เบื่อ..หมดแพชชั่นในการใช้ชีวิต

ตามหัวข้อเลยค่ะ ชีวิตไม่ได้มีหนี้สินมากมาย
แต่เป็นคนที่ครอบครัวคาดหวัง มีคนรักก็เหมือนไม่มี
มีความรู้สึกแค่ว่าถ้าตายชีวิตก็คงไม่มีเรื่องอะไรให้คิดอีก

ที่บ้านอยากให้ไปใช้ชีวิตที่เมกาแยกกับแฟนอยู่สักพัก แฟนก็ทำแต่งานใช้หนี้ให้ตัวเองกับภรรยาเก่าเค้า ลูกติดแฟนเราก็เป็นคนดูแล เหมือนทำเพื่อคนอื่นจนลืมความสุขของตัวเองไป
พอวันที่มานึกได้ว่าเราทำไปทุกวันมันเพื่อคนอื่นทั้งนั้นเลย ความอดทนหรือความรู้สึกในชีวิตมันหายไปหมดแล้ว

เรื่องราวทั้งหมด มันเลยทำให้เราไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ
เห็นบางคนที่เค้าลำบากกว่าเราทำงานหนักมีจุดหมาย
พยายามมองเค้าเป็นแรงบันดาลใจแล้ว ชีวิตเราสบายกว่าเค้า แต่กลับหาจุดหมายหรือความสุขไม่ได้เลย

เหนื่อยกับความรู้สึกในแต่ละวัน พยายามทำตัวปกติ
แต่ในใจพูดไปคนรอบข้างก็ไม่เคยยอมรับความจริง
มีแต่ซ้ำเติม เหนื่อยกับชีวิตที่ง่ายแต่ไม่มีจุดหมายหรือแพชชั่นอะไรเลย