😂ผมขำตัวเองมากเลยนะ ผมมาถึงจุดต่ำสุดสำหรับผม ตลอดชีวิตในวัย27ปี เรียนก็ยังไม่จบ ทั้งที่เพื่อนๆจบไปตั้งแต่5ปีที่แล้ว ครอลครัวก็ประสบปัญหาทางการเงิน
ผมไม่มีสักแดงเดียววันนึงกินแต่มาม่า2ห่อ งานมีบางไม่มีบาง 🙂
ผมพยามที่จะไม่เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใครผมพยายามที่จะสู้จนตัวตาย ผมไม่อยากไปขอความช่วยเหลือใคร ถ้ามือและขาผมยังอยู่ครบ
ผมนั้งคิดนอนคิดทุกวันว่าอนาคตวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่ผมกับมองไม่เห็นเลยเหมือนมันมีอะไรบางอย่างมาปิดกั้นมันอยู่
ผมดูเหมือนคนล้มเหลวตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลยเนอะ
ไม่รู้ซิ.. การเรียน การงาน ความรัก
จริงๆผมบอกกับตัวเองมาซักพักใหญ่แล้ว…
ถ้าผม ไม่มีงาน ไม่มีเงิน หรือรู้ว่าตัวเองไม่สามารถดูแลใครสักคนได้…
ผมก็จำเป็นที่ต้องเดินออกมาจากชีวิตใครคนนึง
ความจริงผมก็ไม่ได้ชิน มันอาจจะดูเหมือนชินชาแต่ผมคิดว่าผมไม่ได้ชิน..
ถ้าย้อนหรือทุกอย่างกับมาเป็นเหมือนเดิม มันคงทรมานน้อยลงกว่านี้
ทุกๆวันไม่มีวันไหนที่ผมหยุดความคิดผมได้เลย
2-3ปีนี้ผมอ่อนแอ อ่อนแรง ไม่อยากทำอะไรซักอย่าง
เอาตรงๆก็อยากให้ใครสักคนมาถามนะ คนที่ผมรู้สึกว่าผมสามารถร้องให้ได้เลย แต่คงไม่มีแล้วละ
😂บางทีผมก็ตลกตัวเองเมื่อกันนะ แบบ..ผมก็ไม่รู้
ผมยิ้มให้กับทุกคนได้ไงทั้งๆที่ข้างในมันพังทลายแบบ
.. 😂
ผมยิ้มให้กับทุกคำ ที่ใครต่อใครด่าสาดเสียนินทาผม
ผมยิ้มหัวเราะให้กับทุกความล้มเหลวทุกปัญหาที่มันดันทุรังเข้ามา จนแบบที่ผมเองไม่จำเป็นต้องพูดคำว่าชั่ง
🙂
…..เหนื่อยเหลือเกิน….🙂
ชีวิตเรามันสั้นผมเสียโอกาสไปเยอะ ส่วนนึงผมจำเป็นต้องตัดตัวเองออกจากโอกาส
ขอบคุณนะ🌸
#ระบาย
06.05.39
ผมไม่มีสักแดงเดียววันนึงกินแต่มาม่า2ห่อ งานมีบางไม่มีบาง 🙂
ผมพยามที่จะไม่เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใครผมพยายามที่จะสู้จนตัวตาย ผมไม่อยากไปขอความช่วยเหลือใคร ถ้ามือและขาผมยังอยู่ครบ
ผมนั้งคิดนอนคิดทุกวันว่าอนาคตวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่ผมกับมองไม่เห็นเลยเหมือนมันมีอะไรบางอย่างมาปิดกั้นมันอยู่
ผมดูเหมือนคนล้มเหลวตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลยเนอะ
ไม่รู้ซิ.. การเรียน การงาน ความรัก
จริงๆผมบอกกับตัวเองมาซักพักใหญ่แล้ว…
ถ้าผม ไม่มีงาน ไม่มีเงิน หรือรู้ว่าตัวเองไม่สามารถดูแลใครสักคนได้…
ผมก็จำเป็นที่ต้องเดินออกมาจากชีวิตใครคนนึง
ความจริงผมก็ไม่ได้ชิน มันอาจจะดูเหมือนชินชาแต่ผมคิดว่าผมไม่ได้ชิน..
ถ้าย้อนหรือทุกอย่างกับมาเป็นเหมือนเดิม มันคงทรมานน้อยลงกว่านี้
ทุกๆวันไม่มีวันไหนที่ผมหยุดความคิดผมได้เลย
2-3ปีนี้ผมอ่อนแอ อ่อนแรง ไม่อยากทำอะไรซักอย่าง
เอาตรงๆก็อยากให้ใครสักคนมาถามนะ คนที่ผมรู้สึกว่าผมสามารถร้องให้ได้เลย แต่คงไม่มีแล้วละ
😂บางทีผมก็ตลกตัวเองเมื่อกันนะ แบบ..ผมก็ไม่รู้
ผมยิ้มให้กับทุกคนได้ไงทั้งๆที่ข้างในมันพังทลายแบบ
ผมยิ้มให้กับทุกคำ ที่ใครต่อใครด่าสาดเสียนินทาผม
ผมยิ้มหัวเราะให้กับทุกความล้มเหลวทุกปัญหาที่มันดันทุรังเข้ามา จนแบบที่ผมเองไม่จำเป็นต้องพูดคำว่าชั่ง
…..เหนื่อยเหลือเกิน….🙂
ชีวิตเรามันสั้นผมเสียโอกาสไปเยอะ ส่วนนึงผมจำเป็นต้องตัดตัวเองออกจากโอกาส
ขอบคุณนะ🌸
#ระบาย