อันนี้มาผมอาจจะมาแนวเล่าเรื่องและตั้งคำถามมากกว่า คือเรื่องมันมีอยู่ว่า
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาผมได้ไปทำงานกับพวกเพื่อนๆกันเพื่อทำงานอังกฤษส่งครู ไปกันที่สยามพาราก้อนแล้วที่นี่ผมก็ทำงานกันเสร็จแล้วก็แยกตัวออกมากันมี 3 คน แยกไปซื้อหนังสือมังงะ ที่ชั้นบนๆที่ใหญ่มากน่าจะชื่อคิโนะคุนิยะมั้งครับ (ถ้าสะกดผิดขออภัยด้วยครับ( T∀T))แล้วก็ไปนั่งหามังงะที่เพื่อนตามหาที่พวกมันได้ยินมาตามลุ่มแม่น้ำ--- เข้าเรื่องเลยละกันครับ
จากนั้นเนี่ยก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้าาหาเหมือนกันใส่เสื้อสีดำตัวเล็กๆหน่อย นั่งหาอะไรสักอย่างแล้วแบบว่า ผมรู้สึกชอบเขามากๆแบบว่า อารมณ์แบบว่าผมมีคนที่ชอบน้อยมาก ถ้าชอบก็รู้สึกดีแบบเพื่อนและคนชอบผมก็น้อยเช่นกันเพราะไม่มีใครเอา อะอ่าว ต่อๆครับ แล้วที่นี้เนี่ยนางจะยกที่รองหาหนังสือพอดีแล้วเพื่อนผมเนี่ย ก็จะเอามารองเช่นกันแต่นางก็ให้เพื่อนผมใช้ก่อนแล้ว เพื่อนผมใช้เสร็จจะยกให้นางผมรีบแย่งที่รองเท้ามันมาแล้วเอาไปให้นาง แล้วนางขอบคุณผมด้วยเสียงน่ารักมากในใจแบบว่า วู้วฮู้วว น่ารักจังหว้าาา(＞∇＜)ﾉ แล้วผมก็แบบว่าอยากจักรู้มากกว่านี้จังแต่เพื่อนดันหิวข้าวอีกคนดันแขกตี้อีก เลยต้องออกมาก่อนกันรู้สึกเสียดายทั้งวันมากๆ เซ็งสุดๆ เลยคิดอยู่ว่าอยากจะชวนเพื่อนไปอีกรอบอาทิตย์หน้าแต่เพื่อนบอกไปทำไมอีก เลยบอกความรู้สึกที่เจอกับผู้หญิงคนนั้น แต่เพื่อนบอก"จะบ้าเหรอเจอครั้งเดียวมันจะมีโอกาสเจออีกได้ไง แถมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาอีก"ซึ่งก็จริงแหะ ผมก็จำหน้าเขาชัดๆไม่ได้ด้วยเพราะเราดันเป็นพวกไม่กล้ามองหน้าคนอื่นเห็นแต่ด้านหลังเขา ตอนนี้คิดว่าไปอาทิตย์หน้าคนเดียวมันจะลงทุนเกินไปไหมครับเพื่อที่มีโอกาสน้อยมากที่จะเจอคนที่ไม่เคยรู้จักอะไรเลย ( ´△｀)
เจอแค่ครั้งเดียวรู้สึกถูกชะตาชอบมากๆ แต่ไม่รู้จักอะไรเขาเลย ( ＴДＴ)
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาผมได้ไปทำงานกับพวกเพื่อนๆกันเพื่อทำงานอังกฤษส่งครู ไปกันที่สยามพาราก้อนแล้วที่นี่ผมก็ทำงานกันเสร็จแล้วก็แยกตัวออกมากันมี 3 คน แยกไปซื้อหนังสือมังงะ ที่ชั้นบนๆที่ใหญ่มากน่าจะชื่อคิโนะคุนิยะมั้งครับ (ถ้าสะกดผิดขออภัยด้วยครับ( T∀T))แล้วก็ไปนั่งหามังงะที่เพื่อนตามหาที่พวกมันได้ยินมาตามลุ่มแม่น้ำ--- เข้าเรื่องเลยละกันครับ
จากนั้นเนี่ยก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้าาหาเหมือนกันใส่เสื้อสีดำตัวเล็กๆหน่อย นั่งหาอะไรสักอย่างแล้วแบบว่า ผมรู้สึกชอบเขามากๆแบบว่า อารมณ์แบบว่าผมมีคนที่ชอบน้อยมาก ถ้าชอบก็รู้สึกดีแบบเพื่อนและคนชอบผมก็น้อยเช่นกันเพราะไม่มีใครเอา อะอ่าว ต่อๆครับ แล้วที่นี้เนี่ยนางจะยกที่รองหาหนังสือพอดีแล้วเพื่อนผมเนี่ย ก็จะเอามารองเช่นกันแต่นางก็ให้เพื่อนผมใช้ก่อนแล้ว เพื่อนผมใช้เสร็จจะยกให้นางผมรีบแย่งที่รองเท้ามันมาแล้วเอาไปให้นาง แล้วนางขอบคุณผมด้วยเสียงน่ารักมากในใจแบบว่า วู้วฮู้วว น่ารักจังหว้าาา(＞∇＜)ﾉ แล้วผมก็แบบว่าอยากจักรู้มากกว่านี้จังแต่เพื่อนดันหิวข้าวอีกคนดันแขกตี้อีก เลยต้องออกมาก่อนกันรู้สึกเสียดายทั้งวันมากๆ เซ็งสุดๆ เลยคิดอยู่ว่าอยากจะชวนเพื่อนไปอีกรอบอาทิตย์หน้าแต่เพื่อนบอกไปทำไมอีก เลยบอกความรู้สึกที่เจอกับผู้หญิงคนนั้น แต่เพื่อนบอก"จะบ้าเหรอเจอครั้งเดียวมันจะมีโอกาสเจออีกได้ไง แถมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาอีก"ซึ่งก็จริงแหะ ผมก็จำหน้าเขาชัดๆไม่ได้ด้วยเพราะเราดันเป็นพวกไม่กล้ามองหน้าคนอื่นเห็นแต่ด้านหลังเขา ตอนนี้คิดว่าไปอาทิตย์หน้าคนเดียวมันจะลงทุนเกินไปไหมครับเพื่อที่มีโอกาสน้อยมากที่จะเจอคนที่ไม่เคยรู้จักอะไรเลย ( ´△｀)