ปัจจุบันผมอายุ 29 และกำลังถูกฟ้องล้มละลายเนื่องจากเป็นหนี้บ้าน 2.9 ล้านบาท พูดถึงตรงนี้ก็นึกเสียดาย ที่เราเลือดร้อนเกินไปสำหรับการกู้ซื้อบ้าน
ช่วงโควิด 2-3 ปี เป็นช่วงพักชำระหนี้มาตลอด แต่ตัวเราฟื้นตัวเองไม่ทัน เรามีครอบครัวต้องดูแล 7 คน ได้เงินมาจากการค้าขาย ก็มีเรื่องต้องใช้จ่ายเพื่อคนรอบข้างอยู่เสมอ เรายินดีที่เห็นคนรอบข้างมีกับข้าวกับปลากิน เรายินดีที่เรามีเงินพาแม่ไปหาหมอคลินิค(ราคาทั่วไป) เมื่อถึงเวลาชำระ เราก็ไม่เหลือแล้ว สำหรับจะนำเงินก้อนโต (ผ่อนเดือนละ 22,xxx฿ / กรณีดอกอย่างเดียว 8,xxx) มาผ่อนบ้านต่อ
เรากินข้าวกับไข่เจียวบ่อยในรอบอาทิตย์ ไม่เที่ยว ไม่สังสรรค์ ไม่ชาบูมาเกือบครึ่งปีแล้ว ธนาคารโทรมาทุกครั้ง เราก็บอกหมด ว่าเราต้องเอาไปซื้อกับข้าวกับปลา จ่ายค่าหมอแม่ก่อน
เราไม่ได้มีเจตนาเบี้ยวหนี้ ไม่เลย แต่เราจนมุมแล้ว เราไม่เคยยืมเงินใคร เราไม่กล้ายืมมาโป๊ะมาผ่อน เรากลัวคนเขาเดือดร้อนเพราะเราไม่มีคืน
สุดท้าย ถ้าล้ม ก็คือล้มละลาย ถึงแม้กฏหมายจะบอก 3 ปี แต่เราก็เสียใจมาก ที่เราพาทุกคนมาถึงจุดนี้ เราน่าจะคิดให้ดีกว่านี้ก่อนจะตัดสินใจซื้อบ้าน
เราคิดถึงชีวิตชนบท หนี้ 0 บาท ทำงานเล็กๆ ที่เราถนัด ไม่ต้องเป็นหนี้สิน อดทน และใช้ชีวิตสมถะพอเพียง
ท่านใดเคยมีประสบการณ์ด้านนี้ มาแชร์หน่อยนะครับ อยากอ่าน อยากรู้ ว่ามันผ่านไปยากไหม จะได้เตรียมกำลังใจ
กำลังจะเป็นบุคคลล้มละลาย สุดทางแล้ว เป็นวัยรุ่น เลือดร้อนเอง
ช่วงโควิด 2-3 ปี เป็นช่วงพักชำระหนี้มาตลอด แต่ตัวเราฟื้นตัวเองไม่ทัน เรามีครอบครัวต้องดูแล 7 คน ได้เงินมาจากการค้าขาย ก็มีเรื่องต้องใช้จ่ายเพื่อคนรอบข้างอยู่เสมอ เรายินดีที่เห็นคนรอบข้างมีกับข้าวกับปลากิน เรายินดีที่เรามีเงินพาแม่ไปหาหมอคลินิค(ราคาทั่วไป) เมื่อถึงเวลาชำระ เราก็ไม่เหลือแล้ว สำหรับจะนำเงินก้อนโต (ผ่อนเดือนละ 22,xxx฿ / กรณีดอกอย่างเดียว 8,xxx) มาผ่อนบ้านต่อ
เรากินข้าวกับไข่เจียวบ่อยในรอบอาทิตย์ ไม่เที่ยว ไม่สังสรรค์ ไม่ชาบูมาเกือบครึ่งปีแล้ว ธนาคารโทรมาทุกครั้ง เราก็บอกหมด ว่าเราต้องเอาไปซื้อกับข้าวกับปลา จ่ายค่าหมอแม่ก่อน
เราไม่ได้มีเจตนาเบี้ยวหนี้ ไม่เลย แต่เราจนมุมแล้ว เราไม่เคยยืมเงินใคร เราไม่กล้ายืมมาโป๊ะมาผ่อน เรากลัวคนเขาเดือดร้อนเพราะเราไม่มีคืน
สุดท้าย ถ้าล้ม ก็คือล้มละลาย ถึงแม้กฏหมายจะบอก 3 ปี แต่เราก็เสียใจมาก ที่เราพาทุกคนมาถึงจุดนี้ เราน่าจะคิดให้ดีกว่านี้ก่อนจะตัดสินใจซื้อบ้าน
เราคิดถึงชีวิตชนบท หนี้ 0 บาท ทำงานเล็กๆ ที่เราถนัด ไม่ต้องเป็นหนี้สิน อดทน และใช้ชีวิตสมถะพอเพียง
ท่านใดเคยมีประสบการณ์ด้านนี้ มาแชร์หน่อยนะครับ อยากอ่าน อยากรู้ ว่ามันผ่านไปยากไหม จะได้เตรียมกำลังใจ