอมโหดแน่ ๆ ตอนนี้มีนักอ่านในเว็บบอร์ดติดกันงอมแงม นับว่าตัวเองมีฝีมือในด้านงานเขียนอยู่บ้างเพราะเรื่องแรกก็ดูจะไปได้สวย แล้วยิ่งต้องรายงานความเคลื่อนไหวของพี่แซนให้นายท่านทราบแล้วด้วย แค่คิดเวลาก็หมดแล้ว ช่างเถอะ! มาเที่ยวนี่นาก็ต้องสนุกให้คุ้ม
บ่ายโมงที่พวกเรามาถึงบีชวิลล่าที่เกาะกูด สองคนคู่รักไม่คิดจะอยากพักเหนื่อยอะไรเลยชวนกันออกไปเล่นซัพบอร์ดทันทีที่มาถึง ส่วนไอ้เต้ยก็ตื่นตาตื่นใจไปกับนักท่องเที่ยวฝรั่งรูปหล่อที่มาเที่ยวที่นี่ แล้วมันก็ไม่สนใจจะพักผ่อนเหมือนกัน เต้ยขอไปอาบแดดนั่งชมผู้ที่ชายหาด เหลือฉันกับพี่เนยสองคนที่เราไม่รู้จะเอาไงต่อ เราจึงตกลงปลงใจกันว่านอนพักผ่อนแล้วกัน ตอนเย็นค่อยปาร์ตี้ที่สระว่ายน้ำ ถ้าอยากใส่ชุดว่ายน้ำถ่ายรูปไว้วันพรุ่งนี้ดีกว่าเพราะมีเวลาอยู่ที่นี่อีกหลายวัน
'แพมไปถึงเกาะกูดหรือยังแซนกับนายมาร์คัสทำอะไรกันอยู่' ข้อความจากนายท่านอสูรจอมโหดส่งมา กะเวลาได้ดีจริง ๆ รู้ด้วยว่าพวกฉันมาถึงกันแล้ว
ฉันเหลือบมองพี่เนยที่นอนอ่านนิยายอยู่ เมื่อเห็นว่ารายนั้นไม่ได้สนใจจึงยกโทรศัพท์มือถือมาพิมพ์ตอบข้อความของพี่ซัน
'พวกเรามาถึงบีชวิลล่าแล้วค่ะ พี่แซนกับมาร์คัสไปเล่นซัพบอร์ด'
'เธอปล่อยให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกันสองต่อสองได้ยังไง อืมม์แต่ไม่เป็นไร ยังไงก็อยู่ในทะเล แพมอย่าปล่อยให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกันสองต่อสองอีกเข้าใจใช่มั้ย'
'ค่ะ...'
ฉันหยุ่นจมูกอะไรจะหวงน้องสาวขนาดนั้น อย่างว่าแหละมีน้องสาวสวยขนาดนี้เป็นใคร ๆ ก็หวง อีกทั้งคุณชายคงเห็นว่านักฟุตบอลอาชีพไม่เหมาะกับเจ้าหญิงผู้รากมากดีเมืองไทยอย่างพี่แซนกระมั้งถึงได้หวงนักหวงหนา
'ฉันไม่ได้บังคับเธอ แต่การที่เธอจะผ่านไม่ผ่านการทดลองงานขึ้นอยู่กับฉัน' แนะ... มีขู่ด้วย ขู่กันเข้าไป ขู่ฟ่อ ๆ เหมือนตัวอะไรนะ เหมือนงูเห่าแหละ อย่าเหมือนอย่างอื่นเลยมันจะไม่ดี ค่อนขอดให้กับข้อความที่อ่าน เจ้าค่าทาสจะทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด ชิ!
'ค่ะ เดี๋ยวแพมจะเดินไปดูให้ว่าตอนนี้สองคนนั้นยังเล่นซัพบอร์ดอยู่ในทะเลหรือเปล่า หรือแอบไปปั่มปั้มกันแล้ว' ฉันพิมพ์ตอบกวน ๆ พร้อมหัวเราะคิกคักกับการได้ยั่วโมโหคนในแช็ต
"อะไรแพมคุยกับใครหัวเราะอยู่คนเดียว คุยกับแฟนเหรอ นี่ไปทำงานยังไม่ทันไรมีคนมาจีบแล้ว" พี่เนยเย้าแหย่ ทั้งที่ก็ทำงานอยู่ที่เดียวกันยังจะมาทำเป็นแซ็ว ไปไหนมาไหนก็ไปด้วยกันตลอดก็เห็นว่าฉันโสดสนิท
"เปล่าค่ะ คุยกับพี่สุนิสา" ฉันแก้ตัว "พี่เนยรอแพมอยู่นี่นะ เดี๋ยวแพมมา"
"จะไปไหน"
"ออกไปชายหาดสักหน่อย ไปดูไอ้เต้ยว่ามันลักพาตัวผู้ฝรั่งไปกินในน้ำแล้วหรือยัง" ฉันโกหก "แป็บ ๆ เดี๋ยวมานะ"
"ไปเหอะพี่ขอนอนอ่านนิยายในห้องนี่แหละ อ่านใกล้จะครบทุกตอนแล้วเมื่อไหร่บุษบันจะมาลงตอนต่อไปสักทีก็ไม่รู้"
แค่ก!!!
ฉันสำลักน้ำลายเมื่อได้ยินคำว่า 'บุษบัน' จากพี่เนย คิดแบบเข้าข้างตัวเองเลยว่าพี่เนยรู้จักเว็บบอร์ดและก็กำลังอ่านนิยายเรื่อง ทาสรักอสูรจอมโหด ของฉัน...
"พี่เนยว่าอะไรนะ อ่านนิยายเหรอ อ่านเรื่องอะไรคะ" ฉันลองเชิงถาม แม้ในใจจะมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์
"พี่อ่านนิยายในเว็บบอร์ดน่ะเรื่องทาสรักอสูรจอมโหดของบุษบัน สนุกนะพี่ติดมากตามอ่านทุกตอน นี่พี่รอให้เขาอัพจนจบเรื่องก่อนพี่จะลองชวนเขาให้ไปเสนอสำนักพิมพ์รับรองปังถูกใจวัยรุ่นวุ่นรัก พี่รู้จักกับบก.สำนักพิมส์คนหนึ่งน่ะ ค่อนข้างสนิทกัน" พี่เนยบอก ฉันลอบยิ้มแบบปลื้มใจ และขอบคุณพี่เนยมาก ๆ รับรองฉันต้องปั่นให้จบแน่ 'ขอบคุณนะคะ'
"อ๋อ งั้นเหรอคะ สนุกแค่ไหนแพมต้องลองไปหาอ่านบ้างแล้วล่ะ" ฉันเออออห่อหมกไปด้วยแม้ตอนนี้อยากจะยิ้มให้แก้มฉีกถึงใบหูแล้วก็ตาม
"สนุกแต่พักหลัง ๆ บุษบันคงยุ่งไม่ค่อยมาอัพนิยายเลย นี่พี่อ่านใกล้จะถึงตอนล่าสุดแล้ว ว่าแต่แกจะไปดูไอ้เต้ยไม่ใช่เหรอ ไปเหอะ" พี่เนยไล่
"ค่า แพมไปแป็บเดียวเดี๋ยวมานะ" จากนั้นฉันก็เดินออกจากห้องไปยังชายหาด มองหาคู่รักนั้นป่านนี้แอบไปพอดรักกันที่ไหนแล้วก็ไม่รู้
ฉันเดินมาถึงริมทะเลมองหาสองคนนั้น ก็ยังเห็นทั้งคู่เล่นซัพบอร์ด้วยกัน มาร์คัสที่มีสีผิวเป็นเอกลักษณ์มองเห็นเด่นอยู่ไกล ๆ จากนั้นก็รีบคว้าโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงเพื่อถ่ายรูปส่งให้นายท่าน
'พี่แซนกับเฮียยังเล่นซัพบอร์ดด้วยกันในทะเลค่ะ ไม่ได้แอบไปปั่มปั้มกัน' หัวเราะให้กับคำพูดของตัวเองที่ส่งไปให้พี่ซันพร้อมส่งรูปที่ถ่ายเมื่อครู่แนบไปด้วย
'แพมพูดถึงแซนดี ๆ หน่อย นั่นพี่สาวคนสนิทเธอนะ อีกอย่างน้องสาวของฉันด้วย' นายท่านตอบกลับมาราวกับคนฉุน
ค่านายท่าน... ชิ! 'ค่ะ แพมแซ็วเล่นเฉย ๆ'
'จับตาดูสองคนนั้นให้ดี อย่าให้มีโอกาสอยู่กันสองต่อสองได้ อย่าให้ห่างสายตา'
'ทำไมพี่ซันต้องห้ามไม่ให้พี่แซนคบกับมาร์คัสด้วยล่ะ เท่าที่แพมรู้จักเฮียเขาก็เป็นคนดีคนหนึ่งนะ แล้ววันนั้นที่สโมสรพี่แซนเขาก็พูดชัดเจนแล้ว' อดไม่ได้จึงถาม เพราะฉันไม่เข้าใจการกระทำของคนหน้าดุเลยจริง ๆ
'ฉันให้เธอทำตามคำสั่ง ไม่ใช่ให้มาสงสัย..." ชะอุ้ย! โดนเข้าไปหนึ่งกระทงเต็ม ๆ ฉันล่ะนึกถึงสายตาดุคู่นั้นของเขาได้เลยว่าถ้าเวลานี้อยู่ต่อหน้าเขาจะมองฉันยังไง สายตาดุ ๆ กับใบหน้าที่นิ่งขรึม 'มันเหี้ยมเกรียมเย็นยะเยือกชะมัด'
'แพมแค่อยากรู้' พิมพ์ไปด้วยความกระเง้ากระงอด ฉันเผลอแสดงความรู้สึกแบบนั้นกับเขาได้ยังไง นี่ถ้าอยู่ต่อหน้าคงโดนไปอีกหนึ่งกระทงแหง ๆ
'ฉันไม่ได้กีดกันสองคนนั้น แต่ฉันยังไม่แน่ใจว่านายมาร์คัสเป็นคนดีอย่างที่เธอพูดจริงหรือเปล่าและพร้อมที่จะดูแลน้องสาวคนเดียวของฉันได้ เข้าใจหรือยัง'
'เข้าใจแล้วค่า...นายท่าน' คำว่านายท่านก็ไม่ได้พิมพ์ส่งไปเหมือนเดิม
'เข้าใจแล้วก็ทำตามที่ฉันบอก เพราะจงรู้ไว้ว่าการผ่านโปรของเธอขึ้นอยู่ที่ปลายปากกาของฉัน' คนจอมบงการส่งข้อความมาเป็นข้อความสุดท้ายแล้วก็ไม่ส่งอะไรมาอีก
ฉันรู้แล้วล่ะว่านิยายที่กำลังเขียนอยู่ในตอนนี้จะให้ตอนต่อไปเป็นชื่อตอนว่าอะไรและพล็อตเป็นแบบไหน ก็เหตุการณ์นี้ไงล่ะ 'นางทาสของนายท่าน' เหอะ ๆ
เมื่อเสร็จภารกิจแล้วฉันไม่ได้คิดจะไปตามหาไอ้เต้ยหรือไปขัดคอคนกำลังพอดรักกันอยู่หรอก ตอนนี้สิ่งที่ฉันคิดจะทำคือ ไปเขียนทาสรักอสูรจอมโหดต่อดีกว่า เพราะจินตนาการในหัวกำลังเฟื่องฟูเลย คิดไปอย่างนั้นถึงอยากเขียนก็เขียนไม่ได้ หนึ่งล่ะไม่ได้นำแม็คบุ๊คมาด้วย สองมีพี่เนยอยู่ด้วยจะให้พี่เนยรู้ความจริงว่าฉันเป็นบุษบันไม่ได้ สามไม่มีสมาธิ การจะเขียนนิยายสักตอนสักประโยคฉันต้องใช้สมาธิมาก ๆ อยากให้งานออกมาดีสละสลวยที่สุด พลันสมองก็นึกไปถึงนักอ่านจอมเกรี้ยวกราดคนนั้น นึก ๆ แล้วก็ขยาดขนลุกซู่
....
ตอนค่ำพวกเราจัดปาร์ตี้ที่ริมสระว่ายน้ำในบีชวิลล่า มาร์คัสผู้ชายอบอุ่นมาดแมนเพียงคนเดียวกำลังยืนย่างบาร์บีคิวหมึกและกุ้งให้พวกเราทาน มีผู้ช่วยกิตติมศักดิ์คือพี่แซน สองคนนี้ตัวติดกันแทบจะตลอดเวลา ก็แน่ล่ะเมื่อกลับจากเกาะกูดมาร์คัสอยู่ไทยต่ออีกเพียงหนึ่งอาทิตย์ก็จะบินกลับอังกฤษแล้ว พี่แซนคงอยากใช้เวลาทุกนาทีให้มีค่ากับเขา ให้มันเป็นความทรงจำดี ๆ ไว้คิดถึงในยามที่ห่างกัน
ส่วนฉันกับพี่เนยกำลังนั่งฟังเพลงที่ไอ้เต้ยร้องและดีดกีตาร์ให้ฟัง ถึงคีย์จะต่ำจะสูงจะเพี้ยนไปนิดพวกเราก็ยังฟังว่าเพราะ ดู ๆ ไปเต้ยมันก็ผู้ชายหน้าหล่อคนหนึ่งมีผู้หญิงหลายคนมาหลงรักแต่ก็แห้วทุกราย เพราะสเปกของมันไม่ใช่ผู้หญิง ครั้นจะให้มันแต่งตัวเป็นหญิงเลยก็ไม่ใช่ทางสักเท่าไหร่
"ร้องเพลงจนคอแห้งหมดแล้ว ชนหน่อย" เต้ยยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นค้างกลางอากาศ "แพมพี่เนยชน ๆ น้ำแข็งละลายหมดแล้ว" ฉันกับพี่เนยไม่อิดออดยกแก้วขึ้นชนทันที เมื่อชนแก้วกับพวกฉันสองคนแล้วไอ้เต้ยก็เดินเซ ๆ ไปขอชนแก้วกับมาร์คัสและพี่แซน บังคับทั้งคู่ให้ยก 'สุดซอย' นั่นก็คือหมดแก้ว เมื่อทั้งคู่ดื่มเมิดแล้วเต้ยก็นำมาเติมเหล้าให้อีก
เมื่อเต้ยยกแก้วเหล้ากระดกพรวดเดียวหมดมันก็ไม่สนใจจะร้องเพลงเล่นกีตาร์อีก มันถอดเสื้อกระโดดลงสระว่ายน้ำตู้มพร้อมเสียงหัวเราะที่มีความสุข
ฉันกับพี่เนยเมื่อเห็นให้เต้ยทำพวกเราสองคนก็เอาด้วย กระโจนลงสระว่ายน้ำตามเต้ยไป
"แซน พี่มาร์คัส ลงมาเล่นน้ำด้วยกัน" พี่เนยกวักมือเรียกคู่รัก
"เล่นรอไปก่อน ย่างหมึกให้อยู่" พี่แซนตอบ
"ที่รักคุณไปเล่นน้ำกับเพื่อน ๆ สิ ทางนี้ผมจัดการเอง" มาร์คัสบอกพี่แซนเป็นภาษาอังกฤษ เขาพูดภาษาไทยได้แต่กระท่อนกระแท่น พูดได้เป็นบางคำ พี่แซนจึงตัดปัญหาโดยการคุยกันเป็นภาษาอังกฤษดีกว่าง่ายดี
"แต่คุณจะดูแลไหวเหรอ ไหม้ก่อนพอดี"
"ไหว นี่ก็สุกหมดแล้ว เหลือแค่พวกนี้เท่านั้นที่รออีกหน่อย คุณไปเถอะ"
"งั้นแซนไปนะ ที่รักตามมานะ" สองคนคุยกัน แล้วพี่แซนก็กระโดดลงมาเล่นน้ำกับพวกเรา เมื่อย่างหมึกหอยปูปลาสุกหมดแล้วมาร์คัสก็ตามมาเล่นน้ำกับพวกเราด้วย ทำให้เราได้ดูคนพอดรักกันในสระ ริมสระ ขอบสระ กลางสระ มุมสระ ทั่วทุกอนูของสระที่มีกลิ่นไอความรักหอมกรุ่นของมาร์คัสกับแซนดี้ศรีอาภา
"อิจฉาโว้ย ตาร้อนแล้วเนี่ย ตาลุกเป็นไฟแล้ว" ไอ้เต้ยแซ็วสองคน
"อยากมีแฟนว่ะ" พี่เนยก็อิจฉาคู่รักด้วย
"อะไรนะ" ฉันถามปนยิ้ม
"อยากมีแฟนโว้ย" พี่เนยตะโกนตอบพร้อมบุ้ยหน้าไปยังคู่รักเพียงคู่เดียว ณ ที่ตรงนี้
ฉันหันไปมองเห็นมาร์คัสกำลังอุ้มพี่แซนอยู่ แล้วแขนพี่แซนกำลังโอบต้นคอของมาร์คัส คล้ายกับว่าทั้งสองกำลังจะเม้าท์ทูเม้าท์กัน คล้ายกับว่าที่ตรงนี้มีเพียงเราสองคน
ฉันเห็นดังนั้นอ้าปากเหวอแล้วนึกถึง 'นายท่าน' ขึ้นมาทันที ไม่ได้! จะให้พี่แซนเผลอไผตัวแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด ขืนพี่ซันมารู้ทีหลังฉันโดนเล่นงานแน่
อะแฮ่ม!!!
ฉันกระแอมดัง ๆ ให้ทั้งสองรู้ตัว ทั้งสองหันมามองพร้อมสายตาที่ขัดเขินของพี่แซน ส่วนมาร์คัสฉันเข้าใจธรรมชาติของคนตะวันตกที่เห็นเรื่องอย่างนี้เป็นเรื่องปกติ จากนั้นหนุ่มผิวสีก็ปล่อยตัวของพี่แซนลง แต่พวกเราก็ยังไม่ขึ้นจากสระ ยังคงเล่นสนุกกันต่อ
แม้อยากจะรายงานข่าวให้พี่ซันรู้แค่ไหนแต่หาจังหวะไม่ได้เลย อีกความรู้สึกฉันก็อยากจะช่างเถอะ... เพราะเห็นว่าพี่แซนควรจะมีความสุขกับคนรักบ้าง ซึ่งเป็นคนรักที่จะไม่ได้อยู่ไทยด้วยกันอีกแล้วด้วย ครั้นจะหาเวลาว่างบินมาเจอกันก็คงจะยาก เพราะหนุ่มนักฟุตบอลก็ต้องเก็บตัวซ้อม พอคิดอย่างนี้ฉันจึงไม่คิดถึงเรื่องที่จะนำไปรายงานพี่ซันอีก
มาร์คัสเป็นนักเตะอาชีพที่มาเล่นให้กับสโมสรฟุตบอลในไทย เขายังไม่เก่งพอที่จะเข้าไปอยู่ในลีกดัง ๆ ที่บ้านเกิด แต่ก็เก่งเกินพอที่จะมาเป็นนักเตะอาชีพลงตัวจริงให้กับสโมสรในไทย เขาฝึกฝนฝึกซ้อมอย่างหนักเป็นกองหลังที่มีฝีเท้าระดับเทพ ผลงานการทำประตูจากการยิงไกลมีให้เห็นเป็นที่ประจักษ์ นั่นจึงเป็นสาเหตุให้มาร์คัสไม่ต่อสัญญากับทางสโมสรอีกและจะกลับอังกฤษ เพราะมีสโมสรในอังกฤษขอซื้อตัวไป