......เฮ้อ........

...เคยไหมในระหว่างทางที่เดิน ยังรู้สึกระหกระเหินไร้เป้าหมาย ยังงุนงงอยู่ในกรอบรอบๆกาย ยังไม่ได้เจอสายทางของตัวตน ยังหน่วงๆอยู่ในห้วงคำนึงนึก ยังรู้สึกแม้วาจาว่าไม่สน ยังขุ่นข้องหมองจิตคิดกังวล ยังสับส

คืนค่ำนี้เมฆแผ่ตัวบนท้องฟ้า ในดวงตาเห็นท้องฟ้าดำหม่นหม่น ในจิตใจพบอีกคราที่ฝืนทน คนหนึ่งคนกับภาระที่เข้ามา เป็นเช่นครั้งมรสุมในครานี้ ช่วงนาทีฝนลมฟ้าร้องโหยหา ช่วงชีวิตเดินดีดีธรรมดา ถึงเวลาล้มบาดเจ็

ผมอยากจะเล่าทีละอย่างก่อนดีกว่า ปัญหาที่ผมเจอ แต่ผมเป็นคนที่มีความอดทนสูง 1.ความผูกพันในครอบครัว ตอนช่วง 10ปีก่อน พ่อแม่เป็นคนที่โหดเอามากๆ แค่ หลังมาก็เหมือนจะดี แต่ พ่อเริ่มเป็นคนขี้บ่น เพราะ แม่บ

ข้า ใจ๋กว้างกว่าฟ้า ข้าใจกว้างกว่าแผ่นดิน ข้าอยู่ค้ำฟ้าค้ำดิน ข้าอยู่ค้ำดินค้ำฟ้า" "บ้านกะคือข้า เมืองกะคือข้า ขื่อกะคือข้า แป๋กะคือข้า ข้าเป็นผู้สร้าง" และตำราพระเวทย์คาถา ตำรา วชิระก