คือเราอยู่กับตามาตั้งแต่เด็กจนโตตาจะเลี้ยงเรามาตลอดคือคุณยายพึ่งจะเสียตอนเราอยู่ป.4เลยอยู่แค่กับตาส่วนแม่กับน้องก็ย้ายไปอยู่กับพีอเลี้ยงที่ต่างจังหวัดเราไม่กล้าไปไหนเพราะเราเป็นห่วงตามากทุกวันนี้เราเครียดมากเพราะเรารู้ว่าตาเหมือนจะเป็นมะเร็งทุกวันนี้คือทั้งชีวิตเรามีแต่ตาเหมือนเราโตมากับตาเราพยายามกอดตาหอมตาทุกวันเผื่อวันนึงตาจากไปเราจะไม่รู้สึกเสียใจที่หลังแต่เราร้องตลอดที่ตาบอกว่าให้เราไปใช้ชีวิตแบบเราต้องการไม่ต้องห่วงตาไปอยู่ที่ๆที่ตัวเองมีควาทสุขอย่าคิดที่จะเป็นทุกข์ถ้าวันนึงไม่มีตาแล้วเหมือนทั้งชีวิตเรามีแต่ตาถ้าวันนึงตาเสียเราแทบจะไม่เหลืออะไรเลยทั้งชีวิตเราไม่เคยอยากได้อะไรเลยนอกจากอยู่กับตาเราไม่เคยรักใครเท่าตาเลยเราจะอยู่ยังไงถ้าวันนึงคนที่เรารักมากๆต้องจากเราไป
เราจะอยู่ได้ยังไงถ้าวันนึงคนที่เรารักจากไป