เรามีแฟนเป็นผู้หญิงนะคะ คบกันมาปีนึงแล้ว
เค้าก็รักเรามาก เราก็รักกันมาก อายุห่างกันสิบเอ็ดปี เราเด็กกว่าค่ะ
ทีนี้ก่อนหน้าที่เค้าจะเจอเรา เค้ารู้จักกับน้องอีกคน ซึ่งเด็กกว่าเค้าประมาณ 7 ปีค่ะ เค้าแอบชอบคนนี้มาก ๆ เพราะรูปร่างหน้าตากับความสดใสเยอะ ๆ นึกออกไหมคะ ประเภทยิ้ม หัวเราะ เยอะ ๆ ตลอดเวลา แต่น้องคนนี้มีแฟนแล้วเป็นผู้ชาย
ทีนี้หลังจากเริ่มสนิทกับน้องคนนี้สักพัก เค้าก็มารู้จักเรา เราก็ชอบพี่เค้าแต่ไม่เคยคิดเกินพี่น้อง แล้วสักสองเดือนผ่านไป พี่เค้ารู้จักเรามากขึ้น และชอบเรา เลยมาขอจีบเรา ละก็คบเป็นแฟนมาจนถึงทุกวันนี้ ดีค่ะ ความสัมพันธ์ไม่แย่เลย แต่ตลอดระยะเวลาที่ตั้งแต่รู้จักน้องคนนั้น เค้าคุยกันทุกวัน คือแค่พิมพ์แชทแหละค่ะ ไม่ได้โทรคุย แค่พิมพ์ให้กำลังใจ ถามทุกข์สุข ส่งนอนอะไรพวกนี้ คุยกันวันละสองประโยค แต่ก็คุยกันทุกวัน
เค้าเคยบอกเราว่า ตอนนี้ถึงน้องคนนั้นมารักเค้า เค้าก็ไม่รัก เพราะพอรู้จัก ไม่ได้ชอบข้างในของเค้า แต่น้องคนก็มีประเด็นไร้สาระอยู่ คือบอกพี่เค้าว่า รู้สึกว่าตั้งแต่พี่เค้ามีเรา เราโดนแย่งเวลาไป อยากเป็นน้องสาวที่พี่เค้ารักมากที่สุดคนเดียว เราบอกตรง ๆ เราเข้าใจว่าไม่มีอะไร เวลาคุยกันพี่เค้าก็คุยต่อหน้าได้ พูดต่อหน้าได้ ไม่ได้หลบอะไรเรา แต่เรากับน้องนั่นเรียนที่เดียวกัน ชั้นเดียวกัน ถึงเค้าจะแก่กว่าเพราะมาซิ่วก็ตาม แต่เราไม่มองหน้ากันเลยค่ะ มองผ่าน ไม่คุยเลย เราจะทำยังไงดีให้ไม่รู้สึกเกลียด หรือต้องรู้สึกขุ่นมัวใจแม้แต่น้องดีคะ คือเราก็เรียนของเราอยู่ มีแพลนที่กำลังเตรียมทำหลายอย่าง เราก็ไม่ได้สนใจ มองนิ่ง ๆ ว่าเป็นแค่เด็กคนนึงที่อายุไม่ได้ทำให้โตกว่าความคิด มองผ่าน
แต่ล่าสุดสิ่งที่มันสะกิดความรู้สึกเราอีกละ คือวันนี้เป็นวันเกิดเด็กนั่นค่ะ ละสิ่งที่พี่เราเขียนแคปชั่นโพสต์อวยพร คือ อยู่ด้วยกันไปนาน ๆ เลยนะคะคนเก่ง
เราก็ไม่รู้สึกอะไรตอนแรก แต่ตอนนี้พอออกห่างพี่เค้ามา เรารู้สึกแปลก ๆ ค่ะ เราไม่อยากเป็นคนโง่ แต่ก็ไม่อยากคิดมาก และไม่อยากเสียใจ เพราะเรื่องเด็กนี่จนมาบั่นทอนเป้าหมายต่าง ๆ ที่เรากำลังมุ่งทำงานไปหาค่ะ
คือพี่เราชัดเจนนะคะ น้องนั่นก็รู้ว่าเราอยู่ในฐานะแฟน และสำคัญกว่า พี่เค้าเคยมารอรับเราอยู่เวรถึงห้าทุ่ม แล้วน้องนั่นชวนพี่เค้าทานข้าว พี่เราก็ไป ไม่เคยปฏิเสธ แล้วพอน้องนั่นถามว่า มารออะไรต่อ เค้าก็บอกตรง ๆ เลยว่ามารอรับเรากลับบ้าน คือนี่เกิดล่า ๆ สุดค่ะ เราดีใจมากเลยตอนรู้ว่า เค้าตอบตรง ๆ กับเด็กนั่น สิ่งที่มันกวนใจเราอีกครั้งคือเรื่องแคปชั่นวันเกิดค่ะ
ขอถามความเห็นทุกท่านที่มีประสบการณ์ความรัก ความสัมพันธ์หน่อยนะคะ ว่าเราควรต้องจัดการกับเรื่องกวนประสาทนี้ยังไง เราไม่อยากให้ทุกวันวันนึงในแต่ละปีจะต้องมีวันที่เรามาใจเต้นรอลุ้น ทำใจกับแคปชั่นที่จะออกมาให้กับเด็กนี่ค่ะ
ความสัมพันธ์แบบนี้คืออะไร
เค้าก็รักเรามาก เราก็รักกันมาก อายุห่างกันสิบเอ็ดปี เราเด็กกว่าค่ะ
ทีนี้ก่อนหน้าที่เค้าจะเจอเรา เค้ารู้จักกับน้องอีกคน ซึ่งเด็กกว่าเค้าประมาณ 7 ปีค่ะ เค้าแอบชอบคนนี้มาก ๆ เพราะรูปร่างหน้าตากับความสดใสเยอะ ๆ นึกออกไหมคะ ประเภทยิ้ม หัวเราะ เยอะ ๆ ตลอดเวลา แต่น้องคนนี้มีแฟนแล้วเป็นผู้ชาย
ทีนี้หลังจากเริ่มสนิทกับน้องคนนี้สักพัก เค้าก็มารู้จักเรา เราก็ชอบพี่เค้าแต่ไม่เคยคิดเกินพี่น้อง แล้วสักสองเดือนผ่านไป พี่เค้ารู้จักเรามากขึ้น และชอบเรา เลยมาขอจีบเรา ละก็คบเป็นแฟนมาจนถึงทุกวันนี้ ดีค่ะ ความสัมพันธ์ไม่แย่เลย แต่ตลอดระยะเวลาที่ตั้งแต่รู้จักน้องคนนั้น เค้าคุยกันทุกวัน คือแค่พิมพ์แชทแหละค่ะ ไม่ได้โทรคุย แค่พิมพ์ให้กำลังใจ ถามทุกข์สุข ส่งนอนอะไรพวกนี้ คุยกันวันละสองประโยค แต่ก็คุยกันทุกวัน
เค้าเคยบอกเราว่า ตอนนี้ถึงน้องคนนั้นมารักเค้า เค้าก็ไม่รัก เพราะพอรู้จัก ไม่ได้ชอบข้างในของเค้า แต่น้องคนก็มีประเด็นไร้สาระอยู่ คือบอกพี่เค้าว่า รู้สึกว่าตั้งแต่พี่เค้ามีเรา เราโดนแย่งเวลาไป อยากเป็นน้องสาวที่พี่เค้ารักมากที่สุดคนเดียว เราบอกตรง ๆ เราเข้าใจว่าไม่มีอะไร เวลาคุยกันพี่เค้าก็คุยต่อหน้าได้ พูดต่อหน้าได้ ไม่ได้หลบอะไรเรา แต่เรากับน้องนั่นเรียนที่เดียวกัน ชั้นเดียวกัน ถึงเค้าจะแก่กว่าเพราะมาซิ่วก็ตาม แต่เราไม่มองหน้ากันเลยค่ะ มองผ่าน ไม่คุยเลย เราจะทำยังไงดีให้ไม่รู้สึกเกลียด หรือต้องรู้สึกขุ่นมัวใจแม้แต่น้องดีคะ คือเราก็เรียนของเราอยู่ มีแพลนที่กำลังเตรียมทำหลายอย่าง เราก็ไม่ได้สนใจ มองนิ่ง ๆ ว่าเป็นแค่เด็กคนนึงที่อายุไม่ได้ทำให้โตกว่าความคิด มองผ่าน
แต่ล่าสุดสิ่งที่มันสะกิดความรู้สึกเราอีกละ คือวันนี้เป็นวันเกิดเด็กนั่นค่ะ ละสิ่งที่พี่เราเขียนแคปชั่นโพสต์อวยพร คือ อยู่ด้วยกันไปนาน ๆ เลยนะคะคนเก่ง
เราก็ไม่รู้สึกอะไรตอนแรก แต่ตอนนี้พอออกห่างพี่เค้ามา เรารู้สึกแปลก ๆ ค่ะ เราไม่อยากเป็นคนโง่ แต่ก็ไม่อยากคิดมาก และไม่อยากเสียใจ เพราะเรื่องเด็กนี่จนมาบั่นทอนเป้าหมายต่าง ๆ ที่เรากำลังมุ่งทำงานไปหาค่ะ
คือพี่เราชัดเจนนะคะ น้องนั่นก็รู้ว่าเราอยู่ในฐานะแฟน และสำคัญกว่า พี่เค้าเคยมารอรับเราอยู่เวรถึงห้าทุ่ม แล้วน้องนั่นชวนพี่เค้าทานข้าว พี่เราก็ไป ไม่เคยปฏิเสธ แล้วพอน้องนั่นถามว่า มารออะไรต่อ เค้าก็บอกตรง ๆ เลยว่ามารอรับเรากลับบ้าน คือนี่เกิดล่า ๆ สุดค่ะ เราดีใจมากเลยตอนรู้ว่า เค้าตอบตรง ๆ กับเด็กนั่น สิ่งที่มันกวนใจเราอีกครั้งคือเรื่องแคปชั่นวันเกิดค่ะ
ขอถามความเห็นทุกท่านที่มีประสบการณ์ความรัก ความสัมพันธ์หน่อยนะคะ ว่าเราควรต้องจัดการกับเรื่องกวนประสาทนี้ยังไง เราไม่อยากให้ทุกวันวันนึงในแต่ละปีจะต้องมีวันที่เรามาใจเต้นรอลุ้น ทำใจกับแคปชั่นที่จะออกมาให้กับเด็กนี่ค่ะ