อาจจะยาวหน่อยครับเรื่องนี้ ต้องขอเล่าก่อนว่าผมกับแฟนคบกันมาจะ 1 ปีแล้วครับ ในช่วงที่คบกัน 1 - 2 เดือนแรกแฟนก็บอกให้ผมรู้ครับว่าเค้ามีภาวะซึมเศร้า แฟนผมเล่าให้ฟังว่าเป็นภาวะนี้มาหลายปีแล้ว มีไปหาหมอบ้าง เอายามากินบ้าง ตอนที่ผมรู้ว่าแฟนมีภาวะนี้ก็รับได้และเข้าใจครับ พยายามพูดและพยายามถามตลอดว่าเป็นอย่างไรบ้าง แล้วก็พยายามหลีกเลี่ยงเรื่องการใช้คำพูดและการกระทำที่อาจจะทำให้เค้ารู้สึกไม่สบายใจครับ เค้าจะชอบมีอาการดิ่งหรือเศร้าขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุบ้างในหลาย ๆ ครั้ง หรือบางครั้งเวลาเจอเรื่องแย่ ๆ ภาวะซึมเศร้าก็จะแสดงออกมา แต่เวลามีอาการขึ้นมาผมก็จะเป็นคอยพูด คอยบอกให้เค้าใจเย็น ๆ และคอยรับฟังปัญหาของเค้าในทุก ๆ เรื่องครับ นิสัยของแฟนผมอย่างหนึ่งคือเวลามีเรื่องอะไรจะไม่ชอบพูดหรือระบาย+ความที่มีภาวะซึมเศร้าเลยมองว่าตัวเองจะทำให้คนอื่นรำคาญ ก็เลยกลายเป็นว่าเวลามีเรื่องอะไรที่แย่หรือไม่สบายใจ แฟนผมก็จะเป็นคนเก็บมาคิดคนเดียวจนบางทีความรู้สึกมันก็ระเบิดออกมาจนทำให้ตัวเองแย่ไปเลยก็มีครับ
ตลอดเวลาที่คบกันมาผมเองก็จะเห็นตอนที่แฟนรู้สึกแย่มาก ๆ อยู่หลายครั้งครับ อย่างที่บอกไปว่าก็จะเป็นผมเองที่คอยพูดและรับฟังเค้าอยู่เสมอ ในช่วงแรก ๆ ก็ดูจะโอเคครับ แต่พอหลัง ๆ เหมือนจะแย่มากกว่าเดิมตรงที่เค้าพยายามผลักผมออกครับ หมายถึงว่าเวลาเค้ามีปัญหาหรือรู้สึกแย่ เค้าก็จะชอบหนีไปอยู่คนเดียว ตอนแรกเค้าบอกว่าเป็นวิธีจัดการเรื่องอารมณ์ของตัวเอง แต่พอผมรู้ว่าเวลาเค้าอยู่คนเดียวจะฟุ้งซ่านหนักกว่าเดิม ทำร้ายตัวเอง และมีความคิดที่จะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว ผมก็เลยไม่สามารถปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียวได้ก็เลยพยายามพูดปลอบเค้าอยู่ตลอดครับ ผมพยายามโทรหา วิดีโอคอล เพื่อที่จะให้เค้ารู้ว่ายังมีผมอยู่เป็นเพื่อน พยายามทักไปในข้อความตลอด แต่เวลาเค้ามีอาการขึ้นมาเค้าก็ไม่เคยจะให้ผมอยู่ข้าง ๆ เลยครับ ไม่ตอบข้อความ ไม่รับสาย บางครั้งก็ไม่พอใจผมครับ โกรธผม ดูรำคาญผมมาก ๆ ในตอนแรกผมก็เข้าใจกับสิ่งที่เค้าเป็นครับ แต่ทุกวันนี้ผมเองก็รู้สึกแย่มากและหลายครั้งผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน
ตอนที่คบกันก็มีทะเลาะกันครับ เป็นการทะเลาะตามประสาแฟนกันทั่วไป แต่หลัง ๆ ยอมรับครับว่าทะเลาะกันเกือบทุกวัน หลายเรื่องที่ทะเลาะกันก็มีสาเหตุมาจากเรื่องเล็ก ๆ ครับ แฟนผมเองเป็นคนงี่เง่า หลายครั้งที่การกระทำหรือคำพูดของแฟนก็ทำร้ายจิตใจผม บางการกระทำก็ดูเหมือนจะทำไปโดยที่ไม่รู้ และบางการกระทำเองก็เรียกได้ว่าย้อนแย้งมาก ๆ ครับ เช่น เค้าเป็นคน sensitive เรื่องคำพูดหรือการกระทำมาก แต่มีบางครั้งที่ตัวเค้าเองก็กระทำอย่างนั้นกับคนอื่นรวมถึงตัวผมด้วย ช่วงแรกที่มีปัญหาทะเลาะกันก็ตกลงกันไว้ครับว่าจะต้องเคลียร์ จะต้องปรับความเข้าใจ ซึ่งก็โอเคครับ แต่ช่วงหลังแฟนผมไม่เอาอะไรเลยและผมก็ต้องเป็นคนคอยตามง้อตลอด ยอมรับว่าเจอบ่อย ๆ มันรู้สึกแย่และบั่นทอนมากครับ อย่างที่บอกครับว่าเวลาทะเลาะกันผมเองจะเป็นฝ่ายเริ่มเคลียร์หรือพูดให้ปรับความเข้าใจ แต่แฟนก็จะไม่ยอมคุยกับผมเลย มีเหวี่ยงใส่ผมด้วยหลายครั้ง ซึ่งภาวะซึมเศร้าเองก็มีส่วนในการที่ทำให้แฟนเป็นแบบนี้ เพราะหลายครั้งที่ทะเลาะกันเค้าก็จะรู้สึกแย่ครับ หรือบางทีเค้าก็รู้สึกแย่ขึ้นมาอัตโนมัติและกลายเป็นพาลทุกเรื่องไปเลย ผมพยายามพูดเหมือนเดิมครับ และก็ได้บอกให้เค้ากินยาที่ต้องคอยปรับอารมณ์เวลาที่มีอาการซึมเศร้าอยู่ตลอด แต่เค้าก็จะปฏิเสธทุกครั้งโดยให้เหตุผลว่าตัวเองไม่ชอบกินยา กินยาเม็ดลำบาก เลยตัดปัญหาโดยการไม่กินครับ
พอเวลาเค้ารู้สึกแย่ผมก็จะบอกให้เค้ากินยาก่อน เอาจริง ๆ ก็เป็นการป้องกันเรื่องภาวะทางอารมณ์ของเค้าที่ไม่คงที่ด้วย และอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ทะเลาะกัน เลยพยายามบอกเค้าอยู่เสมอครับว่าหากมีอาการก็รีบไปกินยา จะได้ไม่รู้สึกเศร้าหรืออยู่ ๆ ก็รู้สึกแย่ เพราะแฟนผมเองก็ยอมรับกับผมว่าไม่ชอบตัวเองเวลาที่รู้สึกแย่หรือมีอาการซึมเศร้า ไม่ชอบตัวเองเวลาที่รู้สึกดาวน์ แต่เค้าก็จะชอบปฏิเสธการกินยาอยู่หลายครั้ง รวมถึงช่วงหลังมานี้แฟนผมเองก็ไม่ได้ไปพบแพทย์ตามที่นัดด้วย มีบางครั้งที่โกหกว่ากินยาไปแล้วแต่จริง ๆ ไม่ได้กิน คือผมพูดกับเค้าเสมอครับว่าถ้ารู้สึกแย่ก็ให้กินยาหรือไม่ก็ไปพบแพทย์ ถ้าเกิดต้องไปพบแพทย์ตามนัด ถ้าผมว่างผมก็เสนอตัวว่าจะไปด้วย พอในเวลาที่เค้ารู้สึกแย่มาก ๆ เค้าจะพูดกับผม ข้อความคุยกับผมในเชิงว่าตัวเองไม่อยากอยู่แล้ว พูดประโยคเหมือนสั่งเสีย ตัดพ้อ ไม่อยากหาย ไม่อยากรักษาต่อ รู้สึกเหนื่อยมาก โทษตัวเองทุกอย่าง ตอนแรกก็ยอมรับครับว่าพยายามพูดให้เค้าใจเย็นลงและรับฟังเค้า แต่ความรู้สึกผมเองในตอนนี้มันตีกันครับ เพราะเวลาเค้างี่เง่าใส่ผม ทำไม่ดีกับผม พอผมจะเคลียร์หรือปรับความเข้าใจ หลายครั้งมันก็จะเลยเถิดไปถึงระดับที่แฟนมีอาการซึมเศร้าขึ้นมาและก็จะโทษตัวเอง ใจผมจริง ๆ ไม่อยากให้การขอโทษของเค้าเป็นการโทษตัวเองเลยครับ ผมแค่อยากให้เค้าเข้าใจความรู้สึกผม อยากให้รู้ว่าสิ่งที่ตัวเค้าเองได้ทำมันก็ผิด แต่พอเจออย่างนี้บ่อยครั้งผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ ซึ่งไม่ใช่ว่าผมไม่เคยพูดกับเค้าเรื่องนี้นะครับ ผมพูดอยู่หลายรอบมาก ๆ แต่มันก็เกิดขึ้นเหมือนเดิม
ผมเป็นห่วงเค้ามาก ๆ ครับ แต่ยอมรับว่าในจุดที่ผมยืนอยู่มันทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ ผมไม่รู้ว่าผมทำดีแล้วหรือยัง ผมเข้าใจเค้ามากพอหรือยัง ตอนคบกันก็ยอมรับว่าผมเองก็ทำตัวไม่ดีบ้าง แต่ผมก็จะเป็นคนขอโทษและพยายามปรับความเข้าใจอยู่ตลอด เวลาคุยกันหรือเคลียร์กัน เค้าก็จะยอมรับกับผมตลอดครับ เค้ารู้ตัวว่ากำลังทำอะไร รู้ตัวว่ากำลังคิดอะไร เค้ารู้ว่าการมีอาการอะไรแบบนั้นมันทำให้เค้ารู้สึกแย่ รู้ตัวว่าเวลาทะเลาะกันมันทำให้รู้สึกบั่นทอนและเหนื่อย แต่ตัวเค้าเองหลายครั้งก็จะเป็นคนเริ่มทะเลาะ หรือแสดงการกระทำบางอย่างที่ทำให้ผมไม่สบายใจ ทำร้ายจิตใจผม เค้ารู้ว่าผมเป็นห่วงแต่ก็ทำให้ตัวเองน่าเป็นห่วง รู้ว่าผมเป็นคนคิดมากแต่ก็ชอบทำให้ผมคิดมาก ทั้งหมดที่พูดมาเค้ายอมรับกับผมครับแต่เค้าก็บอกผมเหมือนกันว่าไม่เคยเข้าใจตัวเองว่าทำไปเพื่ออะไร ยอมรับเลยครับว่าตั้งแต่รู้จักเค้าผมนิสัยเปลี่ยนไป ผมหงุดหงิดง่ายมาก กลายเป็นคนคิดมากหนักกว่าเดิม เครียดง่าย อันนี้เป็นคนรอบตัวที่รู้จักบอกกับผมนะครับ เพราะเค้ารู้ว่าผมเป็นคนใจเย็น มีเหตุผล แต่พอมารู้จักแฟนคนนี้ คนรอบตัวผมเองก็รู้สึกครับว่าผมเปลี่ยนไป
ผมอยากแก้ปัญหาเรื่องนี้ครับ เป็นห่วงแฟนและอยากให้แฟนดีขึ้น จริง ๆ มีรายละเอียดเยอะมากที่เกี่ยวกับตอนคบกันและมีปัญหากัน แต่ในส่วนนี้ผมอยากแก้ไขเรื่องภาวะที่เค้าเป็นแต่ไม่ยอมรักษา หรือพยายาทำให้ตัวเองหายจากภาวะนี้ รวมถึงตัวผมเองที่รู้สึกแย่มาก ๆ ด้วย ผมควรจะทำอย่างไร หรือมีวิธีการจัดการอารมณ์ของตัวผมเองเพื่อรับมือเรื่องแบบนี้อย่างไรบ้างครับ ขอบคุณครับ
*แก้ไข้เพิ่มเติม ประเด็นเรื่องกินยาจริง ๆ แฟนผมก็กินครับ มีกินบ้างไม่ใช่ไม่ยอมกินเลย แต่มีหลายครั้งครับที่ไม่ยอมกินยาหรือหยุดยา จนปล่อยให้ตัวเองมีอาการดาวน์และรู้สึกแย่ครับ ซึ่งเรื่องนี้ผมเองก็เป็นคนบอกและเตือนให้กินยาทุกครั้งเวลาที่เค้ามีอาการแบบนั้น ก็จะมีที่เค้าไม่ยอมและปฏิเสธบ้าง ต้องบอกย้ำหลายรอบอยู่เสมอครับ เพราะเคยมีเหตุการณ์ที่เค้าเองหยุดยามาเป็นเดือน (ในช่วงนั้นผมไม่ได้ถามซ้ำเพราะเชื่อว่าเค้ากินเป็นประจำอยู่แล้ว) พอภาวะซึมเศร้าหรือภาวะทางอารมณ์ของเค้ามันกลับมาก็ทำให้ทุกอย่างแย่ไปหมดครับ คือเอาจริง ๆ เค้าค่อนข้างดื้อด้วย อันนี้ก็เป็นอีกนิสัยหนึ่งของแฟนครับ
แฟนมีภาวะซึมเศร้าหนักมาก แต่ไม่ยอมกินยาและไม่ยอมไปพบแพทย์ ควรทำอย่างไรดีครับ?
ตลอดเวลาที่คบกันมาผมเองก็จะเห็นตอนที่แฟนรู้สึกแย่มาก ๆ อยู่หลายครั้งครับ อย่างที่บอกไปว่าก็จะเป็นผมเองที่คอยพูดและรับฟังเค้าอยู่เสมอ ในช่วงแรก ๆ ก็ดูจะโอเคครับ แต่พอหลัง ๆ เหมือนจะแย่มากกว่าเดิมตรงที่เค้าพยายามผลักผมออกครับ หมายถึงว่าเวลาเค้ามีปัญหาหรือรู้สึกแย่ เค้าก็จะชอบหนีไปอยู่คนเดียว ตอนแรกเค้าบอกว่าเป็นวิธีจัดการเรื่องอารมณ์ของตัวเอง แต่พอผมรู้ว่าเวลาเค้าอยู่คนเดียวจะฟุ้งซ่านหนักกว่าเดิม ทำร้ายตัวเอง และมีความคิดที่จะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว ผมก็เลยไม่สามารถปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียวได้ก็เลยพยายามพูดปลอบเค้าอยู่ตลอดครับ ผมพยายามโทรหา วิดีโอคอล เพื่อที่จะให้เค้ารู้ว่ายังมีผมอยู่เป็นเพื่อน พยายามทักไปในข้อความตลอด แต่เวลาเค้ามีอาการขึ้นมาเค้าก็ไม่เคยจะให้ผมอยู่ข้าง ๆ เลยครับ ไม่ตอบข้อความ ไม่รับสาย บางครั้งก็ไม่พอใจผมครับ โกรธผม ดูรำคาญผมมาก ๆ ในตอนแรกผมก็เข้าใจกับสิ่งที่เค้าเป็นครับ แต่ทุกวันนี้ผมเองก็รู้สึกแย่มากและหลายครั้งผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน
ตอนที่คบกันก็มีทะเลาะกันครับ เป็นการทะเลาะตามประสาแฟนกันทั่วไป แต่หลัง ๆ ยอมรับครับว่าทะเลาะกันเกือบทุกวัน หลายเรื่องที่ทะเลาะกันก็มีสาเหตุมาจากเรื่องเล็ก ๆ ครับ แฟนผมเองเป็นคนงี่เง่า หลายครั้งที่การกระทำหรือคำพูดของแฟนก็ทำร้ายจิตใจผม บางการกระทำก็ดูเหมือนจะทำไปโดยที่ไม่รู้ และบางการกระทำเองก็เรียกได้ว่าย้อนแย้งมาก ๆ ครับ เช่น เค้าเป็นคน sensitive เรื่องคำพูดหรือการกระทำมาก แต่มีบางครั้งที่ตัวเค้าเองก็กระทำอย่างนั้นกับคนอื่นรวมถึงตัวผมด้วย ช่วงแรกที่มีปัญหาทะเลาะกันก็ตกลงกันไว้ครับว่าจะต้องเคลียร์ จะต้องปรับความเข้าใจ ซึ่งก็โอเคครับ แต่ช่วงหลังแฟนผมไม่เอาอะไรเลยและผมก็ต้องเป็นคนคอยตามง้อตลอด ยอมรับว่าเจอบ่อย ๆ มันรู้สึกแย่และบั่นทอนมากครับ อย่างที่บอกครับว่าเวลาทะเลาะกันผมเองจะเป็นฝ่ายเริ่มเคลียร์หรือพูดให้ปรับความเข้าใจ แต่แฟนก็จะไม่ยอมคุยกับผมเลย มีเหวี่ยงใส่ผมด้วยหลายครั้ง ซึ่งภาวะซึมเศร้าเองก็มีส่วนในการที่ทำให้แฟนเป็นแบบนี้ เพราะหลายครั้งที่ทะเลาะกันเค้าก็จะรู้สึกแย่ครับ หรือบางทีเค้าก็รู้สึกแย่ขึ้นมาอัตโนมัติและกลายเป็นพาลทุกเรื่องไปเลย ผมพยายามพูดเหมือนเดิมครับ และก็ได้บอกให้เค้ากินยาที่ต้องคอยปรับอารมณ์เวลาที่มีอาการซึมเศร้าอยู่ตลอด แต่เค้าก็จะปฏิเสธทุกครั้งโดยให้เหตุผลว่าตัวเองไม่ชอบกินยา กินยาเม็ดลำบาก เลยตัดปัญหาโดยการไม่กินครับ
พอเวลาเค้ารู้สึกแย่ผมก็จะบอกให้เค้ากินยาก่อน เอาจริง ๆ ก็เป็นการป้องกันเรื่องภาวะทางอารมณ์ของเค้าที่ไม่คงที่ด้วย และอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ทะเลาะกัน เลยพยายามบอกเค้าอยู่เสมอครับว่าหากมีอาการก็รีบไปกินยา จะได้ไม่รู้สึกเศร้าหรืออยู่ ๆ ก็รู้สึกแย่ เพราะแฟนผมเองก็ยอมรับกับผมว่าไม่ชอบตัวเองเวลาที่รู้สึกแย่หรือมีอาการซึมเศร้า ไม่ชอบตัวเองเวลาที่รู้สึกดาวน์ แต่เค้าก็จะชอบปฏิเสธการกินยาอยู่หลายครั้ง รวมถึงช่วงหลังมานี้แฟนผมเองก็ไม่ได้ไปพบแพทย์ตามที่นัดด้วย มีบางครั้งที่โกหกว่ากินยาไปแล้วแต่จริง ๆ ไม่ได้กิน คือผมพูดกับเค้าเสมอครับว่าถ้ารู้สึกแย่ก็ให้กินยาหรือไม่ก็ไปพบแพทย์ ถ้าเกิดต้องไปพบแพทย์ตามนัด ถ้าผมว่างผมก็เสนอตัวว่าจะไปด้วย พอในเวลาที่เค้ารู้สึกแย่มาก ๆ เค้าจะพูดกับผม ข้อความคุยกับผมในเชิงว่าตัวเองไม่อยากอยู่แล้ว พูดประโยคเหมือนสั่งเสีย ตัดพ้อ ไม่อยากหาย ไม่อยากรักษาต่อ รู้สึกเหนื่อยมาก โทษตัวเองทุกอย่าง ตอนแรกก็ยอมรับครับว่าพยายามพูดให้เค้าใจเย็นลงและรับฟังเค้า แต่ความรู้สึกผมเองในตอนนี้มันตีกันครับ เพราะเวลาเค้างี่เง่าใส่ผม ทำไม่ดีกับผม พอผมจะเคลียร์หรือปรับความเข้าใจ หลายครั้งมันก็จะเลยเถิดไปถึงระดับที่แฟนมีอาการซึมเศร้าขึ้นมาและก็จะโทษตัวเอง ใจผมจริง ๆ ไม่อยากให้การขอโทษของเค้าเป็นการโทษตัวเองเลยครับ ผมแค่อยากให้เค้าเข้าใจความรู้สึกผม อยากให้รู้ว่าสิ่งที่ตัวเค้าเองได้ทำมันก็ผิด แต่พอเจออย่างนี้บ่อยครั้งผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ ซึ่งไม่ใช่ว่าผมไม่เคยพูดกับเค้าเรื่องนี้นะครับ ผมพูดอยู่หลายรอบมาก ๆ แต่มันก็เกิดขึ้นเหมือนเดิม
ผมเป็นห่วงเค้ามาก ๆ ครับ แต่ยอมรับว่าในจุดที่ผมยืนอยู่มันทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ ผมไม่รู้ว่าผมทำดีแล้วหรือยัง ผมเข้าใจเค้ามากพอหรือยัง ตอนคบกันก็ยอมรับว่าผมเองก็ทำตัวไม่ดีบ้าง แต่ผมก็จะเป็นคนขอโทษและพยายามปรับความเข้าใจอยู่ตลอด เวลาคุยกันหรือเคลียร์กัน เค้าก็จะยอมรับกับผมตลอดครับ เค้ารู้ตัวว่ากำลังทำอะไร รู้ตัวว่ากำลังคิดอะไร เค้ารู้ว่าการมีอาการอะไรแบบนั้นมันทำให้เค้ารู้สึกแย่ รู้ตัวว่าเวลาทะเลาะกันมันทำให้รู้สึกบั่นทอนและเหนื่อย แต่ตัวเค้าเองหลายครั้งก็จะเป็นคนเริ่มทะเลาะ หรือแสดงการกระทำบางอย่างที่ทำให้ผมไม่สบายใจ ทำร้ายจิตใจผม เค้ารู้ว่าผมเป็นห่วงแต่ก็ทำให้ตัวเองน่าเป็นห่วง รู้ว่าผมเป็นคนคิดมากแต่ก็ชอบทำให้ผมคิดมาก ทั้งหมดที่พูดมาเค้ายอมรับกับผมครับแต่เค้าก็บอกผมเหมือนกันว่าไม่เคยเข้าใจตัวเองว่าทำไปเพื่ออะไร ยอมรับเลยครับว่าตั้งแต่รู้จักเค้าผมนิสัยเปลี่ยนไป ผมหงุดหงิดง่ายมาก กลายเป็นคนคิดมากหนักกว่าเดิม เครียดง่าย อันนี้เป็นคนรอบตัวที่รู้จักบอกกับผมนะครับ เพราะเค้ารู้ว่าผมเป็นคนใจเย็น มีเหตุผล แต่พอมารู้จักแฟนคนนี้ คนรอบตัวผมเองก็รู้สึกครับว่าผมเปลี่ยนไป
ผมอยากแก้ปัญหาเรื่องนี้ครับ เป็นห่วงแฟนและอยากให้แฟนดีขึ้น จริง ๆ มีรายละเอียดเยอะมากที่เกี่ยวกับตอนคบกันและมีปัญหากัน แต่ในส่วนนี้ผมอยากแก้ไขเรื่องภาวะที่เค้าเป็นแต่ไม่ยอมรักษา หรือพยายาทำให้ตัวเองหายจากภาวะนี้ รวมถึงตัวผมเองที่รู้สึกแย่มาก ๆ ด้วย ผมควรจะทำอย่างไร หรือมีวิธีการจัดการอารมณ์ของตัวผมเองเพื่อรับมือเรื่องแบบนี้อย่างไรบ้างครับ ขอบคุณครับ
*แก้ไข้เพิ่มเติม ประเด็นเรื่องกินยาจริง ๆ แฟนผมก็กินครับ มีกินบ้างไม่ใช่ไม่ยอมกินเลย แต่มีหลายครั้งครับที่ไม่ยอมกินยาหรือหยุดยา จนปล่อยให้ตัวเองมีอาการดาวน์และรู้สึกแย่ครับ ซึ่งเรื่องนี้ผมเองก็เป็นคนบอกและเตือนให้กินยาทุกครั้งเวลาที่เค้ามีอาการแบบนั้น ก็จะมีที่เค้าไม่ยอมและปฏิเสธบ้าง ต้องบอกย้ำหลายรอบอยู่เสมอครับ เพราะเคยมีเหตุการณ์ที่เค้าเองหยุดยามาเป็นเดือน (ในช่วงนั้นผมไม่ได้ถามซ้ำเพราะเชื่อว่าเค้ากินเป็นประจำอยู่แล้ว) พอภาวะซึมเศร้าหรือภาวะทางอารมณ์ของเค้ามันกลับมาก็ทำให้ทุกอย่างแย่ไปหมดครับ คือเอาจริง ๆ เค้าค่อนข้างดื้อด้วย อันนี้ก็เป็นอีกนิสัยหนึ่งของแฟนครับ