วันนี้เวลาประมาณห้าโมงเย็น เรานอนดูแฟชั่นโชว์อยู่บนที่นอนได้สักพัก เราก็ลุกเข้าห้องน้ำ พอจะเปิดประตูห้องน้ำมือเราดันวืดไม่สามารถเปิดได้ เราก็เลยจะเปิดสวิตช์ไฟดูว่าเพราะอะไร ปรากฏว่าก็วืดอีกเปิดไฟไม่ได้ เราเลยจะเปิดประตูตู้เย็นเพื่อให้แสงสว่างกับเรา(ห้องเราสลัวๆ)ก็ปรากฏว่าเปิดตู้เย็นไม่ได้อีก เราเลยเดินกลับเข้าห้อง เห็นร่างตัวเองอยู่บนที่นอนในมือยังถือโทรศัพท์ดูแฟชั่นโชว์ มือเราไม่ตกระนาบเดียวกับที่นอนนะก็คือเหมือนคนดูโทรศัพท์ปกติเลย
คือปกติถ้าคนหลับมือที่ถือโทรศัพท์ก็จะตกแต่นี่คือยังตั้งตามมืออยู่เลยค่ะ เราตกใจมาพยายามกลับเข้าไปนอนในร่างเราตามเดิมคิดว่าเราคงเผลอหลับมั้ง แต่เราพยายามอยู่หลายครั้งที่จะให้ร่างลุกขึ้นมาพร้อมเรา แต่เราทำไม่ได้เลย ตอนนั้นคือร้องไห้หนักมาก พยายามจะหยิบโทรศัพท์มาโทรให้คมมาช่วยแต่ก็ทำไม่ได้ มันวืดไปหมด พยายามให้ร่างเราลืมตาพร้อมกับเราก็ทำไม่ได้ พยายามจนปวดตาไปหมดร่างเราก็ไม่ยอมลืมตาพร้อมเราเลย ในใจคิดว่านี่หรือคนตายแล้วเขาไม่สามารถเข้าร่างตัวเองได้ ตอนนั้นนึกถึงแม่(ยังมีชีวิตอยู่) ตะโกนเรียกย่าและแฟนที่เสียไปว่าให้ช่วยด้วย เรายังตายไม่ได้ลูกเรายังเรียนไม่จบเขาต้องการเรา เราพยายามอยู่นานมากจนเกือบท้อแต่คือเราท้อไม่ได้ไงเราห่วงลูก รู้เลยว่าช่วงเวลานั้นน่าจะเกือบครึ่งชั่วโมงได้เลย มันทรมานที่ความพยายามเอาร่างตัวเองให้ลุกขึ้นไม่ได้เลย ให้ลืมตาพร้อมกับเราก็ไม่ได้ จนความพยายามเป็นผลเราลุกขึ้นมาพร้อมร่างของเราสิ่งแรกที่เราทำคือจับโทรศัพท์แล้วไลน์เข้ากลุ่มครอบครัวบอกทุกคนว่า วิญญาณเราออกจากร่าง แล้วโทรหาน้องสาวที่ถามในกลุ่มคนแรกเลย โทรหาพี่ชายและโทรหาลูกสาว ทุกคนคิดว่าเราฝันจะมีแค่น้องสาวที่พอจะเชื่อเรามากกว่าจนไปหาข้อมูลในพันทิปมาให้ ซึ่งมีคนเป็นเหมือนเราด้วย ตอนนี้เราเชื่อเลยว่าโลกของวิญญาณมีจริงแน่ๆ ถ้าเราต้องตายและยังเห็นร่างตัวเองเราคงจะสติหลุดยิ่งกว่าวันนี้แน่ๆ (ยืนยันว่าไม่ได้ฝันค่ะ)
วิญญาณออกจากร่าง
คือปกติถ้าคนหลับมือที่ถือโทรศัพท์ก็จะตกแต่นี่คือยังตั้งตามมืออยู่เลยค่ะ เราตกใจมาพยายามกลับเข้าไปนอนในร่างเราตามเดิมคิดว่าเราคงเผลอหลับมั้ง แต่เราพยายามอยู่หลายครั้งที่จะให้ร่างลุกขึ้นมาพร้อมเรา แต่เราทำไม่ได้เลย ตอนนั้นคือร้องไห้หนักมาก พยายามจะหยิบโทรศัพท์มาโทรให้คมมาช่วยแต่ก็ทำไม่ได้ มันวืดไปหมด พยายามให้ร่างเราลืมตาพร้อมกับเราก็ทำไม่ได้ พยายามจนปวดตาไปหมดร่างเราก็ไม่ยอมลืมตาพร้อมเราเลย ในใจคิดว่านี่หรือคนตายแล้วเขาไม่สามารถเข้าร่างตัวเองได้ ตอนนั้นนึกถึงแม่(ยังมีชีวิตอยู่) ตะโกนเรียกย่าและแฟนที่เสียไปว่าให้ช่วยด้วย เรายังตายไม่ได้ลูกเรายังเรียนไม่จบเขาต้องการเรา เราพยายามอยู่นานมากจนเกือบท้อแต่คือเราท้อไม่ได้ไงเราห่วงลูก รู้เลยว่าช่วงเวลานั้นน่าจะเกือบครึ่งชั่วโมงได้เลย มันทรมานที่ความพยายามเอาร่างตัวเองให้ลุกขึ้นไม่ได้เลย ให้ลืมตาพร้อมกับเราก็ไม่ได้ จนความพยายามเป็นผลเราลุกขึ้นมาพร้อมร่างของเราสิ่งแรกที่เราทำคือจับโทรศัพท์แล้วไลน์เข้ากลุ่มครอบครัวบอกทุกคนว่า วิญญาณเราออกจากร่าง แล้วโทรหาน้องสาวที่ถามในกลุ่มคนแรกเลย โทรหาพี่ชายและโทรหาลูกสาว ทุกคนคิดว่าเราฝันจะมีแค่น้องสาวที่พอจะเชื่อเรามากกว่าจนไปหาข้อมูลในพันทิปมาให้ ซึ่งมีคนเป็นเหมือนเราด้วย ตอนนี้เราเชื่อเลยว่าโลกของวิญญาณมีจริงแน่ๆ ถ้าเราต้องตายและยังเห็นร่างตัวเองเราคงจะสติหลุดยิ่งกว่าวันนี้แน่ๆ (ยืนยันว่าไม่ได้ฝันค่ะ)