วันนี้ที่โรงเรียนเรามีกีฬาสีค่ะแล้วเป็นวันสุดท้ายเราอยู่ม.3 ส่วนพี่ที่เราชอบอยู่ม.6 แล้วกีฬาสีปี้นี้ก็เป็นปีสุดท้ายแล้วค่ะ ที่เราจะได้เห็นเค้าเจอเค้า เค้าแข่งฟุตบอลปีที่แล้วก็แข่งปีนี้ก็แข่งแล้วพี่เค้าก็จะได้แชมป์ทุกปีเลยค่ะ เราก็จะไปเชียร์ข้างสนามตลอดทุกปี แล้วพอปีต่อไปเราลองจินตนาการว่าไม่มีเค้าละนะ ในสนามบอลจะไม่เห็นเค้าแล้ว ฟุตบอลปีต่อไปจะไม่มีแชมป์ของรุ่นนี้แล้ว พอเรานึกเราก็รู้สึกหว้าเหว่มากเลยค่ะ กีฬาสีปีนี้จบแล้วเราซึมเลยดาวมากมาก มันไม่ร้องนะคะ แต่มันติดอยู่ที่ใจ😭😭เวลาทำอะไรเราก็จะคิดเรื่องนี้ตลอดเลย ลองไปออกกำลังกายแล้วก็ออกได้แค่10นาทีเพราะเราดาวมากๆเลยค่ะ ในหัวมีเเต่เรื่องนี้ แล้วก็ลองเขียนระบายลงในสมุดแล้วก็ไม่หายค่ะ พยายามคิดในแง่บวกว่ายังไงพี่เค้าก็ต้องจบอยู่ดี มันก็ไม่ได้อ่ะค่ะคิดได้ปผ็ปเดียวความรู้สึกเดิมมันก็เข้ามา ควรทำไงดีคะ😭😭😭
ปล . แล้วอีกอย่างคือพี่ม.6ปีนี้ คือสุดสุดมากค่ะ เค้าทุ่มเททุกอย่างจนเราไม่อยากให้เค้าจบม.6เลย เราจอยกับพี่เค้ามากๆ พี่เค้าทำให้กีฬาสีมันสนุกมากๆเลยค่ะ เราก็ลองมานั่งคิดดูแบบถ้าพี่เค้าไม่อยู่มันจะสนุกแบบนี้มั้ยนะ 😭😭😭😭มันหลายความรู้สึกมากค่ะ ปนเปกันไปเยอะเเยะมากมานเลย😭😭😭
ควรจัดการความรู้สึกยังไงดีคะ
ปล . แล้วอีกอย่างคือพี่ม.6ปีนี้ คือสุดสุดมากค่ะ เค้าทุ่มเททุกอย่างจนเราไม่อยากให้เค้าจบม.6เลย เราจอยกับพี่เค้ามากๆ พี่เค้าทำให้กีฬาสีมันสนุกมากๆเลยค่ะ เราก็ลองมานั่งคิดดูแบบถ้าพี่เค้าไม่อยู่มันจะสนุกแบบนี้มั้ยนะ 😭😭😭😭มันหลายความรู้สึกมากค่ะ ปนเปกันไปเยอะเเยะมากมานเลย😭😭😭