ตอนนี้อายุ 50 แล้วครับ อีก 5 ปีจะเกษียณ (บริษัทให้เกษียณ อายุ 55 ปี มีเมื่อ 2 ปีก่อน ขยายอายุเกษียณเป็น 60 ปี แต่ผมยังเลือกที่จะเกษียณ 55 ปี)
หลังจากอายุครบ 55 ปี ผมประมาณการเงินเก็บที่มีน่าจะประมาณเกือบ 5 ล้านบาท (เงินเกษียณ + Provident fund)
ทรัพย์สินที่มี มีแค่ รถเก่าๆ 1 คัน (ผ่อนหมดแล้ว คิดจะเปลี่ยนตอนใกล้ๆเกษียณ) กับบ้านที่ต่างจังหวัดทางเหนือ 1 หลัง (ปลอดภาระ)
กับทองอีก 10 กว่าบาท ไม่รวมเงินเก็บ (ถ้ามี) นับจากนี้ จนกว่าจะอายุ 55 ปี
ส่วนตัวไม่มีบุตร แฟนมีฐานะกว่ามาก เลี้ยงตัวเองได้ แม้ไม่มีผม
นิสัยส่วนตัว ผมเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบอยู่ในระเบียบกฎเกณฑ์เท่าไหร่
การงาน ของแฟน เค้าแพลนว่า จะทำงานไปเรื่อยๆ จนกว่าบริษัทจะไม่จ้าง บนพื้นฐานคิด ที่ว่า " งาน คือ คุณค่าของชีวิต "
ส่วนงานผม ทำงาน mgmt. + specialist เป็นงานที่หาคนมาทำแทนยาก จน HR ยังคิดว่า ถ้าผมไม่ทำต่อ จะ Split JD งาน
ผมออกมาเป็นงานของคนทำงาน 2 คนให้แยกกันรับผิดชอบ งานที่ทำอยู่มั่นคงทั้งอาชีพและองค์กร นายชอบ ไว้ใจ
ถามใครๆ ก็บอกว่า นายคงไม่ยอมให้ไป และให้ต่อสัญญาเรื่อยๆหลังเกษียณ
แพลนชีวิต คือ
ผมอยากเลิกทำงานตอน 55 ปี ต่อให้ต่อสัญญาทำงานต่อ คงทำเต็มที่แค่ปีเดียว
ส่วนตัว คิดว่า ตัวเองเป็นคนขี้เกียจ ไม่อยากทำงาน อยากมีชีวิตแบบว่า ตื่นมาไม่ต้องทำอะไร อยากไปไหนไป อยากทำไรทำ
เช้ามาอยากออกกำลังกาย ใส่บาตร เข้าวัดเข้าวา อยู่แบบสงบๆ ตกปลา เล่นหมากรุก ไปในที่ๆไม่เคยไป ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร
มีคิดว่า อาจจะไปสอนหนังสือที่ตัวเองมีความรู้เฉพาะทาง ความรู้เชิงวิชาชีพ เป็นวิทยาทาน แถวบ้านที่ต่างจังหว้ดบ้างเมื่อมีโอกาส
อยู่บ้านที่ กทม. บ้าง อยู่ที่เหนือบ้าง ใช้ชีวิตบั้นปลายแบบสงบๆ ไม่วุ่นวายกับใคร
ถ้าอยู่ กทม. กับแฟน อยากมี moment แบบว่า เช้าส่งไปทำงาน กลับมาทำงานบ้าน ทำกับข้าวรอ ไปซื้อกับข้าว โน่นนี่นั่น แนวๆนี้
(ปัจจุบัน เราไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกวัน)
พอบอกใครว่า ผมคิดแบบนี้ ต่างบอกว่า
1. เงินแค่นี้ พอใช้จนถึงวันสุดท้ายของชีวิตเหรอ เกิดอายุยืนขึ้นมาทำไง
2. เบื่อแย่เลย ไม่มีงานทำ ชีวิตไม่มีคุณค่า (ประเด็นที่ว่า "งานคือ คุณค่าของชีวิต" ใช้กับผมไม่ได้นะครับ ผมขี้เกียจ 555)
3. ถ้าบริษัทต่อสัญญาจ้างให้ (ซึ่งเค้าคงขอต่ออยู่แล้ว) ก็ทำๆไปเถอะ มีเงินกินเงินใช้ เดือนๆนึงแสนกลางๆ
3. บลาๆๆ
แต่ใครพูดไง ผมก็รู้สึกว่า ผมไม่มีความคิดจะเปลี่ยนแผนการใช้ชีวิตบั้นปลายเลย บางครั้งบางการตัดสินใจ ผมเป็นคนขวางโลก
เอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลกอยู่เหมือนกัน เลยไม่รู้ว่า ผมคิดแบบนี้ มันแปลกไปรึป่าว
เลยอยากรู้ว่า ถ้าเป็นท่านอื่น มีใครจะคิดแบบผมมั้ย หรือ ผมคิดแบบนี้อยู่คนเดียวครับ ขอบคุณครับ
แพลนชีวิตบั้นปลายแบบนี้ ผมคิดแบบขวางโลกไปมั้ย คิดอะไรสั้นๆไปรึป่าว
หลังจากอายุครบ 55 ปี ผมประมาณการเงินเก็บที่มีน่าจะประมาณเกือบ 5 ล้านบาท (เงินเกษียณ + Provident fund)
ทรัพย์สินที่มี มีแค่ รถเก่าๆ 1 คัน (ผ่อนหมดแล้ว คิดจะเปลี่ยนตอนใกล้ๆเกษียณ) กับบ้านที่ต่างจังหวัดทางเหนือ 1 หลัง (ปลอดภาระ)
กับทองอีก 10 กว่าบาท ไม่รวมเงินเก็บ (ถ้ามี) นับจากนี้ จนกว่าจะอายุ 55 ปี
ส่วนตัวไม่มีบุตร แฟนมีฐานะกว่ามาก เลี้ยงตัวเองได้ แม้ไม่มีผม
นิสัยส่วนตัว ผมเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบอยู่ในระเบียบกฎเกณฑ์เท่าไหร่
การงาน ของแฟน เค้าแพลนว่า จะทำงานไปเรื่อยๆ จนกว่าบริษัทจะไม่จ้าง บนพื้นฐานคิด ที่ว่า " งาน คือ คุณค่าของชีวิต "
ส่วนงานผม ทำงาน mgmt. + specialist เป็นงานที่หาคนมาทำแทนยาก จน HR ยังคิดว่า ถ้าผมไม่ทำต่อ จะ Split JD งาน
ผมออกมาเป็นงานของคนทำงาน 2 คนให้แยกกันรับผิดชอบ งานที่ทำอยู่มั่นคงทั้งอาชีพและองค์กร นายชอบ ไว้ใจ
ถามใครๆ ก็บอกว่า นายคงไม่ยอมให้ไป และให้ต่อสัญญาเรื่อยๆหลังเกษียณ
แพลนชีวิต คือ
ผมอยากเลิกทำงานตอน 55 ปี ต่อให้ต่อสัญญาทำงานต่อ คงทำเต็มที่แค่ปีเดียว
ส่วนตัว คิดว่า ตัวเองเป็นคนขี้เกียจ ไม่อยากทำงาน อยากมีชีวิตแบบว่า ตื่นมาไม่ต้องทำอะไร อยากไปไหนไป อยากทำไรทำ
เช้ามาอยากออกกำลังกาย ใส่บาตร เข้าวัดเข้าวา อยู่แบบสงบๆ ตกปลา เล่นหมากรุก ไปในที่ๆไม่เคยไป ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร
มีคิดว่า อาจจะไปสอนหนังสือที่ตัวเองมีความรู้เฉพาะทาง ความรู้เชิงวิชาชีพ เป็นวิทยาทาน แถวบ้านที่ต่างจังหว้ดบ้างเมื่อมีโอกาส
อยู่บ้านที่ กทม. บ้าง อยู่ที่เหนือบ้าง ใช้ชีวิตบั้นปลายแบบสงบๆ ไม่วุ่นวายกับใคร
ถ้าอยู่ กทม. กับแฟน อยากมี moment แบบว่า เช้าส่งไปทำงาน กลับมาทำงานบ้าน ทำกับข้าวรอ ไปซื้อกับข้าว โน่นนี่นั่น แนวๆนี้
(ปัจจุบัน เราไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกวัน)
พอบอกใครว่า ผมคิดแบบนี้ ต่างบอกว่า
1. เงินแค่นี้ พอใช้จนถึงวันสุดท้ายของชีวิตเหรอ เกิดอายุยืนขึ้นมาทำไง
2. เบื่อแย่เลย ไม่มีงานทำ ชีวิตไม่มีคุณค่า (ประเด็นที่ว่า "งานคือ คุณค่าของชีวิต" ใช้กับผมไม่ได้นะครับ ผมขี้เกียจ 555)
3. ถ้าบริษัทต่อสัญญาจ้างให้ (ซึ่งเค้าคงขอต่ออยู่แล้ว) ก็ทำๆไปเถอะ มีเงินกินเงินใช้ เดือนๆนึงแสนกลางๆ
3. บลาๆๆ
แต่ใครพูดไง ผมก็รู้สึกว่า ผมไม่มีความคิดจะเปลี่ยนแผนการใช้ชีวิตบั้นปลายเลย บางครั้งบางการตัดสินใจ ผมเป็นคนขวางโลก
เอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลกอยู่เหมือนกัน เลยไม่รู้ว่า ผมคิดแบบนี้ มันแปลกไปรึป่าว
เลยอยากรู้ว่า ถ้าเป็นท่านอื่น มีใครจะคิดแบบผมมั้ย หรือ ผมคิดแบบนี้อยู่คนเดียวครับ ขอบคุณครับ