ขอความเห็นจากทุกท่านค่ะ(ขออนุญาตแท็กจิตแพทย์นะคะ อยากได้ความเห็นมากเผื่อท่านสะดวกแวะมาตอบกระทู้นี้)
ถ้าท่านต้องอยู่ร่วมกับผู้สูงอายุเพศหญิงวัย60ปี วัยเกษียณ ที่มีอาการป่วยทางจิต มีพฤติกรรมการทำร้ายร่างกายคนใกล้ชิดเมื่อไม่ได้ดั่งใจ เช่น จิกผม บีบแขน เราควรรับมือหรือมีวิธีหลีกเลี่ยงพฤติกรรมดังกล่าวอย่างไร? คือเราเดินหนีแกก็เดินตามบ่อยค่ะ หนักสุดวันนี้คือเดินหนีไปนั่งริมเก้าอี้ม้านั่งหน้าบ้านที่มีรถสัญจรผ่านไปมา เพราะถ้าอยู่ในสังคมที่พลุกพล่านแกจะมีสติเก็บอารมณ์ได้ค่ะ แกจะมีบ่นเมื่อไม่สบอารมณ์เป็นปกติค่ะจนเราวางเฉยไปแล้ว
คือแกเป็นคนที่ชอบทำอะไรปุปปับถ้าจะใช้ใครทำอะไรก็ต้องเอาให้ได้ดั่งใจเดี๋ยวนั้นเลย ยกตัวอย่างเหตุการณ์ ถ้าแกอยากฟังธรรมในบ้านในวันที่ไม่ได้ออกงานสังคม แกก็จะใช้สั่งให้เด็กในบ้านอ่านหนังสือธรรมมะท่องจำบทธรรมให้แกฟังค่ะ ถ้าท่องไม่ถูกใจแกก็จะขอให้ท่องใหม่(เทียบเคียงกับพฤติกรรมเด็กๆที่ขอให้แม่เล่านิทานให้ฟัง แล้วถ้าไม่ได้ดั่งใจ คือพ่อแม่ไม่พร้อมจะเล่านิทาน หรือเล่านิทานไม่ถูกใจก็จะไม่สบอารมณ์หงุดหงิดโกรธ)
แต่พฤติกรรมทำร้ายร่างกายเราคือไม่ไหวจริงๆ คือถ้าไม่ใช่คนใกล้ชิดหรือคนในครอบครัวจริงๆจะไม่รู้ค่ะว่าแกมีพฤติกรรมแบบนี้ กับบุคคลทั่วไปแกสุภาพเรียบร้อยปกติค่ะ(อย่างกับในละครซีรีย์555)
ปกติผู้สูงอายุท่านนี้มีกิจกรรมทางสังคมเป็นประจำ มีปฏิบัติธรรมฟังธรรมตามสถานชุมชนเดือนละ4ครั้ง -มีฟังธรรมมะออนไลน์ทางlineและzoomช่วงค่ำวันละ1ชั่วโมงเกือบทุกวัน แกไหว้พระสวดมนต์ทุกวันปกติตามประสาผู้สูงอายุทั่วไปค่ะ
วันหยุดจากงานสังคมแกมีงานอดิเรกเข้าครัวทำอาหารบ้าง แกสามารถขับขี่ยานพาหนะทั้งรถจักรยานยนต์และรถยนต์ได้ปกติค่ะ(ร่างกายแข็งแรงปกติ) แกชอบขี่รถออกไปซื้อของนอกบ้านบ่อยเวลาไปปฏิบัติธรรมแกก็ขับรถยนต์ไปเองบ้างค่ะ จึงคาดว่าไม่มีภาวะเก็บตัว แต่แกมีภาวะเหม่อใจลอยบ่อยเวลาทานอาหารช่วงเช้าค่ะ คือเวลานั่งทานข้าวร่วมกับแกจะไม่สนใจเราเหม่อลอยเหมือนคิดเรื่องอื่นอะไรอยู่อะไรในหัว เราก็ไม่ได้คาดคั้นสอบถามอะไรแกค่ะว่าแกคิดเรื่องอะไร(คือบางครั้งถ้าสอบถามแกก็จะมีระบายเพ้อๆบ้างเรื่องเพื่อนร่วมปฏิบัติธรรมของแก เพื่อนแกเยอะปัญหาความคิดจุกจิกเยอะค่ะ555 เลยไม่ถามจะดีกว่า เพราะเหมือนไปปลุกเร้าอารมณ์แกจากห้วงความคิด) ส่วนเวลาตอนเย็นแกจะฟังธรรมจึงสงบสติอารมณ์ก่อนเข้านอนได้บ้าง
พร้อมรับฟังทุกความเห็น แลกเปลี่ยนใครมีแม่ หรือบุคคลใกล้ชิดวัยนี้ ร่วมสนทนากันได้ค่ะ
เมื่อต้องอยู่ร่วมกับผู้สูงวัยทำร้ายร่างกายคนใกล้ชิด
ถ้าท่านต้องอยู่ร่วมกับผู้สูงอายุเพศหญิงวัย60ปี วัยเกษียณ ที่มีอาการป่วยทางจิต มีพฤติกรรมการทำร้ายร่างกายคนใกล้ชิดเมื่อไม่ได้ดั่งใจ เช่น จิกผม บีบแขน เราควรรับมือหรือมีวิธีหลีกเลี่ยงพฤติกรรมดังกล่าวอย่างไร? คือเราเดินหนีแกก็เดินตามบ่อยค่ะ หนักสุดวันนี้คือเดินหนีไปนั่งริมเก้าอี้ม้านั่งหน้าบ้านที่มีรถสัญจรผ่านไปมา เพราะถ้าอยู่ในสังคมที่พลุกพล่านแกจะมีสติเก็บอารมณ์ได้ค่ะ แกจะมีบ่นเมื่อไม่สบอารมณ์เป็นปกติค่ะจนเราวางเฉยไปแล้ว
คือแกเป็นคนที่ชอบทำอะไรปุปปับถ้าจะใช้ใครทำอะไรก็ต้องเอาให้ได้ดั่งใจเดี๋ยวนั้นเลย ยกตัวอย่างเหตุการณ์ ถ้าแกอยากฟังธรรมในบ้านในวันที่ไม่ได้ออกงานสังคม แกก็จะใช้สั่งให้เด็กในบ้านอ่านหนังสือธรรมมะท่องจำบทธรรมให้แกฟังค่ะ ถ้าท่องไม่ถูกใจแกก็จะขอให้ท่องใหม่(เทียบเคียงกับพฤติกรรมเด็กๆที่ขอให้แม่เล่านิทานให้ฟัง แล้วถ้าไม่ได้ดั่งใจ คือพ่อแม่ไม่พร้อมจะเล่านิทาน หรือเล่านิทานไม่ถูกใจก็จะไม่สบอารมณ์หงุดหงิดโกรธ)
แต่พฤติกรรมทำร้ายร่างกายเราคือไม่ไหวจริงๆ คือถ้าไม่ใช่คนใกล้ชิดหรือคนในครอบครัวจริงๆจะไม่รู้ค่ะว่าแกมีพฤติกรรมแบบนี้ กับบุคคลทั่วไปแกสุภาพเรียบร้อยปกติค่ะ(อย่างกับในละครซีรีย์555)
ปกติผู้สูงอายุท่านนี้มีกิจกรรมทางสังคมเป็นประจำ มีปฏิบัติธรรมฟังธรรมตามสถานชุมชนเดือนละ4ครั้ง -มีฟังธรรมมะออนไลน์ทางlineและzoomช่วงค่ำวันละ1ชั่วโมงเกือบทุกวัน แกไหว้พระสวดมนต์ทุกวันปกติตามประสาผู้สูงอายุทั่วไปค่ะ
วันหยุดจากงานสังคมแกมีงานอดิเรกเข้าครัวทำอาหารบ้าง แกสามารถขับขี่ยานพาหนะทั้งรถจักรยานยนต์และรถยนต์ได้ปกติค่ะ(ร่างกายแข็งแรงปกติ) แกชอบขี่รถออกไปซื้อของนอกบ้านบ่อยเวลาไปปฏิบัติธรรมแกก็ขับรถยนต์ไปเองบ้างค่ะ จึงคาดว่าไม่มีภาวะเก็บตัว แต่แกมีภาวะเหม่อใจลอยบ่อยเวลาทานอาหารช่วงเช้าค่ะ คือเวลานั่งทานข้าวร่วมกับแกจะไม่สนใจเราเหม่อลอยเหมือนคิดเรื่องอื่นอะไรอยู่อะไรในหัว เราก็ไม่ได้คาดคั้นสอบถามอะไรแกค่ะว่าแกคิดเรื่องอะไร(คือบางครั้งถ้าสอบถามแกก็จะมีระบายเพ้อๆบ้างเรื่องเพื่อนร่วมปฏิบัติธรรมของแก เพื่อนแกเยอะปัญหาความคิดจุกจิกเยอะค่ะ555 เลยไม่ถามจะดีกว่า เพราะเหมือนไปปลุกเร้าอารมณ์แกจากห้วงความคิด) ส่วนเวลาตอนเย็นแกจะฟังธรรมจึงสงบสติอารมณ์ก่อนเข้านอนได้บ้าง
พร้อมรับฟังทุกความเห็น แลกเปลี่ยนใครมีแม่ หรือบุคคลใกล้ชิดวัยนี้ ร่วมสนทนากันได้ค่ะ