ไม่รู้จะตั้งหัวข้อกระทู้นี้ว่าอะไรมันอัดจนคิดไม่ออก

เรื่องมันมีอยู่ว่า เพื่อนของผมหลงรักสาวคนหนึ่งจากผับ จึงตัดสินใจภายในไม่ถึงเดือนดาวน์บ้านผ่อนรถ แยกตัวเองจากครอบครัวพ่อแม่ เพื่อจะได้พาคนรักของตัวเองเข้าบ้านโดยหวังจะอยู่อย่างสมสุข ฝ่ายหญิงยอมเข้าบ้า

ดูตามผับนี่ นศ. แต่งตัวชวนหื่นตรึม แดนซ์กันกระจาาย เรื่องนี้ผมก็ถือว่าโอเคนะ ถ้าเที่ยวกันสนุกๆ ไม่มีเรื่อง one night stand มาข้องแวะ แต่ประเด็นที่น่าคิดคือ การได้เสียเป็นเมียผัวกันในวัยนี้ถือเป็นเรื่

ผมคิดว่าใช้ไม่ได้ตลอดนะครับ บางทีถ้าฝั่งใดฝั่งนึงใน ผัว-เมีย ความฉลาดแตกต่างกัน  ฝั่งนึงฉลาด  ฝั่งนึกซื่อค่อนข้างไม่ฉลาด แล้วไอ้ฝั่งไม่ค่อยฉลาดดันเป็นเพื่อนเรา   ผมว่าถึงไม่ช่วยก

คือปัจจุบันเท่าที่สัมผัสได้ เท่าที่เห็น ในความคิดเห็นของผม(หัวโบราณ) แฟนคือ คนรัก ไม่มีอะไรด้วยกัน ส่วนสามีคือ คนที่แต่งงานกันแล้วสามารถมีอะไรด้วยกันได้ แต่ปัจจุบันเท่าที่เห็นไม่ว่าจะแฟนหรือสามีก็ไม่ต

ภายนอกดูเหมือนคุยกันรู้เรื่อง เคลียร์กันได้โอเค แต่สังเกตว่าพอผัวตายไม่ฝ่ายเมียหลวงกับเมียน้อยจะเริ่มเปิดศึกทันที เหมือนกับสงครามเย็นที่ต่อหน้าต้องแกล้งทำเป็นไม่มีปัญหากัน แล้วรอจังหวะหักหลังอีกฝ่าย

เรื่องราวมันซับซ้อนเกินว่าจะเล่าทั้งหมดได้แต่คร่าวๆคือ ผมมีแฟนอยู่คนนึงซึ่งคบกันมานานแต่ว่าเราไม่ค่อยได้เจอะกัน เราทะเลาะกันบ่อยมากเพราะฝ่ายหญิงชอบมองว่าผมเป็นผช.เจ้าชู้คุยกับสาวไปทั่ว อาจจะเป็นการฟัง

เมียผมเป็นคนทเมียผมเป็นคนทำมาหากินเก่ง เมื่อก่อนทำงานเมื่อก่อนทำงานในกรุงเทพไม่เคยขอเงินผมใช้ส่วนใหญ่หาเองใช้เอง ไม่เคยมาเบียดเบียนผมเท่าไหร่ ก็มีปัญหาเรื่องผู้ชายมาตลอดปีเว้นปี หรือปีต่อปี แต่ส่วนใหญ

เราอยู่กินกับแฟนมา8ปี มีลูกชาย1คน มันมากกว่า8ปีแหละตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม เมื่อก่อนเราเป็นคนเจ้าชู้ คบไปเรื่อยแต่เธอคนนี้กับรอเราอยู่ที่เดิม จนวันนึงเราตัดสินใจได้แล้วว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่ใช่ เราก็เล

นี่เออคนที่รักหนักหนา ที่อุตส่าห์พากันไปหยบกิน หยบกินตั้งแต่ไอ้อามผัวเก่ามันที่อยู่ร้านโทรศัพย์น้าเอ๋ที่ชะอวดแล้ว น่าสงสารนะที่คิดว่าตัวเองหรอยแย่งจากกุไปได้แต่ว่าความจริง บางทีเมียก็มาง้อกู กูก็ไม่กล

ชายหญิงคบหาดูใจกันนานพอสมควรหรือถึงขั้นตกลงปลงใจแต่งงานกันแล้ว ตอนเป็นแฟนก็ได้เรียนรู้กันทุกด้าน ตอนอยู่กินก็รู้ด้านมืดของอีกฝ่าย คนเราคบหากันเมื่อสนิทสนมกันมากๆก็ย่อมรู้ใจและไม่สามารถปิดบังนิสัยที่แท