เราต้องทำไงถึงทุกอย่างมันจะดีขึ้น

เราเองเป็น ผญ.คนนึง ที่เคยทำงานแล้ว อยู่มาวันนึงจะต้องออกจากงาน เพื่อกลับมาอยู่บ้าน ที่ไม่ใช่บ้านของตัวเอง แล้ว นี่กะเข้าเดือนที่ 2 แล้ว ที่ยังไม่ได้มีงานทำ หนี้สินก็เยอะ ที่ยังจะต้องจ่าย หมากะต้องเลี้ยง **ที่กลับมาอยู่บ้าน เพราะ 1 แฟนกลับมาอยู่บ้าน เพราะ พ่อเสีย แม่เจ็บ เพราะเกิดอุบัติเหตุช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ จากที่เราเคยทำงาน มีเงินเดือน เรากะต้องออกจากงาน มาอยู่กับเค้า เพราะ เราเองตอนแรกเลย ตัดสินใจจะไปอยู่กับแม่เราเอง แต่แม่เรา บอกให้มาอยู่กะแฟน มาอยู่เป็นเพื่อนกัน และจะได้ไม่มีปัญหากัน เรากะมาอยู่ พอมาอยู่แล้ว อะไรๆๆมันทำให้เราเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ไม่เคยเห็น กะได้เห็น ได้รู้ ว่า แม่เค้าเป็นแบบไหน เป็นอย่างไร มันทำให้เราอึดอัดมากๆ เรามีหมาอยู่ 1 ตัว เราเอามาเพท่อที่จะทำฟาร์มหมา เหมือนที่เราฝันไว้ แต่มีวันนึงแม่เค้าพูดขึ้นมาว่า หมาอ่ะเลี้ยงได้ แต่จะให้มา เก็บอึหมา ฉี่หมา ทำไม่ได้ แล้วคือ ตัวเองมีหมาตั้ง 3 ตัว คุณไม่ดูแลเลย อันนี้ในความรู้สึกเรานะ เราเองเป็นคนรักหมามากๆ เอามาแล้ว ไม่เลี้ยง ไม่ดูแล เอามาทำไม ถ้าแค่ชอบอย่าเอามา และบางที เราไปงานวันเกิดญาติบ้านแฟน แล้วญาติบ้านแฟน เค้ากะทำตัวเหมือน แม่เค้ากับแฟน เป็นคนนอกเรารับรู้ได้เลย ส่วนตอนกลับมาบ้านแฟนเรากะมาพูดกับเราว่า ขนาดเราเป็นคนนอกเรายังรู้เลย เรากะหือออ... เราเป็นคนนอกเหรอ ที่เอาเรามาอยู่ไม่ได้เห็นเราเป็นคนในครอบครัวหรอ ถึงยังไม่ได้ตบได้แต่งกะเหอะ ในบางครั้งกลายๆอย่าง เรากะได้แต่เก็บไว้ในใจ เพราะเราเลือกเองที่จะมาอยู่กับเค้า เรากะได้แต่ อดทน เท่านั้น!! เราคิดนะ ว่าอยู่กันด้วยความรัก ความผูกพัน การที่ผ่านอะไรมาด้วยกัน ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ เราอยุ่ข้างเค้าตลอดในทุกช่วงเวลา แต่ทำไมรอบนี้ เราถึงอยากจะปล่อยมือ ถึงใจยังรัก ยังผูกพัน ยังเป็นห่วง เสมอ **วันใดวันนึง เรา อดทนไม่ไหว เรากะพร้อมที่จะไปเอง** ที่เราคิดไว้นะ เพราะก่อนจะย้ายกลับมาอยู่บ้าน เค้า เราทำงานอยู่ กทม.ด้วยกัน มีบ้าน เรากะแยกกันอยู่กับครอบครัวเค้า แต่พอเกิดเรื่องกะต้องย้ายกลับ ซึ่งกลับมา กะอย่างที่บอกเลย เหมือนหนังคนละม้วนเลย กับ ตอนอยู่แบบถาวร และ ตอนไปกลับ เหมือนหน้ามือ เป็นหลังมือ เฉย แม่เค้า ทุกวันนี้เอาตรงๆนะ ทำเหมือนเป็นคุณนายเลย การกะทำ สีหน้า และ แววตา ปกติย้อมผม ไม่เคยเหม็น พอลูกย้อมให้ เหม็น เป็นไรนิด ไรนิด ร้องโอ้ยยย ถ้านั่งพิมพ์ ทั้งวันกะคงไม่หมด เราอึดอัดมากๆ เราจะคุยกะแม่กะไม่ได้ คุยกลับใคร ก็ไม่ได้ เพราะเราเลือกเอง ได้แต่นั่งพิมพ์ ระบาย พอได้ระบายออกมาบ้าง มันกะทำให้รู้สึกโล่ง รู้สึกสบายใจ ขึ้นมาหน่อย นะตอนนี้นะเราใช้ได้เลยคำเดียว ว่า **อดทน** สุดขีดจำกัดเมื่อไหร่ เราพร้อมไปเสมอ ถึงแม้จะรักมากกะเถอะ ถ้าให้อยู่บ้านกับแม่เค้านะ เราอกแตกตายแน่นอน