เราเป็นคนต่างจังหวัดมามาทำงานในกรุงเทพ เราไม่ค่อยโทรกลับบ้านถ้าไม่มีธุระจำเป็นอะไร จึงทำแม่เราชอบพูดว่า ที่เราไม่โทรกลับบ้านเพราะกลัวพ่อแม่จะขอเงิน เรารู้สึกน้อยใจมากๆเลย จะทำอย่างไรดี เราไม่เคยมีปัญหากับพ่อแม่ พ่อแม่ค่อนข้างไว้ใจเรา เพราะเราเป็นคนขยันและตั้งใจเรียน ไม่ดื้อกับพ่อแม่ ที่ผ่านมาเราก็พอพยายามโทรกลับบ้านนะ แต่ค่อยไม่มีอะไรจะคุยกับพ่อแม่จริงๆ เราไม่ค่อยสนิทกับพ่อแม่เท่าไร เพราะครอบครัวเราค่อนข้างลำบาก เราเติบโตมาแบบพึ่งพาตัวเองหาเงินใช้เองตั้งแต่เด็ก เราทำงานพาร์ทไทม์ตั้งแต่ ม.ต้น จนจบมหาลัย จ่ายค่าเรียนเองเเละส่งเงินกลับบ้านบางครั้ง เราทำงานตลอดแทบจะไม่ได้อยู่บ้านใช้ชีวิตกับพ่อแม่ ไม่ค่อยว่างโทรคุยกับพ่อแม่เท่าไร จนเรียนจบก็ทำงานเลย เราก็ส่งเงินให้พ่อแม่ทุกเดือนแต่ไม่มาก เพราะเราเงินเดือนน้อย  เวลาเรามีปัญหาเราจะแก้เองและนึกถึงพ่อแม่เป็นคนสุดท้าย บางอย่างก็รู้สึกเหมือนไปจำเป็นต้องเล่าให้พ่อแม่ฟังเพราะจะทำให้เป็นห่วงเปล่าๆ และเราชอบรู้สึกเหมือนเล่าไปพ่อแม่ก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี เราจึงไม่ค่อยสนิทกับพ่อแม่เลย พอมาได้ยินแม่พูดอย่างนี้เราก็รู้สึกน้อยใจและยิ่งไม่อยากโทรกลับบ้านไปอีก ทั้งๆที่เราก็เป็นแบบนี้ของเรามาตั้งนานแล้วทำไมถึงจะมาพูดเอาตอนนี้ให้รู้สึกไม่ดี แต่เราก็ไม่อยากให้พ่อแม่รู้ว่าเราเสียใจ และไม่อยากโทรกลับบ้าน เพราะเราไม่อยากเป็นคนบาป อกตัญญู ที่ทำให้พ่อแม่เสียใจตอนนี้ เพราะที่ผ่านมาเราก็พยายามเป็นลูกที่ดีมาตลอด 🥺🥺